Selam arkadaşlar. Nasılsınız? Yepyeni bir bölümle karşınızdayım. Gece saat 02.20 ve ben yeni bitirdim. Bekletmeden hemen paylaşıyorum, keyifli okumalar dileyerek ben uyumaya gidiyorum :)
~~**~~
Günün ilk ışıkları dün gece perdelerini kapatmadığı pencereden içeriye dolarken huzurla, yatağında kıpırdandı Meyra. Erken kalkmaya bünyesi alışıktı ama son zamanlarda okulda Emir'i görme düşüncesi bile onun yataktan zorlanmadan hatta heyecanla kalkmasına sebep oluyordu.
Yine aynı huzur ve heyecanla doğrulurken gelen bildirim sesi ile telefonuna heyecanla bakmıştı. Gelen mesaj Emirden sandığı için yüzünde oluşan gülümseme her okuduğu kelimeyle biraz daha soluyordu.
"Nasıl böyle bir olayı bizden gizlemeye çalışırsınız kızım? Biz burada hazırlıklar yapmaya devam ederken siz nasıl bizi olayların dışında bırakırsınız? Yazık size verdiğim emeklere!"
Mesajı atan kişi annesiydi ve Meyra hem şaşkın hem de paniklemiş bir halde hemen arama tuşuna basarak konuşmak istese de telefon açılmamış hatta meşgule düşmüştü. Üç kere aynı şeyi yaşadığında en iyisi bir süre kendi haline bırakmak diye düşünerek aramaktan vazgeçmişti. Kafasına takılan tek bir sorun vardı, tüm bunları annesi nereden ve nasıl öğrenmişti?
Aklına Güneş'in söyleyebileceği gelse de onun bu fırtınayı tek başına yaşamak istemeyeceğini bildiği için hemen elemişti, Nida tam anlamıyla yanındakilerle bile iletişim kurmadığı için onun da anlatma ihtimali yoktu. Aklındaki sorularla birlikte yataktan çıkıp banyoya yöneldi. Rutin işlerini hallettikten sonra mutfağa girip kahvaltı hazırlamaya başlarken hemen kulaklığını takıp babasını aramıştı.
"Günaydın kızım"
"Günaydın babacığım"
"Hayırdır, bu saatte rüyanda mı gördün?"
"Aşk olsun, babamla konuşmak istememin saati mi olmaya başladı?"
"Olur mu öyle şey? Ne zaman istersen konuşuruz ama şaşırdım sadece. Sen pek aramazsın bu saatlerde"
"Öyle ama ne bileyim, özledim işte"
Meyra babasının bilip bilmediğini anlamaya çalışıyordu ama her şey çok normal görünüyordu. Direkt soramayacağı için dolaylı yoldan nasıl öğrenebilirim diye düşünürken duyduğu cümle ile afallamıştı
"Özleminden mi yoksa merakından mı?"
"Ne! Nasıl yani babacığım? Neyi merak edeceğim ki?"
"Annenin bildiği şeyleri ben de biliyor muyum diye merak edebilirsin mesela"
"Baba?"
"Biliyorum kızım her şeyi detayı ile biliyorum. Bunu sizden duymak istesem de anlatan kişinin sebepleri mantıklı geldiği için susuyorum."
"Ben, çok özür dilerim bilemedim böyle olacağını ne olur küsme bana, ama gerçekten kimden öğrendin?"
"Kimden öğrendiysem öğrendim geç bunları. Nida nasıl iyi mi?"
Meyra oldukça merak etse de babasını daha fazla sinirlendirmemek için konuyu daha sonra öğrenmek üzere ertelemiş ve babasının sorusuna cevap vermişti
"Pek iyi olduğunu söyleyemem ama mecburen toparlanmak zorunda. Hayat bu şekilde devam edemez o da bunun farkında"
"Her şey olacağına varırmış. Böyle olması oldukça kırıcı olsa da uzun vadede daha büyük bir zarardan korumuş oldu herkesi."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYÂL-İ GERÇEK (TAMAMLANDI)
De Todo"Esmer Güzelim" diye seslenmişti genç adam Yıllar sonra duyduğu o ses tonuna ve hafızasından silmek için gecelerce uykusuz kaldığı o seslenişe kalbinin çarpıntısına engel olamadan bakmıştı Meyra. Bileklerinden kuvvetin çekildiğini ise elinde tuttuğu...
