''Şeytanın bileklerinde saklıdır belki de insanlığın rehberi zira böylesine bir insanlık yalnızca ondan öğrenilmiş kadar kötü olabilirdi.''
Her şeye rağmen yaşamaya devam etti çünkü yaşaması gerekti. İdealleri uğruna, hiçe sayılmış ruhu uğruna ve yı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnsan kaç kez ihanete uğrar ki şu hayatta?
Ya da sırtını dayadığını sandığı insanların aslında dikenlerine sarıldığını ne zaman anlar?
Biliyor musunuz? Bu soruları sürekli kendime sormaktan ve her seferinde boş boş aynaya bakmaktan yıldım. Sıkıldım. Beni yıktıklarını, yıkabileceklerini düşündüler.
Yıkıldım doğru.
Ama bilmiyorlar ki, her seferinde daha güçlü ayağa kalktım.
Salaklar!
Sınıfın ortasında, bu kalabalığın beni yutmasına müsaade edercesine bekliyordum. Sanki etrafımı zehirli bir tel örgü sarmıştı. Dokunursam acı çekecektim. Kaşlarımı çatıp ağzım açık kalmış bir vaziyette tahtada dönen videoya baktım. Bizim görüntülerimizdi. Seyit Ali ve benim müzik odasında iki normal insan gibi durduğumuz şeydi. İnsanlar kulaktan kulağa birbirlerine bir şeyler fısıldarken şaşkınlıkla gözlerimi kapattım ve gülümsemeye başladım.
Ve çok daha şiddetli bir biçimde gülümsemeye devam ettim.
Bana delirmişim gibi baktıklarından adım kadar emindim.
Gözlerimi açtığımda bilgisayar masasında oturan arkadaşın bana yöneltmiş olduğu tuhaf bakışlarını es geçip sırtımı videoya döndüm. Sınıfın içinde izdiham vardı. Herkes sus pus olmuştu. Genzimi temizledim ve elimle ağzımın üzerini kapatıp gülmemi durdurmaya çabaladım. ''Yani?'' diye sordum sakince. ''Şu videoda sizin görüp de, benim göremediğim ne var?''
Aslında sorun bu değildi.
Sorun, bu video nasıl ortaya çıkmıştı? Bizi çeken kimdi? O kamerayı oraya kim koymuştu?
Herkes olabilirdi. İpek, Ozan, Yonca ve Gonca ikizleri ya da bana zarar vermek isteyen herkes...
Peki ya Seyit Ali?
Sen de bu kişiler arasında var olabilir miydin?
Olabilirdin.
''Daha devamı var,'' dedi bilgisayar başındaki arkadaş. İfadesizce arkamı döndüm ve diğer videoya baktım. Dün okul çıkışı yaşanan tatsız hadisenin görüntüleriydi. Seyit Ali ve Ozan'ın kavgasının görüntüleri. Videoda ben de vardım. Kulağımı tırmalayan sesler artmaya başlarken kafamı iki yana sallayıp sınıfa baktım. Tekrar. ''Bir şey soracağım,'' diye konuştum kendimden emin bir şekilde. Gözleri üzerimde geziniyordu. Alayla sırıttım ve cümlemin devamını getirdim. ''Arkadaşlar siz geri zekâlı mısınız?''
