the power in me, five hargreeves.

62 | Şemsiyeler |

Umbrella Academy

Number 8

Ağrıyan boynumu ovuşturup gözlerimi açtım ve nerede olduğumu anlamaya çalıştım. Burası bir koridordu ama neden buradaydım? Regina ne yapmıştı?

Yerimden zorla doğruldum ve dönen başım ile duvara tutunup kendime gelmeye çalıştım. Gücüme yoğunlaşıp elimi açtım ve ortaya çıkan kırmızı ışık ile gülümsedim.

Gerçekten buradaydım. Olmam gereken yerde.

"Regina! Sonunda buldum seni!" Karşımdan bana doğru gelen çocuğa bakıp kaşlarımı çattım. Kimdi bu?

Yanıma gelince üstümü süzdü. "İyi misin sen?"

İşi fazla kurcalamadım. Büyük ihtimal ile kardeşimdi.

"İyiyim. Sadece, boynum tutulmuş gibi."

"Gece burada mıydın? Five seni arıyordu."

"Neden?"

Birkaç kez ağzını açıp kapattı, cümlelerini toparlayamıyor gibiydi.

"Bi- bilmem. Sizin aranızda."

"Aramızda? Ne varmış aramızda Five ile? Hem, Lucas nerede?"

Asıl kardeşim ile ilgilenmem gerekiyordu. Ama bu çocuğun yüz ifadesi dehşet doluydu. "Hafızanı mı kaybettin?"

Onlar bu olayı bilmiyor muydu? Buna ne cevap verecektim ben şimdi?

"Boşver sen beni. Five neden arıyordu beni?"

O da bunu kurcalamamaya karar vermiş ki kafasını salladı. "Aşağıda bizi bekliyorlar. Toplantı yapacağız. Ona sorarsın neden aradığını."

"Ne toplantısı?" Neler dönüyordu burada acaba?

"Kıyamet toplantısı."

Gözlerimi kocaman açtım ve ağzımdan çıkan şaşkınlık nidasına engel olamadım. "Kıyamet mi?"

"Senin kafana bir şey mi oldu?"

"Belki de çarptım."

Onu oyalamanın en iyi yolu bu gibiydi. "Evet evet, çarptım. Bayılıp kalmışım gece. Çoğu şeyi hatırlamıyorum, beynimde boşluk var gibi. Bana olayları kısaca özetlesen?"

"Zamanda atladık ve bu Kugelblitz'i ortaya çıkardı. O şey de şu an dışarıdaki her şeyi yutuyor ve biz birkaç saat sonra yok olacağız. Ailemiz aşağıda bizi bekliyor, belki de bir çözüm bulmuşlardır."

Tamam, yeni uyanmışken ölmeye hiç niyetim yoktu. "Peki, bana kısaca onları, yani isimlerini söylesen. Kimse bilmese iyi olur bu hafıza olayını."

Asansör düğmesine basarken bana garipçe baktı ama yine de kafasını salladı. "Ben Viktor. Viktor Hargeeves. Seni arayan Five aşağıda takım elbiseli olan. Luther var-.. Aşağı inince onları gösterip anlatayım istersen. Böyle kafan daha çok karışır."

Ona uyup kafa salladım ve açılan kapıdan içeri girdim. O da arkama girip bir tuşa bastı ve arkasına yaslanıp bana baktı. Kafamı ovuşturdum.