REFLECTION |COMPLETED|✓

CHAPTER 16

    "F-FATHER?!" Gulat kong bulalas. Bigla ko namang naramdaman ang mga mapanuri at nag tatakang tinging na pumungkol sa 'kin. At doon ko lang na-realize ang napaka laking katangahang ginawa ko.

"Pardon?" Napa kagat labi ako dahil sa hiya! Malamang ay inaakala nila na napag kamalan kong tatay ang lalaking kamukhang kamukha ni Father George.

"I-I'm sorry. I mistaken you as someone. H-hehe." At sinamahan ko pa 'yon ng nag aalangang tawa kaya mas lalo ko tuloy naisip na nga mumuka na talagang akong baliw sa harapan nya. Sa tunay na Rynaira Dalore, isang napaka laking 'pasensya na God bless' dahil sirang sira na at wasak na wasak na ang reputasyon mo.

"It's fine no worries. I bet you miss your father so much." At bigla nya akong nginitian na syang nakakapanibago. Muntikan ko na palang makalimutan na hindi pala sya ang kilala kong father George.

"You must be his per—"

"What are you doing here?" Halos mapa pitlag na ako sa gulat nang may biglang may nag salita sa likuran ko. Agad akong napa lingon roon pero agad rin akong napa yuko nang biglang magtama ang paningin naming dalawa.

"Aren't you going to great your uncle?" Parang dismayadong tanong ni father—ang alter ni Father George.

"What are you doing here old man?" Iritadong tanong ni Demtri. Napa taas tuloy ang kilay ko dahil sa paraan ng pag sasalita ng isang 'to. Mukang hindi lang ata ang ugali nila ang na-alter, pati rin ata ang kanilang relasyon.

"Young man. I'm still your uncle, and beside, aren't you going to be happy that I visited. It's been a a years, my nephew." Ma-dramang saad ng matanda.

"Leave." Maikling saad ni Demtri bago talikuran ang matanda. Sinundan ko naman sya ng tingin at mukang naramdam nya maski 'yon dahil nilingon nya ko. Ang talas talaga ng pakiramdam ng isang 'to.

"What are you still doing here?" Kunot noong tanong nya. Napa kamot naman ako ng batok dahil sa tanong nya.

"I—I'm on my way to the kitchen. H-hehe." Agad akong umiskapo dahil baka makapananghalian pa 'ko ng katakot takot na sermon.

    NAG PALIPAT LIPAT AKO ng tingin at pinakiramdaman ang paligid. Tanging tunog lang ng kubyertos ang maririnig sa hapag. Napa tingin naman ako kina Butler Furge at kuyang brown-eyes na tuwid na naka tayo na para bang nag hi-hintay lang na mautusan. Kaming tatlo lang nina Demtri at ang kanyang uncle ang naka upo sa hapag. At hindi rin namna ganon ka kapal ang muka ko para sumabay sa 'amo ko'. Hindi ko nga rin alam kung naka singhot ba 'to ng katol at bigla akong pinasabay sa kanilang tanghalian.

"I know that you need something that's why you're here. Spill it. " Malamig na saad ni Demtri. Hindi ko tuloy magawang manguya ng maayos ang pagkain dahil sa tensyon sa hapag.

"That's not what—"

"I hate repeating my words." Napa yuko ako at binaling na lamang ang atensyon sa pagkain dahil baka mapa sama pa 'ko sa gulo nila.

Nagkaroon ng panandaliang katahimikan sa paligid hanggang sa biglang hampasin ng malakas ni Demtri ang mesa at halos mapa tili ako sa takot at gulat nang mahulog at mabasag ang ilang baso at plato sa sahig. Habang natapon ang ilang pagkain at nabuhusan pa ng tubig at pagkain ang damit ko.

"Young man." May pag babantang saad ng kanyang uncle. Napa ismid naman ang kanyang pamangkin.

"What? You came here to seek for help for that bastard?!" Napa pikit ako dahil sa takot na maka salubong ang kanyang nag babagang tingin.

"Then fine. I'll help you AGAIN. Butler Furge. Escort this man outside." Utos nya at biglang tumayo. Agad din akong tumayo at sinundan sya at hindi inalintana ang basa at maraming manstang damit ko. Pero bigla syang napa tigil sa tapat ni kuyang brown-eyes. At buti nalang at naging maagap ako at hindi ako nabunggo sa malapad at matigas nyang likod.