''Şeytanın bileklerinde saklıdır belki de insanlığın rehberi zira böylesine bir insanlık yalnızca ondan öğrenilmiş kadar kötü olabilirdi.''
Her şeye rağmen yaşamaya devam etti çünkü yaşaması gerekti. İdealleri uğruna, hiçe sayılmış ruhu uğruna ve yı...
Herkese merhabalar. Epey uzun bir zaman oldu değil mi? Beklettiğim için üzgünüm, cidden... Fakat dolu dolu çok severek sizi de çok mutlu edeceğine inandığım bir bölümle geldim. Umarım ki severek okursunuz. Son bölümü unuttuysanız bölüm başını okuduğunuzda hatırlarsınız diyor ve sizi bölümle baş başa bırakıyorum. Lütfen yorum bırakmayı ve oy vermeyi de unutmayalım. ^^
56.Bölüm: ''Geçmişi Geleceğe Taşımak''
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şunu unutma dedim kendime; hayatta hiçbir şey gizli kalmaz. Kalbine bak, atışları bile buradayım diye bağırıyor nasıl saklanabilirsin ki kendinden?
''Onlar evli!''
Sanırım evlendiğimizden beri duymaktan en çok çekindiğim cümlelerden biri de buydu çünkü bunun gizli kalması gerekiyordu. Bu sanılanın aksine kalple hissedilen bir iş olsa da mantıkla eyleme dökülmüş bir hareketti.
Berrin karşımızda hatta tüm okulun gözleri önünde bizi hedef göstermişti. Onu yıllardır görmüyordum, onu bir gün bir yerde göreceğimi elbet biliyordum ama bu şekilde olması... Hadi ama ya! Tam da kendine yakışır bir geri dönüş diyebilir miydik?
Diyemem diyebilmem için geçmişimi hatırlamamam gerek ama ne yazık ki geçmiş sadece acılardan ve yaralardan ibaret ve yine ne yazık ki Berrin de bu tabloda kendine dolaylı yollardan da olsa yer ayırtmış biriydi.
''Nasıl yani?'' diye sordu Cahide Hoca tüm salon koca bir sessizliğe gömüldüğünde. Herkes kadar şaşkındım hatta herkesten daha şaşkındım. Söz konusu olan eğitim hayatımızın riske girmiş olmasıydı çünkü biliyordum ki böyle bir durum karşısında kurul bizim için pek de parlak sonuçlar vermeyecekti. Gözleri direkt bizi buldu. ''Ali Hocam? Leyla?''
Kaçacak mıydım? Kaçacak mıydık?
Bedenim ufak bir titremenin tesiri altına girdiğinde Berrin gülerek beni izliyordu. ''Ah Leyla! Anlatsana maziyi! Hocalarını neden bundan mahrum bırakıyorsun?'' Sesini yükseltti. ''Hoca dediğim adama kocam diyorum diyemiyor musun sahiden? Senin ahlak ve etiğine sığması gerek!''
''Ahlak ve etiği senden mi öğreneceğiz?'' diye yükseldi Aşkım. ''Atın şu kızı ya! Ruh hastası galiba.''
Berrin'in gözleri Aşkım'a kaydı. ''Sen kimsin? Ha dur... Sen de muhtemelen Cihangir ya da Teoman'ın kırığısın.''
''Berrin!'' diye çıkıştı Teoman. ''Nerede olduğunun farkında ol! Çocuk değiliz, geçmişte hiç değiliz.''
''Evet işte,'' dedi Berrin bir koz bularak salondakilere baktığında. ''Geçmiş diyor. İşte buradan da anlıyoruz ki geçmiş geleceğe taşınmış.'' İç geçirdi. ''Niye susuyorlar anlamıyorum. Evlilik ciddi bir müessesedir.''
