the power in me, five hargreeves.

38 | ÖZEL BÖLÜM |

Bölüm 2;

"Zayıflığını Gizle."

"Sen şimdi beni seviyor musun?"

"Anlama kıtlığın mı var? Yoksa rol mü yapıyorsun?"

"Of ya. Niye tersledin ki şimdi beni? Ne güzel romantik ortam oluşturacaktım."

Bana gözlerini devirerek baktı.

"Saçmalama istersen. Benim ne işim olur romantiklike. Çocukça işler."

"Çocukça işlermiş. Gören de seni yüz yaşında sanacak. Beden olarak, bakma bana öyle."

"Nasıl bakmayayım?"

"Şöyle hem öldürecek gibi, hem seviyor gibi, hem de sen ne biçim bir aptalsın dermiş gibi işte."

Kaşlarını kaldırdı ve bana aynı şekilde baktı.

"Öyle bir bakış mı varmış? Neyse, sen onu bunu bırak da, ikizine alıştın mı?"

"Hiç sorma, bir de o var. Lucas'a alışmak hiç zor değil, sonuçta bir yıldır onunla kalıyorum. Ama böyle aranda kan bağı olduğu kesinleşince daha da garip hissediyorsun."

"Akademide sıfır numaraymış?"

"Evet, Luther fazla belli etmemeye çalışıyor ama açıkça görülüyor ki, Lucas'ın liderliğini almasından korkuyor."

"Peki sence alır mı?"

"Hiç sanmam. Lucas güce takıntılı değil."

Kaşlarını çatıp bana döndü.

"Bu arada aklıma geldi. Şu çocuğa ne oldu? Edward mıydı neydi? O da Lucas gibiydi, sonra ne oldu gördük."

Yerdeki taşı alıp fırlattım.

"Edward... Bilmiyorum... O daha çok bana bir ağabey gibiydi. Böyle şeyler hissetmesini hiç beklemiyordum."

"Evet, ama sana hissettiği o şey sevgi değil, takıntıydı."

"Takıntı mı? Sevgi olduğuna inanmıyorum ama... Ne bileyim, takıntı olduğunu da düşünmüyorum."

"Neden?"

"Yani, sevgisi uğruna bana zarar vereceğini sanmıyorum."

"Bu kadar emin olma. O çocuk Lucas gibi değildi. İki yönden de."

Kaşlarımı çattım. Benim bilmediğim ne biliyordu ki?

"Neden öyle dedin?"

"Belki tam hatırlamıyorsun ama senin yaralanmana sebep olmuştu. Dolaylı da olsa."

"Ne zaman? Nasıl?"

"Hazel ve Cha-Cha eve saldırmıştı. Sen Cha-Cha'yı esir almıştın, sonra o çocuk gelip beni etkisiz hale getirdi, kargaşa çıktı ve sen ikinci kattan yaralı şekilde düştün."

"Oha. Neler olmuş. Peki sonra ne oldu?"

"Yaran kendiliğinden kapandı. Biz hiç bir şey yapamadan. Aslında, iyi ki de kapandı. Yaran çok büyüktü ve biz o kapanmadan müdahale etseydik belki de ölmüş olurdun."