វង្វេងស្នេហ៍ក្នុងបេះដូងបង(ចប់)

ភាគទី16:ដាក់ទោស

<<ខ្ញុំសុំទោស មកពីលោកមិនច្បាស់លាស់ ទើបខ្ញុំលេបការពារ ម្យ៉ាងទៀតលោកក៎មិនបានប្រាប់ថា ចង់បានកូន>>
ជីមីននិយាយ ទាំងញ័រមាត់ បកស្រាយ ព្រោះវាបែបនិង អោយមានកូនយ៉ាងមិច បើគេមិនច្បាស់លាស់ មិនស្រឡាញ់ផង បង្កើតមកក៎កូនវាអត់ឱ គ្មានក្ដីសុខដដែល បង្កើតមកហើយអាណិតគ្នា ទើបលេបថ្នាំការពារតាំងពីដេកនៅជាមួយគ្នាលើកដំបូង ដោយមិនប្រាប់គេអោយដឹង គិតថាវាមិនចាំបាច់។
<<ចុះយើងបាននិយាយបែបនិងទេ>>
សូហ្គាដើរទៅជិត ចាប់ច្របាច់ដៃជីមីនខ្លាំងៗ មុខឡើងមាំ គួរអោយខ្លាច កែវភ្នែកពណ៍ខ្មៅរនិល ពរពេញដោយទោសះ ក្នុងទ្រូងក្ដៅដូចភ្លើង ខឹងនិងជីមីនណាស់ពេក។
ជីមីនពេបមាត់ អួលដើមក៎ ក្រវីក្បាលតិចៗ អោនមុខមិនហ៑ានប្រឈមមុខជាមួយ រឹតតែអោយសូហ្គាខឹងលើសដើម ចាប់ផ្គើយមុខឡើង ច្របាច់ថ្គាមខ្លាំងៗ សួរម្ដងទៀត។
<<សួរថាយើងបាននិយាយបែបនិងទេ>>
<<អ...អត់ទេ>>
ជីមីនឆ្លើយ ដោយសារតែសូហ្គាមិនដែលបែបនិងពិតមែន គេបានតែប្រាប់ថាកុំអោយលេបថ្នាំ តែមិនប្រាប់បញ្ជាក់ថាថ្នាំអ្វី ទើបមិនដឹង ហើយគេក៎មិនដែលសួរនាំ ម្ដងម្ដាលដែលគេស្ទាបអង្អែលពោះខ្លួនលេង តែអ្នកណាទៅដឹងថាគេចង់បានកូននោះ?
<<ហុឺស...លើកនេះចាប់ទុកថារួចខ្លួន តែ....>>
<<អូយ...>>
ជីមីនស្រែកភ្លាត់សម្លេង ពេលគេច្រានអោយដួលនៅនិងការរ៉ូ ហើយដើរមកជិត ទាញក្រវ៉ាតខោចេញ រូចខោទម្លាក់ ទាញមហិមាចេញមកក្រៅ ដាក់នៅចំពោះមុខ ធ្វើអោយជីមីនស្លេកមុខ ងាកមុខចេញ។
<<អែងត្រូវតែបង្កើតកូនអោយយើងម្ដងទៀត បៀមទៅ>>
គេសម្លេងធំ ស្រែកគំហកនៅចុងប្រយោគ តែជីមីនមិនព្រម ទើបគេចាប់សក់ក្បាល អោយងាកមកវិញ ហើយខ្ញាំខ្លាំងៗ ផ្គើយទៅក្រោយសឹងតែបាក់ក៎។
<<ហុឹក...ហុឹក>>
ជីមីនយំសសឹក ឈឺឡើងនិយាយមិនចេញ ដោយគ្មានជម្រើស ក៎ចាប់សាប់កូនប្រុសគេ ដែលធំរីកមាឌប៉ុនក៎ដៃ ប្រើដៃទាំងពី ហូតរូតចុះពីឡើង ដោយទឹកភ្នែកជោគថ្ពាល់។
<<ដាក់ចូលមាត់ភ្លាម ដាក់ភ្លាម>>
សូហ្គាស្រែកគំហក ចាប់ក្បួចសក់ជីមីនលើសដើម អោយជីមីនព្រមតាមបញ្ជាគេ ដោយជៀសមិនបាន ដាក់ចូលក្នុងមាត់ បៀមលិបដល់គល់ អួលឡើងខក់ ហៀរទឹកមាត់រយីក ទឹកភ្នែកហូររហាម តែសូហ្គាមិនប្រណី នៅធ្វើចនលាថែមទៀត។
<<សឺត..អា>>
គេស្រែកគំហុឹម ចាប់សក់ក្បាលជីមីនណែនដៃ ងើយក៎ទៅក្រោយ បើកភ្នែកព្រឹមៗ ខណះដែលជីមីនកំពុងតែលុតជង្គង់ មៀបកូនគេ ខក់សឹងតែគ្មានខ្យល់ដង្ហើម អោយដក។
សូហ្គាអោនមុខចុះ សម្លឹងមើលបបូរមាត់ ដែលទន់ល្មើយ ឃើញហើយគួរខ្នាញ់ ទើបដកមហិមាចេញពីមាត់ ដោយមិនអោយជីមីនដឹង រួចចាប់ហែកខោអាវជីមីនចោល ចាប់អោយដេកនិងការ៉ូ ហើយប្រើជើងបើកជើងជីមីនអោយធំ លុតជង្គង់នៅប្រលោះជើង បុកកូនប្រុសចូលទៅមួយទំហឹង អោយជីមីនអួលចំហរមាត់ ស្លើភ្នែកទៅលើ ចង់គាំងខ្យល់។
<<អាស..ស្រួលណាស់>>
សូហ្គាស្រែកគ្រហឹម ញញឹមចុងមាំ សមចិត្ត ពេលជីមីនរកសម្លេងថ្លូរមិនចេញ គិតតែពីចំហរមាត់ ហើបខ្លួនផុតពីការ៉ូ ហូរទឹកភ្នែកដូចបាក់ទំនប់។
<<បានហើយ..បានហើយ ខ្ញុំឈឺ...ហុឹក ហុឹក>>
ជីមីនស្រែកអង្វរ ពេលមានអារម្មណ៍ថាទ្រាំទ្រលែងបាន ឈឺខ្លួនចង់ប្រះជាចម្រៀកទៅហើយ។
<<អែងកាន់តែឈឺ យើងកាន់តែសប្បាយចិត្ត>>
គេប្រាប់ រួចធ្វើចលនាញាប់ស្អេក ទាល់តែដល់ទឹកទីមួយ ទើបលើកជីមីន ដែលទន់ខ្លួនល្អោក អោយផ្អឹបមុខនិងជញ្ជាំង ទយត្រកៀកមកក្រោយ បុកបញ្ជូលមិនថ្នមដៃ ជាច្រើនច្បាច់ក្បូរ រហូតដល់ជីមីនទ្រាំមិនបាន សន្លប់ឈរ ទើបគេឈប់ បីនាំទៅលើគ្រែ។
<<យើងធ្វើអ្វីដែលយើងត្រូវការ អែងក៎គ្មាសិទ្ធិនិងតវ៉ាដែល>>
គេនិយាយខ្សិបៗ ថើបសៀតផ្កាជីមីនតិច រួចបើកជើងជីមីនមើល ឃើញថាចេញឈាមនៅត្របកផ្កាកុលាប ដោយសារគេធ្វើខ្លាំងពេក ទើបញញឹមចុងមាត់ ហើយដាក់ខ្លួនដេកវិញ អោបជីមីនដេកកើយដើមដៃដូចរាល់ដង ដែលគេធ្វើ។

ព្រឹកព្រលឹមថ្ងៃថ្មី!!!
<<អាស...>>
សម្លេងស្រែកថ្ងូរ ឮឡើង ខណះដែលសូហ្គាកំពុងតែធ្វើចលនាញាប់ស្មេរ ខ្លាំងៗ ដោយរាងកាយតូចល្អិត យោគខ្លួនតាមការសម្រុក គ្រែក៎ឮសម្លេងតវ៉ា។
<<អា...អស្ចារ្យណាស់>>
សូហ្គាគ្រហឹមដើមក៎ ចំកោងខ្លួនទៅថើបបបូរមាត់ស្ដើង ហើយងើបខ្លួនមកវិញ ចាប់អោយជីមីនដេកចំហៀង លើកជើងម្ខាងឡើងលើ គេចូលទៅពីក្រោយ។
<<ហុឹក...ហុឹក...>>
ជីមីនរំកិលខ្លួនទៅមុខ ជ្រប់មុខនិងពូក ដៃក្ដាប់និងពូកឡើងសឹងតែបាក់ម្រាម ពេលភាពរឹងមាំជ្រែកចូលមកក្នុងរាងកាយ ក៎អួលណែន ពន់ពេក។
<<ត្បៀតជើង>>
គេបង្អាក់ចលនា ប្រាប់ ពេលជីមីនចាប់ផ្ដើមរឹតរួមគេហើយ និងដោយសារជីមីនធូរ មិនដូចមុនផងដែល។ ជីមីនពេបមាត់យំ លើកជើងទៅគងចង្កេះគេ ព្រមតាមគេគ្រប់យ៉ាង ទើបសូហ្គាចាប់ផ្ដើមបុកសម្រុកចូល រហូតដល់គោលដៅ កន្រ្ដាក់ខ្លួន ភ្រួសកំអែងក្នុងនោះ។
<<បើហ៑ានតែលេបថ្នាំទៀត អែងងាប់មិនខានទេ>>
គេគំរាម ដកភាពមហិមាចេញមកក្រៅ ទឹកស៎ខាប់ក៎មកតាមតោងគេ ទើបគេចាប់គ្រសាល់នៅមាត់ល្អាង រួចដាក់ខ្លួនអង្គុយ មើលជីមីន ដែលដេកដកដង្ហើមចង្រិត។
<<កុំធ្វើដូចរកដាច់ខ្យល់ស្លាប់ ព្រោះអែងនៅទទួលអ្វីច្រើនជាងនេះទៀត>>
និយាយហើយ គេក៎ចុះពីលើគ្រែ ដើរទៅតុ យកថ្នាំពន្យាកំណើតរបស់ជីមីន ទៅជាមួយ ចូលបន្ទប់ ងូតទឹក រួចឆ្កិះយកថ្នាំទាំងអស់ បោះចូលក្នុងបង្គន់ កាច់ទឹកបង្អូរទៅចោលអស់ សម្រកក៎យកទៅបោះចោលក្នុងធុងសម្រាមក្បែរនោះ ។