the power in me, five hargreeves.

31 | Davet |

Kapıyı tıklattım ve kağıdı sıktım. On saniye sonra açılan kapı, Five ve arkasından görünen Lola, bana kaşlarını çatıp baktı.

"Neredesin sen?! Geç içeri! Acilen konuşmalıyız."

Five elimden tutup beni içeri çekti ve kapıyı hızla kapatıp bana döndü. Gözleriyle üstümü taradı ve gözleri ellerimde takılı kaldı.

"O ne? Ver şunu."

Elimi açıp kağıdı alırken ses çıkarmadım.

"Five, burada olmaz. İçeri geçelim."

Five açmak üzere olduğu kağıdı tekrar kapattı ve Lola'yı kafasıyla onayladı. İçeriye geçtikten yarım dakika sonra gelen Lila ve Diego ile birlikte Lila beni görünce gözlerini kocaman açtı, ama sonra kendine bakan Five'ı fark edip hızla yanıma geldi.

''Regina! Gelmişsin! İyi misin?"

Bu sözlerinde samimi olmadığını düşünmek çok canımı yakıyordu.

"Evet, evet iyiyim."

Olabildiğince soğuk çıkardığım sesim ile Five bana kaşlarını çatıp baktı.

"Bize ne olduğunu anlatacak mısın? Seni kim kaçırdı?"

"Anlatmadan önce bir şeyler yesem, açım da."

Elime bakarak konuşmuştum, onlara bakmamam gerekiyordu ve bu çok zordu.

Biraz sessizlik oldu ve yanıma biri oturdu.

"Regina, bize anlatabilirsi-"

"Anlamıyor musunuz? Yemek yemek istiyorum. Lila, beraber mutfağa gidelim mi?"

Lila ne yaptığımı anlamaya çalışırmış gibi bana baktı, ama sonra gülümsedi.

"Gel, seni doyuralım."

"Ben de geleyi-"

"Hayır gerek yok. Lila yeterli."

Lola bana kaşlarını çatıp baktı, sonra ayağa kalkıp eliyle Lila'yı gösterdi.

"Seni korumayı bile becerememiş birini bana mı tercih ediyorsun? Bize bir açıklama da yapmadın. Seni düşünenleri hiç mi düşünmüyorsun?"

Ayağa kalkıp ona yaklaştım. Söyleyeceklerim ağır olabilirdi ama bunları duymak zorundaydılar.

''Kimsenin beni korumasına ihtiyacım yok. Kendim kendimi gayet güzel koruyabilirim, ayrıca Lila benim kardeşim. Kusura bakma, ya da bak umrumda değil ama, kardeşimi kimseyle karşılaştıramam. Beni düşünenlere gelince, beni ne kadar düşündüğünüzü ben yokken beni aramadığınızdan, en azından sen Lola, eve bile gelmeyerek bunu bana çok güzel gösterdiniz."

"Lola orada olmayacağını söyle-"

"Evet, oradaydım. Ve kesin olmadığını bilmediğiniz bir yargı hakkında konuşurken o kadar emin olmayın, en azından orda olmadığımdan emin olmak için gelip bakabilirdiniz."

Nefesimi bıraktım ve kafamı iki yana salladım.

"Her neyse, Lila, gidelim mi artık."

Önden yürüyüp kapıya yöneldim ve açtığım anda kapı kapatıldı ve biri kolumdan tutup beni çevirdi.

"Açıklama yapmadan bir yere gidemezsin. Acıktıysan yemek yaparız, ama burda kalıyorsun,gitmemiz gereken bir yer var."