" អ្ហឹស អឹសៗ " សំឡេងថ្ងួចថ្ងូរយ៉ាងគ្រលួចរបស់មនុស្សពីអ្នកដែលកំពុងពពាក់ពពូនគេនៅលើគ្រែដែលស្ថិតនៅក្នុងបន្ទប់ដែលមានពន្លឺភ្លើងរាត្រីនៅលើក្បាលដំណេកព្រាលៗ ។
" អឹសស៎...ហត ហត់ណាស់បានហើយ " ថេយ៉ុង គោះខ្នងរាងក្រាស់ទាំងខ្សោយកម្លាំងហើយក៏ខិតរើគេចចេញតែក៏ត្រូវ ជុងហ្គុក ចាប់ចង្កេះជាប់អោយនៅនឹងមួយកន្លែងមុននឹងគ្រលាស់ចង្កេះបោកផ្ទប់សាប់ចេញចូលញាប់ស្អេក ។
" អឹសសស៎ ស្រួលខ្លាំងណាស់ សឺតត៎ " ជុងហ្គុក បញ្ចេញសម្លេងធ្ងន់ៗព្រមទាំងខាំមាត់ងើយមុខឡើងទាំងភាពស្រណុលសុខស្រួលដែលទទួលបានពីខ្លួនរបស់ ថេយ៉ុង ក្មេងអូមេហ្គាដែលនាយតែងតែនិយាយដេញអោយចេញពីនាយថែមទាំងស្រែកប្រកាសក្តែងៗថាមិនស្រឡាញ់និងមិនចង់ស្រឡាញ់គេទៀតផង ប៉ុន្តែពេលនេះនាយកំពុងតែឈ្លក់វង្វេងជាមួយគេសឹងតែឆ្កួតទៅហើយដល់ថ្នាក់រាងតូចគោះខ្នងសុំអោយឈប់ហើយក៏នាយនៅមិនព្រមឈប់តាមគេសុំទៀត ។
" អឿស៎ៗ....អ្ហឹក៎ ខ្ញុំសន្លប់ឥឡូវហើយ ហ្ហិកៗ " កាលបើត្រូវមនុស្សមាឌធំមកអុកសង្កត់ពីលើដូច្នេះ ថេយ៉ុង ក៏សឺតស៊តអណ្តឺតអណ្តកព្រោះអស់កម្លាំងរលីងពីខ្លួនទៅហើយតែមើលទៅ ជុងហ្គុក វិញហាក់ដូចជាគ្មានហត់អីបន្តិចទាល់តែសោះ ។
" តែបន្តិចទៀតប៉ុណ្ណោះ អឹសស៎ " ជុងហ្គុក និយាយហើយក៏បង្វិលអោយរាងតូចបែរខ្នងដាក់មុននឹងស៊កភាពរឹងមាំចូលម្តងទៀតពីខាងក្រោយហើយក៏ធ្វើចលនាលឿនដូចម៉ាសុីនដេរព្រមទាំងចំកោងខ្នងទៅទម្លាក់មុខសង្ហាទៅជ្រប់ថើបត្រង់កញ្ចឹង.កនិងស្មារបស់ ថេយ៉ុង ដោយខាំញិកបន្សល់ស្នាមស្នេហ៍ជាច្រើនកន្លែងខណៈដែលដៃមាំក៏ស៊កទៅអោបចង្កេះតូចគេជាប់ធ្វើអោយទ្រូងហាប់ណែនដោយសាច់ដុំកង់ៗរបស់នាយពិតគ្នាជាមួយខ្នងដែលសើមដោយញើសរបស់រាងតូច ។
" អ្ហា៎...អ្ហាស៎ៗ អឹ អឹសស៎ តែ តែម្តងទៀតទេណា " ថេយ៉ុង ក៏ខាំមាត់ទាំងស្រៀវស្រើបចង់បះសក់ម្តងៗរាល់ពេល ជុងហ្គុក ប្រើកម្លាំងសម្រុកចូលហើយក៏និយាយបញ្ជាក់ទុកអោយហើយខ្លាចថា ជុងហ្គុក កុហកគេ ។
" ស៊តត ហៅឈ្មោះរបស់យើង " រាងក្រាស់មិនឆ្លើយតែក៏បញ្ជាទាំងប្រឹងគ្រលាស់ចង្កេះធ្វើចលនាបោកផ្ទប់កាន់តែញាប់ឡើងធ្វើអោយ ថេយ៉ុង ស្រៀវស្រើបស្រួលពេញមួយតួខ្លួនប្រឹងក្តាប់ដៃនិងកម្រាលពូកដើម្បីទប់ភពាកស្រៀវស្រើបស្ទើរតែរហែកខ្ទេចខ្ទីអស់ទៅហើយ ។
