Chapter 48 ( III )
F E L I XSince that day hindi ko na ulit kinausap si Harris kaso pinipilit ko lang ang sarili ko na hindi pansin 'yung curiosity ko sa kanya.
Sa sandaling kinausap ko sya may nag uudyok sa akin na gusto ko pa sya lalong makilala.
It somehow reminds me of those days that studying feels like an adventure and fun and not like a chore that I just need to get over with.
Kahit gustuhin ko man na makilala sya ayaw ko naman na mag tampo sa akin si Daemon.
Hindi kasi gaanong magaling makisalamuha si Daemon sa mga tao.
Minsan people tend to misunderstood him. Pero all I can see is that he is a good person at heart.
He just doesn't really know how to communicate properly, he only communicates sa paraan na alam nya.
I always believe that...
Even now...
"Daemon, tara library tayo wala naman si ma'am ngayong araw saka need pa natin tapusin 'yung chapter two ng mini thesis natin," suggest ko sa kanya habang nakatunganga kaming dalawa sa gilid ng classroom naka upo at nakasandal sa pader.
Pinagmamasdan ang harutan at daldalan ng mga kaklase namin.
Pasimple kong hinanap si Harris pero wala sya dito sa paligid, siguro tumakas na at nag punta na kung saan.
Heto nanaman 'yung araw na may mga teacher na hindi pumapasok sa klase namin kaya minsan nakakatamad talaga gumawa nung kung ano.
Alam naman na namin ni Daemon ang ididiscuss, syempre kami pa.
Ang ano lang kasi we can't put that to the test because walang ibibigay na seatwork, quiz o activity.
Biglang sumandal sa balikat ko si Daemon at ipinalupot nya ang kanyang kanang braso sa akin. Hawak-hawak ang aking baywang. I tried to look at him. Instead, I was drawn to his strong, fragrant hair.
"Give me a moment medyo tinatamad pa ako" malumanay nitong sinabi.
Hindi ko napaiglang mapahagikgik sa sinabi nya dahil ngayon ko lang narinig na tinatamad sya.
"Oh, parang nakakapanibago ah tinatamad ka na ngayon?"
"Ano ba sa tingin mo sa akin robot na hindi rin nakakaramdam ng ganito kahit paminsan-minsan?"
"Tao ka pa pala?" I sarcastically asked.
"Sira ulo," he replied with a smile at tumitig sa akin.
Our eyes stayed together and our smile slowly fading away.
Nararamdaman ko talaga na hindi talaga masamang tao o pangit ang ugali nya. He grew up by himself and learned everything by himself.
Iba mag isip si Daemon kaya they are afraid of him.
Kahit anong sabihin or marinig ko sa iba hindi ko sya binibitawan because I have faith in him.
Ito rin kung saan mapapisip ako kung nag kamali ba ko o hindi.
My faith and reliance on him led to the signing of a contract with the devil.
He gave me a sweet smile habang hindi parin nya inaalis ang mga tingin nya sa akin.
"Let's just spend the rest of the time here," he sighed.
He is so relaxed on my shoulder habang ako nakasandal sa pader realizing na aatakihin narin ng katamaran.
"You know what let's go," Bigla akong tumayo at inayos 'yung uniform ko.
Inabot ko kay Daemon ang aking kamay para alalayan syang tumayo.

BINABASA MO ANG
The Perfect Conundrum [BL]
Storie d'amoreAt Southern Jötunheimr University, everyone looked up to Felix Delos Reyes as a role model and a perfect student who was Idolized by many. He was a prodigy among his peers. He excelled at everything, especially in academics. However, the simple mist...