23: Volitient

32 3 0
                                    

- Harris -

I had to do this quickly since I've been hiding from everyone for almost a week.

After I left the envelope, wala na talaga akong balak na magpakita o makausap ang isa sa kanila, well, except for my two friends Chase and Jio. I badly need them as of the moment kaya kung nakikipag-komunikasyon man ako, sa kanila lang yon.

Nanginginig pa rin ako because of what I found out. I am so sick of their lies!

Can't help but to put both of my hands on my waist habang nakatingala. I was actually planning to climb this wall just to find out what's waiting for me ahead sakaling makalabas ako. Mama locked the gate of the university at bukod pa don, bawal lumabas kaya ni isa walang nagtangka.

Even me, hindi pa nakikita ang labas ng unibersidad.

At kahit tumakas o lumabas ang iba, wala silang tirahan o mapupuntahan. Unlike here, libre nilang nakukuha ang lahat, which is why they choose to stay.

Nandito na rin kasi ang mga kaibigan nila. In fact, we treat one another as brothers and sisters.

Above the wall, may nakapaikot na mga alambre. Bukod pa doon ay may tusok ang mga alambreng 'yon. It is supposed to protect the university against outsiders. Pang-depensa laban sa mga taong magbabalak na pasukin ang unibersidad.

Yet I can't wait further.

Nanginginig ang kalamnan ko since I cannot take those words I heard out of my mind!

D*mbass!

Hinding-hindi ko palalagpasin ang kasinungalingan nila. If killing is not a crime, I would've done so.

Wala ng ibang paraan kundi ang akyatin to. So I undoubtedly searched for a long rope and a hook earlier na nagawa ko naman agad. Buti at walang nakakita. Nailagay ko na ang hook sa dulo ng tali kanina kaya ang gagawin ko na lang ngayon ay ihagis ang hook papunta sa taas ng wall. That would serve as my guide in climbing up.

I never wasted even a second at dali-daling yumuko para kunin ang tali sa sahig. Maayos akong tumayo at lumayo ng konti habang pinapaikot ang dulo ng tali. I did my first attempt but unfortunately, I failed. Kulang sa lakas ang paghagis ko sa tali kaya hindi sumabit ang hook sa alambre.

And so, I did my second attempt at lumapit ng konte. I was supposed to feel delighted pero nang bahagyang sumabit ang hook sa matigas na alambre ay mabilis rin yung nahulog. With that, iniikut-ikot ko ulit ang tali habang hawak yon at humakbang ng isang beses paatras. Buong lakas kong inihagis yon. And thankfully, that was successful which made me smile a bit.

Tuluyang sumabit ang hook sa alambre.

Actually, I was the one who assisted mama sa paglalagay ng mga alambreng yon which is why I know about its features at some point. Matigas ang alambre kaya kung aakyatin ko ang pader, maliit ang tyansa na mahuhulog ako at ang hook na nakasabit dito.

I can assure you that you won't fall.

And with that, lumapit ako sa pader. Mahigpit kong hinawakan ang tali. I looked around just to check if someone's behind me. Wala dapat makakita sa akin.

I began having my steps paakyat ng pader at dahan-dahan kong iginagalaw at iniaapak ang mga paa rito para masigurado na hindi mapuputol ang tali at hindi mahuhulog ang hook. As I was having my way at the top, I could sense that something's wrong but still, I resumed.

It must have 20 steps upward hanggang sa makarating ako sa tuktok. Sumalubong sa akin ang mga alambreng may talim. However, I didn't have much choice kahit alam kong masusugatan ako.

The Possessed PresidentTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon