Yetişkin İçeriktir!
"Sen, önünde dağları eriyen Tanrı değilsin ve ben de Tanrı'nın cennette kovduğu İblis değilim."
*
Cennetin kapıları üzerime kapanmış demir sürgüleri sertçe çekilmişti ve cehennem; ateşten akan dereleriyle susamış uvzuma şifa olac...
Merhaba! Size çok uzun ve sizi çok şaşırtacak bir bölüm yazdım... Bu bölümün sonunda çoğu teorilerinizin yok olduğunu birlikte izleyeceğiz! Sizi seviyorum oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen.
Mila.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7.BÖLÜM KABUL
Teoman'ın dışarı çıkması beni düşüncelerimle baş başa bırakırken ne düşüneceğimi bilemez bir hâlde ayağa kalkıp pencereye doğru ilerledim ve perdeyi çok kaldırmadan gözlerimi dışarıda gezdirdim. Merak ettiğim şey Teoman'ın gidip gitmemesiydi. Bu yüzden başımı cama biraz daha yaslayıp gözlerimi hızla etrafta gezdirdim.
Teoman'ı Yiğit'le ciddi bir şekilde konuşurken görünce elimde olmadan pencereyi açtım ve onların görüp görmeyeceklerini umursamadan başımı dışarı doğru uzattım ve konuştukları şeyi duymaya çalıştım.
"Dediğim gibi Yiğit, bu gece burada kalacaksın ve herhangi bir durum olduğunda direkt beni arayacaksın. Esila'nın başına bir şey gelirse karşılaşacağın ilk yüz benim olur, bunu sakın unutma."
Teoman'ın, Yiğit'i bir koruma gibi yanıma bırakacak olması beni sinirlendirirken ses çıkarmadım ve Yiğit'in konuşmasına kulak kesildim.
"Burada kalırım Teoman Bey herhangi bir şey olduğunda da size haber veririm yalnız benim bugün karşıya geçmem gerekiyordu."
Teoman, Yiğit'in söylediği şeyle birlikte birkaç saniye boyunca sessiz kalıp ardından "Ne olur ne olmaz bu gece burada kal, yarın sabah birlikte gideriz çünkü benim de gitmem gerek karşıya," dediğinde tek kaşımı kaldırdım ve Yiğit'ten önce pencereden konuştum.
"Bir korumaya ihtiyacım olduğunu düşünmüyorum bu yüzden Yiğit gidip işini halledebilir bence. Hem burada şu an için göreceğim bir zarar olduğunu da düşünmüyorum."
Teoman ve Yiğit benim sesimi duymanın verdiği şaşkınlıkla aynı anda benden tarafa dönünce işaret parmağımla 'bir dakika' işareti yapıp pencereyi kapattım ve koşar adımla salonda çıkıp onların yanına gittim. Teoman, tavır almış bir bakışla yüzüme bakıp tekrar Yiğit'e döndü. Onun bu tavrı bana kırıcı ve anlamsız gelse de umursamadım.
"Ben Esat Ronan'la konuştum ve bana bir zarar vermeyeceğine eminim, şimdi Yiğit'in burada olması onun işlerini aksatacak bu yüzden Yiğit kendi işine dönmeli. Hem dediğim gibi benim kimsenin korumalığına ihtiyacım yok."
Teoman sözlerimden sonra bana dönüp "Bir gelsene," dedi ve benim açık bıraktığım kapıdan içeri girdi. Ben de onu daha fazla bekletmemek adına ardından girdiğim zaman kapıyı ardımızdan kapatıp sinirli bir şekilde konuştu.
