Gülüşüne Hasret Gözlerim

46. Bölüm

      " Ben deli değilim , ben deli değilim." Kaç kişi söyler ki bu cümleyi hayatında? Kaç kişi karşısındakileri ikna etmeye çalışır?Kaç kişi bunu başarabilir?

Kendime geldiğimde hala bağırıyordum. Karşı yatakta yatan kız da bana bakıp gülüyordu. "Duydunuz mu beni ben deli değilim." diye tekrar bağırdım. Karşımda duran kız:
" Buraya gelen herkes öyle söyler . Bağırmayı kes!"  Dedi .Sonra arkasını dönüp yattı.
Bu da kimdi? Hiç sevmedim bu kızı. Ukala biriydi sanki. Sinirli sinirli baktım biraz ona doğru. Ben de arkamı dönüp uyumaya çalıştım.
Sabah uyandığımda Hakan yatağımın ucunda oturuyordu. Ama hiç konuşmadı, üzgün görünüyordu. Tam ona elimi uzatmıştım ki o kız gene konuşmaya başladı.
" Kesin şimdi birini görüyorsundur karşında. Kim o sevgilin mi yoksa . Alışırsın alışırsın. Sonra deli olduğuna ikna ederler seni. Dışardakilerden bir farkın kalmaz."
"Kimsin sen ? Neden benimle böyle konuşuyorsun? Sen neden burdasın?"
" Ne soru yağmuruna tutuyorsun beni? Sen sorunca değil ben istediğim zaman konuşurum."
Ne ters bir kızdı bu . Cevap bile vermedim. Hakan da gitmişti . Hep bu kızın yüzünden zaten. İçeriye bir kaç tane doktor geldi . Bana bir kaç soru sordular. Benim söylediklerimden sonra not alıp dışarı çıktılar.
Saat kaç bilmiyordum. Bir hemşire geldi ve beni alarak odadan çıktık.
" Nereye gidiyoruz ?" Diye sordum.
" Özgür doktorla biraz sohbet edeceksiniz. Sonra geri döneceğiz" dedi.
Uzun bir koridordan sonra yeşil kapısı olan bir odaya girdik. Yüzünde huzur veren bir bayan bana gülümsedi. Özgür ismini duyunca bir erkek doktor beklemiştim. Ama karşımda bu kadın doktoru görünce şaşırdım biraz.

" Hoşgeldin Yasemin , senle biraz sohbet edelim." Bana oturmam için sandalye gösterdi. Ben otururken hemşire çıktı.
" Neden burdasın biliyor musun?"
" Eşimi ara sıra görüyorum .Kendi kendime konuşuyorum. Bunun gibi sebeplerden dolayı burdayım sanırım. Eşimin de benimle gelmesi mi sorun oldu sizin için?" dedim.
"Evet geliş sebebin bu.Peki ne zamandır böylesin?"
" Bilmiyorum ki. Görüyorum onu bazen konuşuyor  gibi benimle. Ama bugün üzgündü."
" Peki sen nasılsın? Onun gitmesi seni üzüyor mu?"
Bu soruya cevap vermedim. Bir kaç soruya daha cevap vermedim. Biraz daha bekleyince odama gitmemi istedi. Beni getiren hemşire ile odama geri gittim. İlaçlarımı verip hemşire çıktı. Yalnızdım odada tam uzanmıştım ki o kız gülerek içeri girdi.
" Hey ne yatıyorsun yeni hastalar gelmiş. Hadi gel bahçeye çıkalım."
Bu cümlesinden sonra dinlemedim onu . Kendi kendine konuştu çıktı odadan. Ben de biraz uzandıktan sonra bahçeye çıkmaya karar verdim.
Yavaş adımlarla dolaşmaya başladım. Burası nasıl bir yerdi. Bu insanlar neden böyle garip davranıyordu. Bir adam yanıma geldi.
" Sen yenisin hadi gel . Arabaya binecez. Ben pilotum."
Sonra yanımıza başka biri geldi:.
"Hayır hayır gelme . Seni de öldürür bu kaza yapar."
Bir anda adam:
"Hayır hayır olmaz olmaz kaza olmaz. Olmasın olmasın." Diyerek gitti. Ben ise kaldım öylece. Sonra başka yöne yürüdüm. Etrafıma bir sürü insan toplandı. Hepsi bir ağızdan konuşuyordu, kulaklarımı kapatıp yere çömeldim.
"Dağılın hadi gidin rahat bırakın onu."
Aynı odayı paylaştığım kızdı bu. Kalkmama yardım etti , beraber odaya geri döndük.
   "Kimsin sen ?" Diye sordum . Güldü sadece. Tekrar sordum. Söylemedi çıktı odadan. Bende uyudum.
Ne zaman dışarıya çıksam bu tür olaylarla karşılaşmaya başlamıştım. Ama zamanla alışıyordum buraya. Daha sakin sessiz yerlere gidiyordum genellikle.
Bir gün sakin bir yer ararken.Odayı paylaştığım kız bir kenarda oturmuş bahçedekileri izliyordu.Yanına gittim oturdum. Bu kez sert konuşmadı ve terslemedi beni. Kaç zamandır burdaydım.Bana böyle sessiz olması şaşırtmıştı beni doğrusu.
"Merhaba !" dedi.
"Merhaba. Yasemin ben."
"Ben de Leyla ."Dedi.
" Sen neden burdasın? Benim gibi sorunların mı var yoksa başka bir sebep mi?"
" Biraz uzun hikaye dinlemek istemezsin . Kimse dinlemedi zaten beni.Annemler de dinlemedi." Sonra sustu.
" Anlatmak istersen dinlerim zamanımız çok." dedim gülümseyerek. 
"Belki bir gün." diyerek yanımdan kalktı gitti.