Gülüşüne Hasret Gözlerim

Bölüm-15

Bu nişan alışverişi de nerden çıkmıştı ki. Annem :
"Kalk kızım hadi . Bu nişan bohçası yapılması gerekiyor."
"Aman anne yaa tamam işte siz yapın bohçayı bana ne gerek var ki?"
"Tamam gelme biz ne alırsak onu giyersin artık. Kayınvaliden de istediği gibi alır geceliklerini. Napalım gelmedi gelinin derim."
      Çıkarken söylediği son cümlelerle fırladım resmen yatağımdan.
"Dur anne geliyorum. Bensiz olmaz bak o alışveriş".
      Annemin ikna kabiliyetine hayran oldum tekrar. Resmen hazırlanmakta rekor kırdım bugün. Annem bile şaştı kaldı bu hızıma. Tabi yüzündeki o gülümsemeyi görmezden gelemezdim.
      Hakan'ın : "Gelmemize az kaldı. Hazır mısınız?"  deyişiyle odama çıkarak çantamı aldım. Birkaç dakika içinde annemle çıktık evden.
      Hakan bizi görünce gülümsedi birden. Bir gamze bir erkeğin gülüşüne bu kadar mı yakışırdı ki!

      Arabayı güzel bir yere park ettik. Sonra o mağaza senin bu mağaza benim dolaştık. Hani biz seçecektik ihtiyaçlarımızı. Sağolsun anneler hiç yalnız bırakmadı ki bizi.İkimizde bu durumdan hiç hoşlanmadık aslında ama napalım çıktık bir yola. Onlar seçiyor biz güzel diyorduk.
      İç çamaşırı - pijama olan bölüme geldik. Bizimkiler çoktan dalmıştı bile içerideki ürünlere. İkisi bir araya gelmiş renk tartışması yapıyorlardı. Bende Hakan'a anlamsız şekilde baktım.
      Yavaşça kulağına eğilip:
" Hani biz seçecektik çoğu şeyi . Boşuna mı geldik yani?" dedim sessizce.
      Hakan annelerin yanına gitti.
"Aslında annelerim biz mi seçsek bazı şeyleri?Bence biz seçelim. Ne dersiniz?"
Annem de :
" Hakan doğru söylüyor dünür. . Gel biz şurda oturalım . Kendileri seçsin giyeceklerini" dedi.
Anneler bir kenara geçip oturdular. Biz de rahat bir şekilde kıyafetlerimizi aldık.
Hakan :
" Herşey tamam ama pijama gibi şeyleri biz seçmeliyiz bence" diyerek sırıttı.
" Bence de böyle daha iyi oldu. Sonra ikimiz gene alırız değil mi" dedim.
"Tabiki de sen o işleri bana bırak güzelim" dedi ve alışverişimizi yapıp annemlere seslendik.

     Tepeden tırnağa eksik olan ,alınması gereken ne varsa alındı. Ev terlikleri alımıyla alışverişi tamamladık.
Hakan ile her mağazaya girdiğimizde bakışıp gülümsedik. Yorulduk ama neyse ki nişan alışverişi bitti . Nişanımıza birkaç gün kalmıştı ve heyecan şimdiden başlamıştı bende .
     Ne yorucu bir gündü bugün.
......

    Gözlerimi açtığımda tepemde birisi tepiniyordu. Tabiki de Meltem den başkası olamazdı ki . Beni uyandırmaktan çok bir yerimi kırmak ister gibi zıplıyordu yatakta.

" Sabahın köründe ne yapıyorsun yaaaa".
" Bugün bu saate kadar nasıl uyuyorsun ki , hadi kalk datlım"dedi.
"Datlım mı? O ne öyle" dedim pikeyi yüzüme örterek.
"Datlım bi denem kalk hadi nişanına pijamalarınla mı gideceksin?"

Pikemi çekmesi yetmiyormuş gibi gıdıklamaya başlamasıyla yataktan fırladım resmen.
"Eh be datlım, daha kibar sakince uyandırsan olmaz mıydı."dedim gülerek.

" Tamam datlım, bir daha sefere öyle yaparım. Aşağı iniyorum beş dakkaya gelmezsen sürahi ile gelirim" dedi ve çıktı odamdan. Gülümsedim o inerken.

    Meltem odamdan çıkınca kalktım yatağımdan. İlk işim aynaya bakmak oldu. Bugün nişanımız vardı.Acaba Hakan da benim kadar heyecanlı mıydı?
     Hemen telefonuma datlım diye kaydettim Meltemi. Aşağı inince ona da benim ismimi datlım diye kaydettim.
"Artık böyle mi kalsa isimler, bir anısı oldu hem" dedim.
Meltem de " Benim de hoşuna gitti , aynen kalsın böyle" dedi.

Saate baktım nerdeyse öğle olmuş. Hakan ile Ezgi geldi. Ezgi beni pijamalarla görünce güldü. Meltem de :
" Biraz önce zorla kaldırdım yataktan. Değilse kendi nişanına böyle gelecekti" Ezgi'in gülüşü kahkahaya dönünce hepimiz güldük.
     Sonra Hakan anneme dönerek:
" Şey kahvaltı etmeden çıktık da , geç mi kaldık yoksa" dedi sırıtarak.
"Olsun oğlum hazırlarız hemen zaten Yaseminler de kahvaltı etmedi" diyerek mutfağa gitti annem.

Ezgi de :
"Abi ne rahat adamsın , ayıp yaaa".
" Napalım kızım kaynanamız seviyor. Aç karnına nasıl koşturacağım." dedi sırıtarak.

      Hep birlikte güzelce kahvaltımızı ettik ve hep birlikte kuaför için çıktık evden . Hakan bizi bırakıp gitti.
      İlk önce Ezgi ve Meltem'in saç ve makyajı yapıldı. Sonra annelerimiz geldi onlarda  hazırlandı ve gittiler.  Hakana ' a mesaj attım ama bana dönmedi. En son ben oturdum masaya. İstediğim modelde saçlarımı yaptılar. Kayık yaka, kabarık elbisemi de giyince hazırdım.   
       Hazırlanma süreci boyunca  Hakan' a mesaj attım yine hiç yazmadı. Aradım açmadı. İşi vardır hazırlanıyordur diye düşündüm. 
      Son hazırlıkları da yaptık ve kuaförden çıkma zamanı geldi.   Benim telefonumu açmıyordu . Meltem ile Ezgi de arıyordu onları da açmıyordu.
     Telefonuma mesaj geldi. Sonunda diyerek baktım mesaja .

" Bakalım nişan hediyemi beğenecek misin Yasemin".

Telefonu elimden düşürdüm. Aykut yine çıkmıştı ortaya.Meltem  tekrar masaya oturttu beni kalmıştım öylece. İçimde kötü bir his oluştu. Nerdesin Hakan nerdesin?
    Sonra kuaför salonunun önüne bir araba geldi.  Babam ve Mahmut amca indi arabadan.  Babam :
" Kızım seni almaya biz geldik" dedi ve sustu.
   "Hakan nerde peki, o neden gelmedi"
Bir an sustular.  Sonra :
"  Arabaya geçelim , anlatacaz kızım" demesiyle göz yaşlarım akmaya başlamıştı bile.  Meltem ile Ezgi'nin arasında oturuyordum. Kimse konuşmuyordu.

" Ne olur söyleyin.. Hakan... Hakan'a bir şey mi oldu". Dedim. 

   Mahmut amca :
" Kızım söylemesi zor ama ..... Hakan ....  Hakan'ı dövmüşler.... Annenler orada . Biz de hastaneye götürüyoruz seni. Nişan'ı iptal ettik."
  Daha sonrasını hatırlamıyorum, bayılmışım...

      Gözlerimi açtığımda bir oda da yatıyordum. Hastanede olduğumu anladım. Annem yanımdaydı.Saçlarımı okşuyordu.
" Hakan.... Hakan nerde?" diyerek doğruldum yatakta.
" Kızım Hakan iyi , biraz dinlen göreceksin onu"
"Dinlenmek istemiyorum anne, hemen görelim ne olur" dedim ve kalkmaya çalıştım.
  Ama ayağa kalktığımda başım döndü ve yatağa zor yattım.  Annem :
" Biraz daha dinlen kızım bak iyi değilsin . Hakan seni böyle mi görsün?"
  Başımı onaylayarak salladım ve yatağa uzandım. Ama bir türlü uyuyamıyordum.               Meltem ile Ezgi gelmişti yanıma.
" Hakan'ı görebildiniz mi? Nasılmış? İyi mi? Beni sordu mu?"
     Ezgi kızarmış gözlerle yanıma yaklaştı.
"İyi merek etme  abla. Sen dinlen biraz . Toparlanırsan daha çabuk görürsün abimi."
   Meltem de :
  " Seni böyle mi görsün istiyorsun canım. Hadi uyumaya çalış olur mu?"
  " Tamam uyuyup dinleneceğim. Ama siz de yanımda kalın ."
    Meltem ile Ezgi annemin yanına oturdular. Gözlerimi kapattım uyumuşum.