-
Arkadaşlarımın evine geldiğimde eve fare atsam kaçacağını düşündüm. Oldukça berbat bir arkadaş ortamı söz konusuydu. Evin yüzüne bakılacak tek yanı yoktu. Her yerde içilmiş bira şişeleri vardı. Kimse toplama zahmetine girniyordu. Ortada duran ve sehpa vazifesi gören eşya da sel baskınında kaybolan arabalardan farksızdı.
Etraf tozlu ve havasızdı. Aşırı sigara tüketiminden sararmış perdelerde cabasıydı. Abimlerden çıkıp buraya gelmiş olmamdan olsa gerek midem bulanmıştı ve hiçbir şeye dokunmamaya çalışmıştım.
Su bile içmeden eve gitmekte kararlıydım. Taksiciye yolu dedikten sonra beni bırakıp Atakanl'a devam etmişti. Eve girer girmez durun beni geri alın demek istedim taksiciye. Ama çoktan gitmişlerdi tahmin edersiniz ki.
Gelen bildirim sesiyle ölü gibi duran milletin bakışları bana dönmüştü. Aldırmadan panelden gelen mesaja baktım.
0546***: Gelirken markete girip cici bebe alacakmışsın.
Serdar: Sen kimsin aq?
0546***: Sen sandığımdan daha salaksın lan.
Serdar: Kes aq. Atakan mısın? Ben ona numaramı vermedim ama.
0546***: Abin verdi. Lazım olur al diye. Meraklın değilim.
Serdar: Sen benim başıma belasın.
0546***: İyi o zaman, öyle kaydedirsin. Başımın belası diye.D
Serdar: Söyle yengeme bana fotosunu çekip atsın cici bebenin
0546***: Dur ben çeker atarım.
*fotoğraf*
Serdar: Tamam biliyorum ben bunu, alırım. Söyle.
0546***: Dedim, teşekkür etti.
Serdar: Ben eve geçiyorum ama taksi yok etrafta. Bugün bela bir değil ki.
0546***: Hayatına neşe oldum işte. Canın sıkılmaz artık
Serdar: Götümün neşesi, neyse.
Atakan yazıyor...
Atakan çevrimiçi...
görüldü.
