14. bölüm Tahliye

71 23 10
                                    

Sabahın ilk ışıkları ile gözlerimi  camdan alamaz oldum dışarıdan manzara harika gözüküyordu veya manzara berbattı ama benim kafa güzeldi neyse, uyandım klasik olarak telefonu elime aldım ve Doğa'ya günaydın mesajı attım.

Nedense içimde bir  his bugünün güzel geçeceğini söylüyordu.

*1 yeni bildiriminiz var*

Mesaj atan Doğaydı . Nedense bu kız her mesaj atışında mutlu oluyorum.

Doğa: günaydın.

Yunus: nasılsın?

Doğa: aslında pek iyi değil.

Yunus: nedenki noldu?

Doğa: baş etmem gereken sorunlar var işte.

Yunus: ne gibi?

Doğa: ailevi şeyler ya takma pek boşver.

Yunus: eğer ihtiyacın olursa seni dinlerim bana içini dökebilirsin.

Doğa: teşekkür ederim. Belki başka sefere sana içimi dökerim.

Yunus: tamamdır.

Doğa: ee başka ne yapıyorsun?

Yunus: bugün hastaneden çıkışım olcak o yüzden doktorun gelmesini bekliyorum.

Doğa: iyimiş.

Yunus: bugün senin ne gibi planın var.

Doğa: bugün babamın yanına gideceğim.

Yunus: anladım dikkatli ol.

Doğa: merak etme kaçırılmam *gülücük emojisi*

Yunus: *gülücük emojisi*

Ekrana gülerek baktığım sırada içeri hemşire girdi elinde yemek dolusu tepsi vardı.

Yunus: ben sonra geleceğim hemşire geldi.

Doğa: tamamdır görüşürüz.

Hemşire yanımdaki masaya yemeği koydu çıkmak üzereydi ki.

Yunus: hemşire hanım doktor ne zaman gelecek acaba?

Hemşire: birazdan gelir o , yanlış hatırlamıyorsam bugün çıkış yapıyorsun dimi.

Yunus: evet.

Hemşire: güzel sevindim geçmiş olsun.

Yunus: teşekkür ederim.

Hemşire kapıdan çıkıp gittikten sonra elime tepsiyi alıp yemeklere baktım.
Paket içinde pekmez , bal , çilek reçeli , tabakta haşlanmış yumurta ve yanında dilim domates , salatalık klasik kahvaltı.

Şu pekmezin yanında tahin olsa da ekmeğe banıp banıp yeseydim güzel olurdu.

- Oldu paşam bir de istersen senin için özel sofra koyalım ne dersin?

Yine mi sen?

- Ne oldu ? Özlemedin mi beni? Hadi ama beni sevdiğini biliyorum.

Yoo özlemedim.

- Kalbimi kırdın insafsız.

Ya abartma özlemesem seninle konuşur muyum?

-  Zaten kendi kendinle konuşuyorsun.

Olsun insan kendisini özleyemez mi?

- Özler mi?

Diğer insanları bilmem ama ben özlerim. Neyse ben yemeğimi yiyeceğim.

- Tamamdır.

Yemeğimi yedikten sonra tepsiyi masaya koydum ne de olsa hemşire gelir alırdı boş tepsiyi. Elime telefonumun aldım ama  telefonumun şarjı yoktu tabi şarj yerine de yakın değildim , yetişemiyordum. Bende telefonumu masaya koyup uzanayım dedim.

MesafeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin