-
Yazardan;
Atakan genç kızın odasının önünde duruyordu. İçeriye girdiğinde nasıl bir görüntü ile karşılaşacağını bilmediğinden içeriye girmeye cesaret edemiyordu.
Kardeşini üzmelerine, onu yok saymalarına elbette izin vermeyecekti. Güçlü durmalıydı. Az sonra kapıyı çalmış ve içeriye girmişti. Odaya çöken kasvet içeriye adımını atar atmaz hissedilir bir hal almıştı. Rojda yatakta cenin pozisyonda uzanıyordu.
Ağlamaktan bitap düşmüştü. Korktuğu belli oluyordu. Yaşamak istemediği bir hayatı yaşamak zorunda olmaktan çok korkuyordu. Karga tulumba hesabı yaklaşık bir hafta içinde her şey halledilecekti yaptıkları hesaba göre. Engel olunmazsa hayatı kararacaktı.
Ağlamaktan şişmiş gözleri odaya giren abisine döndüğünde kımıldamadı bile. Normalde olsa toparlanır, abisine karşı saygıda kusur etmezdi. Atakan'ın istediği saygısından çok kardeşinin mutluluğuydu. Yatağın kenarına oturduğunda kardeşinin uzun simsiyah saçlarını okşadı. Küçük bedeni son yaşananlara karşı güçlü duramıyordu.
Gözünden akan yaş ile abisine baktığında Atakan içinde bir şeylerin koptuğunu hissetti. Çaresiz bakan bu mazlum yüreğini dağlıyordu. Sıkı sıkı sarılmak istedi. Öpüp, geçecek demek istiyordu. Ancak sessizlikle yetinmişti.
Rojda derman kalmamış sesiyle abisine yalvarırcasına konuşmaya başladı.
''Engel ol abi, yalvarırım kurtar beni.''
Gözlerindeki ifade çok ağırdı. Atakan derin bir nefes aldı ve akan gözyaşını sildi kardeşinin.
''Seni o adamla kimse evlendiremez. Halledeceğim. Güven abine.'' dedi kendinden emin bir sesle. Hemen ardından kardeşinin elinden tuttu.
''Böyle olmaz Rojda, bir lokma yemek bile yememişsin. Kendini hırpalamanın bir faydası yok. Toparla kendini.'' dedi, hemen ardından alnından öpüp
''Hiçbir şey bitmedi, dik dur. Halledeceğim güzelim.'' diye telkin etti karşısındaki bedeni. Genç kız abisinin boş konuşmayacağını bildiğinden biraz da olsa rahatladı. Günlerdir üzerinde olan kara bulutlar yavaş yavaş dağılmaya başladı.
Abisinden destek alarak doğrulduğunda sıkıca sarıldı Atakan'a. Bıraksalar belki de binlerce defa teşekkür ederdi tamda şu an. Şanslı hissediyordu. Abisi olmasa başına neler geleceğini bildiğinden şanslıydı.
Çok geçmeden iki kardeş ayrılmış,Atakan ise kardeşini sakinleştirmişti. Ondan öğrenmek istediği bir şey daha vardı. Bu konuda dürüst olmalıydı ona karşı.
''Sevdiğin var mı Rojda? Dürüst ol bana.'' dedi, Rojda başta yok diyecek gibi oldu ama ardından başını eğdi ve ''Var abi.'' dedi,çekiniyordu. Atakan tebessüm etti. Tekrar öptü saçlarından.
''Kim peki?'' dedi, tahmin ettiği biri vardı.Rojda abisinin tepkisini ölçmek ister gibi baktı. Yüzünde herhangi kötü bir niyet yoktu. ''Kahyaoğullarından Murat, onu seviyorum.'' dedi. Atakan tahmininin tutması karşısında gülmüştü.''Tahmin ediyordum zaten.'' dediğinde Rojda utandı.
Onu rahatlattığına emin olduktan hemen sonra odadan çıkmıştı. Rojda ise abisinin sözünü dinleyerek kendine çeki düzen vermek için ayaklanmıştı.
Atakan ise odadan çıktıktan sonra odasına gitmiş, Ahmet'in ona hazırladığı kıyafetleri giymişti. Kendisini bekleyen kardeşinin yanına vardığında bir araç vermesini söyledi. Ahmet arabasının garajda olduğunu demiş, çıkarmaya gitmişti.
Şimdi sıra Amcasının hesabını tamamen kesmekteydi. Artık fazla oluyordu.
-
Herkesi tanımanızı ve anlamanızı istediğimden bu bölümleri yazıyorum. Serdar ve Atakan karakterlerini anlarsanız kafanızda oturacak kitap.
-Ayaz
