វង្វេងស្នេហ៍ក្នុងបេះដូងបង(ចប់)

ភាគទី12:ចង់មានកូន🔞

ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
ក្រុមហ៊ុន
សូហ្គាអង្គុយឈ្លីក្បាល ខ្នងផ្អែកនិងកៅអីសាឡុងពណ៍ខ្មៅ ក្រោយពេលធ្វើការងារ គិតអ្វីមិនចេញ រាងកាយគេហាក់អស់កម្លាំង ល្វើយជាខ្លាំង។
<<ហុឹម...>>
គេក្រហឹមដើមក៎ ដកដង្ហើមធំ ក្រោកឈរ យកអាវគ្រ័ហ្សេរមកពាក់ រៀបចំខ្លួន រួចហើយក៎បិទឯកសារទុក ដាក់នៅលើតុ ដើរចេញទៅក្រៅ។
<<បើមានការអីបន្ទាប់ ខលហៅបាន>>
គេផ្ដាំនិងលេខា ហើយដើរចេញ ចុះទៅជាន់ក្រោមក្រោម ឡើងឡានបាំងក្រោយពណ៍ខ្មៅរលោងស្រិល សេរីចុងក្រោយបង្អស់ ដោយដេហ្យុងជាអ្នកបើក។
<<ទៅណាដែលចៅហ្វាយ>>
<<សណ្ឋាគារ>>
ដេហ្យុងស្ដាប់ហើយ ក៎កាច់សោឡាន បើកចេញពីកន្លែងចតឡាន និងឆ្ងល់ដែល ថាមិចសូហ្គាមិនទៅសម្រាកនៅផ្ទះ សុខចិត្តទៅសម្រាកនៅសណ្ឋាគារ ដែលវានៅឆ្ងាយជាង ថែមទាំងគ្មានអ្វីដែលល្អផង។

ពេលជិះមកតាមផ្លូវ ឡានកកស្ទះ នៅខាងមុខសាលារៀន ខណះដែលប៉ូលីសកំពុងធ្វើចរាចរណ៍ដឹងដៃអោយក្មេងៗ ដឹងដៃឆ្លងផ្លូវ។
សូហ្គាងាកមុខសម្លឹងមើលទៅខាងក្រៅ មើលក្មេងតូចល្អិតៗ  ស្ថិតក្នុងឯកសណ្ធានជាសិស្ស ស្ពៀយកាតាបតូចៗ ភាគច្រើនជាកាតាបមានរូបរាងជាតុក្ដកា មើលទៅគួរអោយស្រឡាញ់មែនទែន។
<<គួរតែដល់ពេលហើយ>>
គេនិយាយខ្សិបៗ ងាកមកវិញ។ រឿងទាយាទ គួរដល់ពេលយកហើយមើលទៅ គេក៎អាយុមិនមែនតិច សាកសមបំផុតនិងធ្វើជាតួនាទីជាប៉ាៗ។ គេគិត រួចហើយ ក៎ងាកមុខទៅមើលក្មេងស្រីតូចញិប ដែលមានអាណាព្យាបាល កំពុងកាន់ដៃ ឃើញហើយធ្វើអោយ បេះដូងគេញ័រមែនទែន។

ចំណាយពេលមិនដល់20នាទី គេក៎មកដល់សណ្ធគារវិញ និងឃើញជីមីនកំពុងតែអោបឯកសារ ឈរនិយាយគ្នា ផ្ដុំក្បាលជាមួយគេអែង។
<<រំបល់យ៎>>
គេក្រហឹមដោយការមួម៉ៅ ពេលសម្លឹងឃើញថាជីមីន ស្លៀកពាក់មិនសម អាវក៎បើកធំ ពណ៍ស៎ដៃខ្លី ស្ដើងរហៀល ជាមួយនិងខោរឹបពណ៍ខ្មៅ បញ្ចេញរាងរៅ អោយអ្នកផ្សេងបញ្ឈរភ្នែកមើល។
អុះ!!!
ជីមីនភ្ញាក់ព្រឺត ពេលសូហ្គាចាប់កន្រ្ដាក់ដៃ ថែមទាំងទាញរាងកាយទៅជិត អោយជ្រុបមុខនិងទ្រូងគេ មួយទំហឹង។
<<លែង..>>
ជីមីនងើបមុខឡើង ច្រានទ្រូងគេ សម្លឹងមើលកែវភ្នែកពណ៍ខ្មៅក្រិប ពរពេញដោយភ្លើងកំណាច មុខមាំសោះកក្រោះ គ្មានអារម្មណ៍អ្វី តែគេនៅតែសង្ហារ ជាមួយនិងមាឌធំ ខ្ពស់ស្រឡះ។
<<មោនេះ>>
គេសង្រ្គឺតជើងធ្មេញ និយាយត្រឹមឮតែពីរនាក់ រួចសម្លក់មុខអ្នកមើលមក ទាញជីមីនអោយចូលក្រោមដៃគេ យកអាវមកបិទរាងកាយស្រឡូនស្រឡៅ មិនអោយឃើញ។
គេងាកខ្លួន នាំជីមីនដើរចេញ ឡើងទៅខាងលើ តែជីមីនមិនព្រម ទើបគេមិននិយាយច្រើន ចាប់លីឡើងទៅតែម្ដង។

ភិប!!!
ពេលមកដល់គ្រែ គេក៎ទម្លាក់រាងកាយជីមីនមួយទំហឹងនៅលើគ្រែ រហ័សប្រឡះលេវអាវសមី គេចេញ គ្រសាស់ចេញពីខ្លួន ឡើងទ្រោប សង្កត់ទម្ងន់លើរាងកាយតូច។
<<ថយចេញ ធ្ងន់>>
<<មិនថយ>>
<<ថយ...>>
ជីមីនសម្លក់មុខ លើកដៃទប់ទ្រូង តែកម្លាំងបន្ដិចបន្ដួច ទើបទប់មិនជាប់ ត្រូវចាប់ផ្អោបចូលគ្នា ដាក់ទៅលើក្បាល អោយមុខ ខាំមាត់តូចច្រមិច។
សូហ្គាថើបបបូរមាត់ស្ដើង ដែលទន់ល្មើយ ថែមទាំងផ្អែម ខាំជញ្ចក់ ខ្លាំងៗ ដៃម្ខាងដែលទំនេរ ចាប់ទាញអាវជីមីនចេញ ទម្លាក់ទៅចុងគ្រែ ធ្វើអោយជីមីនរមួលរមិចខ្លួន ពើងខ្លួនទៅរកគេដោយមិនដឹងខ្លួន។
<<ហុឹម...>>
សូហ្គាក្រហឹមដើមក៎ ងើបអង្គុយ ចាប់ទាញខោជើងវែងជីមីនចេញ បន្ដមកតាមជើង ទាញវាចេញ បោះទៅម្ខាង កែវភ្នែកមិនដកចេញពីរាង.ស្រឡូនស្រឡៅសោះ។
<<សឺត..ក្រអូបណាស់>>
គេចំកោងខ្នង ថើបថ្ពាល់ជីមីនខ្សឺតៗ រួចបង្អូសចុះមកក្រោម ថើបកញ្ចឹងក៎ទាល់តែមានស្នាមជាំ ទើបប្ដូរទីតាំង ទៅថើបកំពូលភ្នំ ច្របាច់ខាំខ្លាំង ដែលពេលជីមីនតបត៎ស្នងអារម្មណ៍ ធ្វើអោយគេរឹតតែក្ដៅលើសដើម កូនតូចបំបោងមាឌ ចង់ចេញមកលេងឃើញពិភពកក់ក្ដៅ។
<<អា...>>
ជីមីនក្រហឹមដើមក៎ បិទភ្នែកជិតឈឹង បញ្ចេញសម្លេងថ្ងូរតិចៗ ខ្លួនឡើងរឹងស្ដូក កម្រើកមិនចង់រួច គេចមុខ គេចក្រសែភ្នែក មិនហ៑ានមើលព្រោះអៀន។
សូហ្គាក្រហឹមពេញចិត្ត ប្រើបាតដៃក្ដៅ ស្ទាបអង្អែលរាងតូចត្រឡឹង ស្ទាបច្របាច់ បបូរមាត់ថើបពោះរាបស្មើរ ឈ្វក់រង្វេងនិងក្លិនក្រអូបប្រហើរ ស្បែកផ្អែមឆ្ងាញ់ ដែលរំញោចអារម្មណ៍គេមិនអោយនៅសុខបាន។
<<អា... >>
ជីមីនបើកមាត់ម្ហបៗ បើកភ្នែកព្រឹម ក្ដៅឡើងចង់រលាក ពេលសូហ្គារំកិលដៃចុះក្រោម អង្អែលលេងរង្វេងទ្វាមាសចុះឡើង។
<<ហុឹម...>>
សូហ្គាក្រហឹមដើមក៎ ពេញចិត្ត គេមិនធ្លាប់សិទ្ធិស្នាលបែបនេះជាមួយស្រីដទៃដែលឡើងគ្រែជាមួយ ត្រឹមតម្រូវកាភេទរួចរាល់ ក៎បំបែកគ្នា មិនដែលបានស្ទាបអង្អែលលួងលោមបែបនេះទេ ដែលខុសពីជីមីន ដែលគេចូលចិត្តថើប និងអង្អែលមួយសព្វ និងលួងលោម ទោះដឹងថាផ្លូវមានជាតិរំអិលស្នេហ៍ហើយក៎ដោយ។
<<អា..រឹតណាស់>>
គេជញ្ជក់មាត់ ខណះដែលកំពុងតែញាត់ម្រាមដៃកណ្ដាលចូលទៅក្នុងរាងកាយកក់ក្ដៅ ជីមីនក៎បង្រួញសាច់ដុំ រឹតរួម ធ្វើអោយគេពេញចិត្ត និងភាពតឹងណែន គួរអោយស្រឡាញ់។
<<អាស...លោក>>
ជីមីននិយាយខ្សាវៗ ម្រាមដៃគេធំវែង ពេលនៅក្នុងខ្លួន ធ្វើអោយឈឺចាប់មែនទែន។
<<ថែមទៀតទេ>>
គេសួរ លើកចិញ្ចើមម្ខាង និងលុតជង្គង់អោយទៅជិតថែម។
<<អា ...>>
<<ថែមទេ>>
គេសួរទៀត តែជីមីនមិនឆ្លើយ ទើបគេជញ្ចក់មាត់ ថែមម្រាមដៃមួយទៀត ធ្វើអោយជីមីនស្រៀវស្រើប ពើងខ្លួននៅមិនស្ងៀម ហាក់ដូចខ្យល់បក់មកអោយបើងៗ។
<<ណែនមែនទែន>>
គេជញ្ចក់មាត់ សរសើរ ពេលជីមីនរឹតម្រាមដៃគេមែនហើយ ទើបធ្វើចលនាញាប់ស្មេ ជ្រៅៗ អោយជីមីនមានអារម្មណ៍តាងតឹង ច្រានផង អោបផង ថែមទាំងខ្វាចខ្នងគេខ្លាំងៗ។
<<អា...លឿនឡើង>>
<<បញ្ចេញមក>>
គេប្រាប់ និងធ្វើចង្វាក់ញាប់ៗ លើសដើម ធ្វើអោយជីមីនស្រែកថ្ងូរមិនសំចៃ ភាពស្រៀវស្រើបដល់កម្រិត មានអារម្មណ៍ថានៅមាត់ជ្រោះជ្រៅ និងធ្លាក់ទៅក្នុងនោះ បែកធ្លាយអស់។
<<អាស...>>
ជីមីនស្រែកអស់សម្លេង ដកដង្ហើមញាប់ៗ កន្ត្រាក់ខ្លួន ជើងឡើងញ័រទទ្រើក ខ្លួនញ័រចច្រក់។
<<ត្រៀមខ្លួនទៅ យើងនិងចាប់សុីអែង មួយថ្ងៃ5ដងរាល់ថ្ងៃ>>
សូហ្គានិយាយ រួចងើបខ្លួន រហ័សគ្រលាស់ខោអាវខ្លួនអែងចេញ បញ្ចេញភាពមហិមាចេញមកក្រៅ អោយមករាក់ទាក់និងភាពទន់ល្មើយ ហើយចូលទៅប្រលោះជើង ប្រើជង្គង់រុញជើងស្រឡូនអោយបើកធំៗ ពាក់និងចង្កេះមាំគេ។
<<យើងគ្មានអីត្រូវពាក់ព័ន្ធគ្នា លោកមិនគួរនិយាយបែបនេះ>>
<<យើងធ្វើបាន បើយើងចង់>>
<<រលាម>>
សូហ្គាមិនតប សាច់ភាពរឹងមាំ សាប់អោយរឹងថែម រួចស៑កចូលក្នុងភាពទន់ល្មើយតែម្ដង អោយជីមីនពេបមាត់យំ អួលឡើងណែនខ្លួន។
<<ថយ ឈឺ...>>
<<ទៅជាមួយគ្នា>>
សូហ្គាមិនព្រមថយ ចំកោងខ្នង ទៅថើបបបូរមាត់តូចច្រមិច រួចងើបមកវិញ យកខ្នើយមកកល់ត្រកៀកជីមីន អោយងាយស្រួលធ្វើ ទើបចាប់ផ្ដើមអង្រួលចង្កេះតិចៗសិន ទាល់តែជីមីនព្រមទទួលយកហើយ ទើបធ្វើញាប់ៗ។
<<អាស...>>
<<ហៅឈ្មោះយើង ហៅ...>>
<<សូ..សូហ្គា>>
សូហ្គាញញឹមបានចិត្ត ធ្វើចង្វាក់លឿនលើសដើម ញាប់ស្មេរ ជ្រៅនិងខ្លាំង កម្លាំងនិងទំហំមិនធម្មតា ត្រូវនិងជីមីនមាឌល្អិតផង អួលឡើងចំហរមាត់ ស្រែកចង់បែកបន្ទប់។
<<អាស...>>
សម្លេងស្រែកថ្ងូរឮខ្លាំងទៅ ខ្លាំងទៅ រាងកាយតូចនិងគ្រែយោលយោក ទៅតាមកម្លាំងអ្នកជិះ ផ្ទៃបន្ទប់អោយដោយភ្លើងប្រាថ្នាឆាបឆេះ ពិបាកនិងបង្រាប។
<<អាស..អាស>>
ជីមីនស្រែកថ្ងូរ ខ្មាចដើមដៃគេខ្លាំងៗ ទើបសូហ្គាអោនមុខ មកទល់ថ្ងាស់ជាមួយគ្នា ដកដង្ហើមដង្ហក់ សឹងតែមិនដល់ ដោយចង្វាក់នៅតែញាប់និងជ្រៅដដែល រហូតដល់ជីមីនទ្រាំលែងបាន ផ្ទុះផ្កាភ្លើង។
<<អា..អស្ចារ្យណាស់>>
សូហ្គាស្រែកក្រហឹម ងើបខ្លួន ងើយក៎ទៅក្រោយ ទទួលយកក្ដីសុខហូហៀ ខណះដែលជីមីនកំពុងតែរឹតរួមគេ សឹងតែគ្មានផ្លូវដើរ ទើបគេខំប្រឹងតស៑ូតតាំង ថែមកម្លាំង តាមទៅទាន់គ្នា។
<<អាស...>>
សូហ្គាស្រែកក្រហឹម កន្រ្ដាក់ខ្លួន ព្រួសទឹកស៎ខាប់ក្នុងល្អាងស្នេហ៍កក់ក្ដៅ ដែលគេចូលចិត្ត និងចង់រស់នៅទីនោះ។
<<ហុឹម...>>
គេដកខ្លួនចេញ រួចដាក់ខ្លួនដេកជិត ងាកទៅមើលជីមីន ដែលដេកដកដង្ហើមដង្ហក់ បើកភ្នែកព្រឹមៗ។
<<ចេញទៅ ពេលយើងត្រូវការ ចាំមក ហើយហាមលេបផ្ដេសផ្ដាដាច់ខាត>>
គេនិយាយ លើកដៃគងថ្ងាល់ មិនខ្វល់ពីអ្នកលុករាយរាងកាយមិញនេះ ថាឈឺ ឬកើតអ្វីឬអត់ កើតអីបានស្ងាត់ម្ល៉េះ គេមិនខ្វល់។
ជីមីនខាំមាត់ ពាក្យសំដីគេហាក់ដូចកាំបិទមកចាក់ចំកណ្ដាលដើមទ្រូង ឈឺឆេបៗ ភ្នែកឡើងក្ដៅ រលីងរលោង ក្រហម តែមិនយំ មិនចង់ទន់ជ្រាយ។
ជីមីនងើបចុះពីគ្រែ ដើរទប់ចង្កេះ រើសខោអាវ មកស្លៀកពាក់ រួចរាល់ហើយ ក៎ដើរមកគ្រែឃីងសាយ មើលអ្នកដែលដេក។
<<ខ្ញុំមិនមែនកូនបំណុលលោក ហើយក៎មិនមែនរបស់លេង លើកក្រោយមិនបាច់ជួបគ្នាទេ>>
និយាយហើយ ក៎ដើរចេញពីបន្ទប់ ចេញទៅក្រៅ បើកទ្វាចេញទៅក្រៅ ទឹកភ្នែកក៎ហូចុះជាបន្ដបន្ទាប់ ដោយហាមមិនបាន។

សូហ្គាដកដង្ហើមធំ ពេលឃើញទឹកមុខសោកសៅរបស់ជីមីនមិញនេះ ធ្វើអោយគេមិនសប្បាយចិត្តដែល ដោយមិនដឹងមូលហេតុអ្វី។
<<មេម៉ត់ ផាកជីមីន>>
គេសង្រ្គឺតជើងធ្មេញ ងើបអង្គុយ ខ្ញាំសក់ក្បាលខ្លួនអែងខ្លាំងៗ អោយរញ៉េរញ៉ៃ ព្រោះតែជីមីន ទើបធ្វើអោយគេដេកមិនលក់ បក់មិនល្មើហ ហាក់ដូចជិះទូកកណ្ដាលទន្លេ ខ្វល់តែពីរាងតូចល្អិតរហូត។
ថាទៅ យប់មិញ គេដឹងខ្លួនហើយ ថាជីមីនពិតជាសំខាន់សម្រាប់អារម្មណ៍គេ អ្នកផ្សេងគេយកមកពិសោធន៍ តែគ្មានបានផលអ្វី ប៉ុន្តែចំពោះជីមីន ទោះនៅសុខៗ មិនធ្វើអ្វី ក៎រីករំភើបរីករាយដែល។
នោះប្រហែលជាអ្វីដែលគេហួងហែងជីមីន ព្រោះជាកម្មសិទ្ធិគេ តែបើគេលែងត្រូវការ លែងស្គាល់ គេនិងដូចដើម ធ្វើជាសូហ្គាពីមុន ដែលមិនចេះខ្វល់ ខ្លាចពីអ្វីទាំងអស់។

#ស្រឡាញ់អ្នកអាន🥺♥️
វ៉ាន់ តី🌻