Takıntılı Sosyopat 2 Uyanış

🔥Sosyopat Kızları🍯

     Bilerek mi yaptı? Bakışlarım ikisi arasında giderken Tolga denen çocuğun yüzü kanla kaplı olsa bile dudaklarında o gülümsemeyi görebiliyordum. Yalçın, Tolganın kulağına her ne söylüyorsa onu daha da mutlu eder gibi bir hali vardı. Müdürün bağırması üzerine ikisine bakmayı bırakmıştım. “Derhal odama!” diye bağırıp merdivenlere yöneldiğinde Ateş öfkesini tutmaya çalışıyordu. “ Gülün siz! Bu şehri size dar etmeyen Ateş değildir!” diyerek yanımdan sinirli bir şekilde geçip giderken bakışlarım tekrar o ikisine kaymıştı.

Müdür Tolgayı da alıp gittiğinde Yalçınla göz göze gelmiştik. Balım koşar adımlarla yanıma gelmişti. “Ne yapacağız? Müdür onları en son uyardığında okuldan atılacaklardı.” Dediğinde bakışlarımı Yalçından ayırmıyordum. Nöbetçi öğretmen Yalçınla sessiz bir şekilde konuştuktan sonra cebinden para çıkartıp vermişti.

Kavgada neden öğretmenlerin devreye girmediğini şimdi anlıyordum.

“Müdürün kapısında bekle bir planım var.” Dediğimde Balım kaşlarını çatarak “Ne planı?” demişti. Kaşlarımla kantinden çıkan Yalçın’a kaydığında gülerek “ Planına uyuyorum. Müdürün kapısında sadece bekleyeceğiz. Ama eğlence sırası bizde,” dediğinde ggülerek ona baktım. “Sosyopatlarla takılmak yaramadı bize,” dediğimde gülmeye başladı. Yalçının Ateş ile olan konuşmaları aklıma geldiğinde bu kavganın bilerek planladığı açıkça ortadaydı. En kolay Ateş sinirleniyordu ama onu tuttuğum için Emir’i seçmişlerdi. Peki, eğer onları böyle bir tuzağa düşürmüşlerse biz neden onları bir tuzağa çekmiyoruz? “Hadi çocuklar derse!” Nöbetçi öğretmenin sesini duyduğumuzda adımlarımızı sınıfa doğru çevirmiştik. Balım şuan bir şey yapacağımızı sanıyordu ama planımız için 5. Dersin bitmesi gerekiyordu. Sınıfa girdiğimizde Balım çantasını alarak yanıma geçmişti. Aklına farklı planlar gelse de Yalçının zekâsını biliyordum. Söylediği planlar bir işe yaramazdı. Bize elimizde koz haline getireceğimiz ve kullanacağımız bir plan lazımdı. Aklıma gelen şeyle gülerek Balıma bakmıştım. Ve planımı üstü kapalı bir şekilde anlatmaya başlamıştım.

🔥🗡

Tarih dersi bitmişti ama Ateş’ler hala gelmemişti. Nasıl bir ceza vermişlerdi ki 1 saattir yoklardı. Balımla daha fazla sınıfta durmadan bizimkilerin çantalarını da alarak müdürün olduğu kata inmiştik. Biz indiğimizde kapı aralanarak ilk Toprak sonra bizimkiler çıkmıştı. Balım “Emir.” Diyerek yanına gittiğinde Emir’in ve diğerlerinin yüzünden düşen bir parçaydı.

Balım “Sakın okuldan atıldığınızı söylemeyin.” Dediğinde Mert ağzı ile cık diye bir ses çıkartmıştı. Savaş “Bir hafta uzaklaştırma aldık.” Dediğinde Emir “ Normal de almayacaktık. Rüzgar abi devreye girmişti ama zengin züppe bebesi dram yaparak ceza almamızı sağladı.” Dediğinde bakışlarım Ateş’e kaymıştı.

Sinirden köpürüyordu ve patlayacak yer arıyordu. Ona plandan bahsedersem kızma hatta yaptırmama olasılığı çok yüksekti. Balım yaptığımız sağlam plana güvenerek “En azından atılmadınız orası da var. Bir hafta kafamız sosyopatlarsız rahat.” Diye şaka yaptığında hepsi gülmeye başlamıştı. Ellerimizde tuttuğumuz çantaları sırtlarına alarak merdivenlerden inmeye başlamışlardı.

Ateş “En azından spor salonunda gitmeden o piçleri dövebilirim.” Dediğinde koluna vurdum. “Öyle bir şey yapmayacaksın Ateş.” “Söz veremem güzelim.” Dediğinde koluna yarım taktığı çantasını çekerek sendelemesine sebep oldum. İlkte bunu beklemediği için gözlerinde korkuyu görsem de planımızı bozmasına izin vermezdim. “Yapmayacaksın.” Diyerek üstüne vurguda bulunmuştum.

Ateş bu halimi anlamaya çalışırken Mert’in “ Hanımcı Ateş Ozansoy her zaman dediklerinizi yapar Alev hanım.” Diye dalgasını geçmişti Ateş bunu duyduğunda ters bir şekilde Mert’e bakarak “Yürü git lan! Sensin hanımcı.” Diyerek merdivenlerden çekerek indirmeye başlamıştı.