သံယောဇဉ် နွယ် [Completed]

part 25(Zawgyi)

Part 25

ေျခဖဝါးက ႏုနယ္လြန္းေနသည္။
ေျပးေသာ္လည္း ခရီးမတြင္လွ။
ဖိနပ္လွလွေလးကို  ျပတ္မည္စိုး၍ ခြၽတ္၍ ကိုင္ထားရသည္။ လယ္ၾကားလမ္းကေလးမွာ သူရွိမလားလို႔ အခါခါ ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ ဟိုဟိုသည္သည္လည္း စူးစမ္း ၾကည့္ရေသး၏။

သစ္ခက္ႏြယ္ကေလးဟာ ေလႏွင္ရာ လႊင့္ေလေရာ့သလား။
အမွီတိုင္ေလးဆီမွ ေဝးရာ ေျပးေလးေရာ့သလား။

ကံတရားက မ်က္ႏွာသာ ေပးေပလို႔သာ ေတာ္ေတာ့၏။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကန္ေဘာင္စပ္၌ ေတြ႕ခဲ့ပါၿပီ။
ခ်စ္ရတဲ့ ႏြယ္ဟာ ကန္ေရျပင္ကို မ်က္ႏွာမူေနလ်က္ ထိုင္ေန၏။ ေရျပင္ထက္တြင္ လႈိင္းငယ္ေလးမ်ား လူးလြန႔္ဆဲျဖစ္သည္။ တစ္စုံတစ္ဦးက ေရျပင္က်ယ္၌ တစ္စုံတစ္ရာကို ေလာေလာလတ္လတ္ ပစ္ေပါက္ထားဟန္တူသည္။

"ႏြယ္"

႐ုတ္တရက္ဆန္ေသာ ေရာက္ရွိလာျခင္းႏွင့္အတူ က်ယ္ေလာင္ေသာ ေခၚျမည္သံႏွင့္ အၾကင္သူအား ႏႈတ္ဆက္လိုက္မိသည္။

ဆတ္ခနဲ တုန္သြားေသာ ခႏၶာကိုယ္ေလးဟာ အေျပးလွမ္း၍ ေပြ႕ဖက္လိုက္ခ်င္စရာ။ အရင္ကေတာ့ျဖင့္ သည္လိုအခ်ိန္ဆို ရွက္စိတ္ေၾကာင့္ မိမိေခါင္းကို ငုံ႔ထားမိလိမ့္မည္။
ယခုေတာ့.....

တည့္တည့္ၾကည့္မွ သူ႔ ႏွလုံးသားထဲက ဂ႐ုဏာသက္ဖြယ္ ေမတၱာငယ္ကို ထိုးထြင္းျမင္ရေတာ့သည္။ ငိုရမွာ ေၾကာက္တဲ့ ကေလးငယ္ေလးဟာ အထီးက်န္စြာ ထိုင္ေနရွာတာပါလား။

သန္မာခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတတ္တဲ့ သည္ကေလး။ ပူပန္မႈကို ဖုံးကြယ္ ဟန္ေဆာင္ထားတတ္တဲ့ အမႈအရာေတြႏွင့္ ကေလးေလး။ မသြားပါနဲ႔လို႔ တားလိုက္ခ်င္စိတ္ကို သူ႔ခမ်ာ ၿမိဳသိပ္ထားရွာၿပီ ထင္ရဲ႕။ သစ္ခက္ႏြယ္ဆိုတဲ့ ကညာပ်ိဳဟာ သူ႔အားနည္းခ်က္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် ကြယ္ဝွက္ထားတတ္တာမဟုတ္လား။ လူေတြဆီက သနားစရာအၾကည့္ေတြကို သူက သိပ္မုန္းတာေလ။

ခက္လိုက္တဲ့ ကေလးမ။ သည္အစ္မ ရင္ခြင္မွာေတာ့  အ႐ိုးသားဆုံး ၿပိဳလဲလိုက္စမ္းပါလားကြယ္။

"အမိ ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ...."

ယြန္းမွီ ဘာမွ် ျပန္မေျပာဘဲ သူ႔ေဘးမွာ တိတ္တဆိတ္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ႏြယ့္ ေျခေထာက္ေဘးက ေက်ာက္စရစ္ခဲေလးေတြကို ေကာက္ယူလ်က္ ကန္ေရျပင္ထံ ပစ္လႊတ္လိုက္၏။ ပလုံ ခနဲ ျမည္သံႏွင့္အတူ လႈိင္းေလးမ်ား ကူးခတ္သြားသည္။