the power in me, five hargreeves.

15 | Griddy Donut |

"Yine mi sen? Bu sefer ne oldu acaba?"

Karşımdaki sarışın kadın'ın bana gülümseyerek sorduğu soruyla birlikte derin nefes aldım.

"Saldırı oldu. En son ben ikinci kattan düşüyordum."

Kadın kaşlarını çattı.

"Demek oldu... Şimdi, Regina. Senden bir şey isteyeceğim ama bunu nereden bildiğimi veya nedenini sorgulama, tamam mı?"

Kaşlarımı çattım. Ne biliyor olabilirdi ki?

"Tamam."

"Güzel. Şimdi, saldırı olduğuna göre şu an iyileşiyorsun demektir. Akşam Klaus'a göz kulak ol ve sakın yanından ayrılma. Tamam mı?"

Klaus mu? Onun bu işle ne alakası vardı ki?

"Neden Klaus?"

"Çünkü Klaus çok önemli. O'nu k-"

Bundan sonra konuşamadı. Sanki bir şey onu engelliyor gibiydi. Ona yaklaştım, ama o geriye gidip benden uzaklaştı.

"Dur. Şimdi git ve dediğim gibi sakın Klaus'un yanından ayrılma.
Ve Five'ın sorduğu her şeye doğru cevap ver. Beni anladın mı?"

"Sen kimsin? Neden iki seferdir seni görüyorum? Neden bunlara inanmalıyım? Neden bana yardım ediyorsun?"

Bana arkasını döndü.

"Bunları sorgulamayacaktın. Şimdi uyan, ve dediklerime dikkat et."

Sinirle kadına arkamı döndüm ve önceki gibi uyanmayı diledim.

Gözlerimi aniden açtım ve yerimde doğruldum. Ama karnıma giren ağrıyla inleyip elimi karnıma götürdüm. Doğru, maskeli beni delmişti.

Elim karnımdayken etrafıma baktım. Garip şeklide boştu, ama salona giren Vanya ile kalkacağım koltuğa tekrar oturdum.

Yanıma gelip oturdu ve karnıma baktı.

"İyi misin? Çok kan kaybediyordun."

Gülümsedim. Sonunda benimle konuşmaya başlamıştı, ama hâlâ yüzüme bakamıyordu.

"İyiyim, teşekkürler. Ama, herkes nerede?"

Karnımdaki gözlerini yüzüme çıkardı.

"Sana ne olduğunu sormayacak mısın? Neden önce onları soruyorsun?"

"Ben... Bilmiyorum."

Derin bir nefes aldı ve ayağa kalktı.

"Tamam, ben onları çağıracağım. Sen sakın kalkma."

Gidecekken elini tuttum .Bana döndü, ama hâlâ soğuk davranıyordu.