Gülüşüne Hasret Gözlerim

Bölüm-11

Artık sıkılmaya başladım. "Kimsin Allahın belası" diye bağırdım. O sırada Meltem aradı

Meltem:   Yasemin nasılsın canım , birkaç ay yokum buralarda.
Yasemin:  Yaaaa .. Neden?
Meltem:  Anneannem ameliyat olacakmış. Annem gidecek, ben de gideceğim.
Yasemin:  Ne zaman gelirsiniz peki.
Meltem:  iki ay galiba...
Yasemin:  Çokmuş yaa.. Dikkat et kendine!
Meltem: Asıl sen dikkat et kendine. En ufak birşeyde ara olur mu
Yasemin : Tabiki ararım . Görüşürüz canım.

Şu keyifsiz halimin üzerine bir de Meltem'in gidecek olması eklendi. Bir taraftan mesaj yollayan bir taraftan üşütmüş olmam en kötüsü de Meltem'in gidecek olması kafamı kazan gibi yaptı. Şimdi gel de uyumaya çalış . Bir sağa bir sola döndüm durdum. Ne zaman uyuduğumu hatırlamıyorum.
....

Bir kaç gün sonra Ezgi aradı.
"Abla geçmiş olsun biraz rahatsızlanmışsın galiba"
" Saol canım hafif bişeydi , atlattım şükür."
" Abla kendini iyi hissediyorsan dışarıya çıklam mı?"dedi.

Dışarı çıkmak istemediğimi söyleyince , bize gelmeye karar verdi. O gelmeden atıştırmalık birşeyler hazırladım. İyiki iyileştim . Ya daha kötü olsaydım. Beni kötü görüp hemen Hakan'a söyleseydi. İşte o zaman yanardım.

Bize geldiğinde evi süpürüyordum.
"Yasemin ablaaaa" diyerek boynuma sarıldı.
" Hoşgeldin Ezgicim seni gördüğüme sevindim."
" Ben de öyle abla . İyi de gördüm seni"
" Saol canım hadi gel şöyle geçelim" dedim.

Salona geçtik, "görüşemiyoruz hiç" dedi. Bende bahaneler uydurmak zorunda kaldım. Ezgi okuldaki , sınıftaki komik anları anlatıyordu . Benim de aklıma lise yıllarım geldi. Beni güldürmeyi başardı sonunda . Komik kızdı bu Ezgi. Birazda olsa keyfim yerine geldi. 

" Abla aşık olduğunu nasıl anlarsın?"
" Aaaa . Nerden çıktı şimdi o bakayım?"
" Hiiiççç. Aklıma geldi işte".
" Hımmm.Aşık olduğunu hemen anlayamazsın aslında. İlk önce onu hep görmek istersin. Görünce de kalbin hızlı hızlı atmaya başlar. Ondan başka bişey düşünmezsin. Sonra bir bakmışsın aşık olmuşsun . Özetle böyle anlarsın" dedim gülerek.
O da güldü.
" Yoksa biri mi var hoşlandığın?"
" Aslında var gibi yok gibi abla" dedi.

Sonra konuyu değiştirdi. Ben de ısrar etmedim. Güzel anlaşıyorduk Ezgi ile.Abisini çekiştirmeyi de ihmal etmedik tabi.

    Çayımızı da demlemiştik. Annem yoktu beraber içtik. Çay içerken bu kez Hakan'dan konuştuk biraz.
"Abine rahatsızlandığımı söyledin mi ?
" Hayır abla . Hem her zaman her şeyi duymasına gerek yok değil mi?" dedi gülerek.
"Tabiki de canım ." diyerek göz attım.
Güzel sohbet ettik Ezgi ile. Keyifliydi sohbeti. Eve gitmek için kalktı. Onu uğurlarken:
"Arayı açma yine görüşelim" dedim.

Birkaç gün sonra tekrar görüştük Ezgi ile. Dışarı çıkmaya karar verdik bu kez. Birkaç mağaza dolaştık , kıyafet aldık.  Almasa da deniyordu Ezgi. Bir de benim gibi değildi . Saatlerce düşünmüyordu. Beğendiyse hemen alıyordu. Ben de denedim bir kaç kıyafet. Tabi Hakan 'a resim atmayı ihmal etmedik.

"Demek alış verişe çıktınız. Yasemin o kıyafet çok yakışmış güzelim."diye mesaj attı. Gülümsedim mesaja.
"Aldım bile bunu. Saol canım" dedim. Sonra Ezgi' ye döndüm.
" Bir yerler de oturmak ister misin ? Yok sa eve mi gidelim?"
" Eve gidelim . Yeter bu kadar gezmek."
Bizde alış verişi tamamlayıp eve gittik.

Dolmuşla döndük eve. Ben indim o devam etti. Uzaktı biraz evler mağlum.
" Evdeyim abla" diye mesaj attı.
"Tamam canım yine görüşürüz" diye yazdım ben de.

Annemle arada pazara çıkıyordum zaman geçsin diye. Annem de seviniyordu. Pazara gitmeyi sevmem aslında ama anneme yardımcı olmak ve hava almak için arada gidiyordum annemle. İnsan çalışmayınca, bir iş yapmayınca hiç zaman geçmiyormuş , anlamış oldum .

Ezgi sayesinde iki ay göz açıp kapayana kadar geçti. Hakan yoğun bir şekilde derslerine çalısmaya başlayınca sık haberleşemiyorduk. Sınavı olmadığı zamanlarda uzun uzun konuşuyorduk. Her telefonu kapatma zamanında "Seni Seviyorum" diyordu. Ben de onu çok seviyorum.

       O gizli numara ise mesaj atmaya devam ediyordu. Birilerine anlatmanın zamanı geldi diye düşünüyordum.
      Meltemlerin köyünde telefonun çekmemesi kötü oldu.  Konuşamadık uzun süre. Ama neyse ki iki güne geliyorlar.  Artık bu konuyu başlasına da söylemeliydim .
...

Sonunda Meltemler geldi. Biraz dinlensinler yerleşsinler diye birkaç gün sonra onlara gitmeye karar verdik.
Meltemlere annem ile beraber gidecektik, biraz uzaktı evlerimiz. Dolmuşla gidelim diye düşündük. Hazırlanıp çıktık annemle. Durağa doğru giderken birden bir taksi durdu önümüzde . İçindeki de oydu.... Aykut.

        Anneme:
" Zehra teyze merhaba izin verirseniz, gideceğiniz yere ben bırakayım sizi."
Annemde " Zahmet  etme oğlum biz gideriz" deyince  hemen  " Olur mu teyzem ne zahmet" dedi.
Anneme eğilip:
" Kendimiz gideriz anne , binmeyelim arabaya" dedim .
" Kızım ne olacak bizim Aykut işte , bıraksın" dedi annem arabanın kapısını açarken.
İstemesem de maalesef taksiye bindim. Annemin önceki olaylardan haberi yoktu tabi.

Annem yolda giderken Ona :
"Annenler nasıl oğlum , uzun zmandır görüşemedik çok selam söyle bir gün kahve içmeye uğrasın."
" İyiler teyzecim, bildiğin gibiler . Tabiki söylerim muhakkak geliriz"dedi.

Sanki onu çağıran oldu. Aynadan beni izlediğini fark ettiğimde kaşlarımı çatıp dışarıya baktım . Bakışları beni çok rahatsız etti. O bana bakmaya ve gülümsemeye hep devam etti. İyice rahatsız oldum .Nihayet Meltemlere geldik ve hemen kendimi dışarı attım .

Annem inerken " Sağol oğlum, annene söylemeyi unutma " diyerek kapıyı kapattı.
" Anne ne uzatıyorsun ki . Hadi çıkalım yukarıya" diye sesimi biraz yükselttim anneme.
" Neden sinirlendin sen bilmediğim bişey mi oldu yoksa?"
" Hayır anne ne olabilir ki . Bu çocuğu hiç sevmiyorum sadece . Ondan dedim .Özür dilerim annem" diyerek öptüm .

Meltemlerin dairesine geldik. İçeri girdiğimizde mis gibi kokular geliyordu. Annemler hemen mutfağa geçip sohbete başladılar . Biz de Meltem'in odasına geçtik. İki ayın acısını çıkarmamız gerekiyordu tabi. Sonra mesaj geldi :

"Seni bugün  görmek  çok güzeldi. Bir daha kendini eve kapatma".

     Meltemle beraber okuduk mesajı. Artık bizimkilere anlatmamız gerektiğini söyledi.

" Hakan 'a nasıl söylerim , dersleri yoğunlaştı"
"Haklısın ama bilmesi gerekiyor artık"
Başka bir yol bulalım kim olduğu belli değil" dedim.

Annemler bizi mutfağa çağırdılar. Onlarla birlikte çay içtik. Sohbetlerine eşlik ettik biraz. Sonra bir mesaj daha geldi. Bu kez numara vardı. Melteme telefonu gösterdim. Çaktırmadan odaya gidelim dedim . Odaya girince hemen mesajı açtık .

" Bak numaramı açtım . Kim olduğumu bulman için bir ip ucu vereyim mi?" yazıyordu. Telefonun başında bekliyorduk ki mesaj geldi yine.

"Merak ediyorsun beni değil mi"....
"Nasıl bir ip ucu versem ki , sende beni tanıyorsun aslında".
İyice merak etmeye başladık .
" Sen benim vazgeçemediğim tek kişisin Yasemin."
" Bugün annen ile sohbet ettik ve bizi evinize davet etti desem aklına bir kez de olsa gelir miyim sence?

Bu kim ki diye düşünürken birden gözlermi kocaman açarak :
" Meltem.... Bu.... Bu Aykut dedim.
Meltem " Aykut kimdi" diye sordu .
" Hani bizim liseliler buluşmasındaki olayda" dedim sadece . O da hatırlamıştı.

"O mu.... ne yapacağız peki...
" Bilmiyorum Meltem , hiç bilmiyorum" dedim.