AFİTAP

BÖLÜM 17 : "YALANIN ÇELMESİ"

BÖLÜM 17 :

"YALANIN ÇELMESİ"

Dönüp gülümsemişti içeri girerken şaşkın gözlerimi odayı inceledi bu saate bir çanta hazırlamıştı ve şaşkın gözler ile bakıyordu çantayı yatağa bırakıp bana tekrar baktı elinde ki telefonu koyarken.

"Abla,uyumadın mı sen bu kadar erken kalkmazdın." Dedi çantayı kapatırken

"Uyumadım birazdan çantamı hazırlayacaktım da sen bu saate neden uyumadın hem bu çanta ne?" Dedim bir adım atıp içeri daha detaylı baktım. "Şey bana olmayan kıyafetler okulumuzda yardım düzenleniyordu bende vermeye karar verdim okula gitmeden hazırlamak istedim." Dedi kafasını okşayıp "Benim kardeşim hep mi fedakarlık yaparsın yardımların beni mutlu etti eğer yaş sınırı yoksa bende de var daha giyilmemiş kıyafetler etiketi üzerinde ne dersin." Gözlerini kaçırıp tekrar baktı mimikleri değişirken "Gerek yok ya bence benimkiler yeterli." Dedi. Geriye çekilip "Bende hazırlayayım bir kaç parça koyacağım zaten." Odadan çıkarken bıraktığım bardağı alıp odama girdim küçük el bavulunu çıkartıp yatağın üzerine koydum bir gecelik takımı ve bir de akşam için kıyafet çanta ve ayakkabı koydum. Duşa girip saçlarımı kuruladıktan sonra bileğimden az yukarıda siyah bir elbise hasır bir kemer ve babet tercih etmiştim güneş kremini sürüp makyajımı da yapmıştım saçımı at kuyruğu toparlayıp uzun zamandır simyacı kitabından bir parça okumadığım aklıma gelmişti.

Kitabı alıp tekli koltuğa oturdum ve postidlerden birine dokundum açtığımda ilk sayfayı daha sonradan altı çizili cümleyi okudum 'İnsanlar gitmekten çok geri dönüşü hayal ediyorlar' yazıyordu yüzümde ki tebessümü belli belirsiz geçip giderken o kadar doğru söze denk gelmiştim ki gitmeden gelmenin hayalini kurmuştum telefonun çalması ile kitabı kenara bırakıp telefona baktım görüntülü aramaydı Hande açıp gülümserken.

"Selam Nazlı nasılım bir baksana mesaj attım görmedin ve en iyisi seni aramak veya uyandırmak uyuyordun değil mi ?." Ekrana daha dikkatli baktım "Sen hazırlanmışsın." Dedi şaşkın bir şekilde gülüp kafamı onaylar şekilde salladım "Evet, ödevleri yetiştirmek için sabaha kadar uyanık kaldım böylelikle erkenden hazırlanmam için vakit kaldı,bu arada Üniversiteyi de bir gün ekmiş mi oluyoruz ." Dedim kamerayı çevirip aynada kendimi gösterirken "Hayır bu gün üniversitede piknik vardı geçen aşiret piğkniğine gittiğimiz yerde senin haberin yok mu?" dedi gülümseyip "Atlamışım mesajlarda görmedim siz o yüzden planladınız iyi bakalım." dedim aynada ki bana bakarken "Oha çok güzel olmuşsun boşver üniversiteyi" dedi ve aynanın karşısında geçip kendi gösterdi kalem pantalon ve tşört giymişti spor ayakkabı tercih etmişti "Rüzgar'da spor giyinimi seviyordu değil mi böyle bir kombin yapmak istedim bende ne dersin." Dedi heyecanla üzerini düzenlerken "Rüzgar spor giyinimi mi sever bilmiyorum ama sana çok yakışmış yalan yok." Dedim gülerken kamerayı kendime çevirip çantanın içine şarj kablosunu koyarken "Hem sen her halinle güzelsin boş yere teleşlanma hani bir söz var ya seni seven her halin ile sever gibi." Dedim çantayı küçük bavulun yanına bırakırken "Haha, haklısın aslında neyse kahvaltı iniyorum ben seni almak için geldiğimizde konuşuruz." dedim Öpücük atıp kaparken odadan çıkmıştım çantaları kenara koyup Banu'nun kapısını tıklattım ses gelmemişti "Abla aşağıdayım" çantaları alıp aşağı indim Rüzgar aşağıdaki deri kahverengi çantası ile beklerken "Kahvaltı yapmadan çıkalım yol üstünde güzel bir kahvaltıcı var" dedi Rüzgar cidden giyim tarzı spordu siyah kolej ceketi siyah tşört ve siyah bilekten lastikli eşofman giymişti. Banu bir adım öne çıkıp kollarını açarken sarılmıştım ikimizin boynunda da ablan kardeş kolyesi vardı.

"Sen çok iyi bir ablasın ve bu kolye benim için hep değerli hep senin yanımda olduğunu hissettirecek ablacığım." Dedi tekrardan sarılırken "Banu uzağa gitmeyeceğim yoksa bu duygusal kedi bakışı mı seni götürmedik diye mi?" Dedim gözleri dolmuştu ve saklayamıyordu "Hayır,sadece."Dedi annem araya girip "Dün de hediyeyi verirken çok duygusaldı benim kızım bazen öfkeli bazen ise çok duygusal." Dedi annem sarılırken Banu'ya.