REFLECTION |COMPLETED|✓

CHAPTER 31

    MISTULANG NAHINGIT ANG HININGA KO nang sumalubong sa 'kin ang kulay asul na mga mata. Mahinang napa ungol ako nang maramdaman ko ang pag kagat ng malambot na labi sa labi ko.

Para naman syang nabuhusan ng malamig na tubig at bigla syang umalis sa ibabaw ko.

"Shit—you're awake!" Gulat na bulalas nya. At doon ko lang don naramdaman ang panunuyo ng lalamunan ko.

"W-water." Nahihirapang usal ko. Para naman syang nabalik sa katinuan nang marinig ang boses ko at aligagang nag punta sa mesang may pitcher na puno ng tubig. At muntikan pa nyang mabuhos ang lahat ng laman ng pitchel sa baso.

Nang matanggap ko ang tubig ay agad kong itong nilagok. Para akong nag lakbay sa disyerto ng ilang araw dahil sa sobrang uhaw ko. Naubos ko pa nga ang isang baso. Nang maramdaman ko ang pagkapawi ng uhaw ko ay agad ko syang binalingan.

"Are you alright? How do you feel? Does your wound sting? Do I need to call a physician?" Sunod sunod na tanong nya. Pero nanatili lang ang tingin ko sa kanya.

"H-hey?" Napa tikhim ako at biglang nag iwas ng tingin sa kanya nang maalala ko ang nangyari kanina. Shuta! H-Hinalikan ba talaga nya ko o baka naman nag di-dileryo lang ako?!

Pero bakit parang nararamdaman ko parin hanggang ngayon ang mainit at malambot na labi nya sa labi ko—

"Are you alright? You're face is kinda hot. And it's turning red." Napa tikhim uli ako. Doon ko lang din naramdaman ang kanyang kamay sa pisngi ko. Ramdam ko rin ang pag init ng pisngi ko. H-halata bang nag bu-blush ako?!

"Y-Yeah." At bakit naman ako nauutal?!

Narinig ko ang kanyang malalim na buntong hininga. Napa ayos sya ng upo habang hindi humihiwalay ang kanyang mga tingin sa 'kin.

"I'm worriedly sick. You were drowning on that damn lake and you're even wounded. And you even sleep for a fucking long month." Wala sa sariling napa taas ang kilay ko. Teka! Ba't parang hindi ko nararamdaman ang concern nya? Tyaka ba't feeling ko sinusumbatan nya ko?

Bigla namang sumagi sa 'kin ang sinabi nya. Drowing and wounded—

Nanlaki ang mga mata ko nang bigla kong maalala ang pang yayari bago ako mawalan ng malay.

Agad akong napa layo sa kanya. Bigla namang gumuhit sa kanyang mukha ang pag tataka. At akmang lalapit sya sa 'kin pero binigyan ko sya ng takot na tingin.

"D-Don't! W-wag kang lalapit! Diyan ka lang!" Nanginginig na saad ko. "P-please. W-wag lang lumapit!"

"Little mouse, you need to calm down." Mahinahong saad nya. Napa hawak naman ako ng mahigpit sa kumot habang matalim pa rin ang tingin ko sa kanya.

"Calm down?! Cut the crap! W-Wag kang pa-inosente! A-alam kong ikaw ang dahilan ng lahat at b-baka nga ikaw pa ang dahilan kaya muntikan na kong mamatay!" Bulyaw ko sa kanya. Binigyan naman nya ko ng nag tatakang tingin kaya napa ismid ako.

"Wait. Pinag bibintangan mo ba ko?" Kunot noong tanong nya. Sinubukan nya uling lapitan ako pero hindi gaya ng kanina, ngayon ay napag tagumpayan nya ang balak nya.

"Little mouse, don't you know how much I treasure you? I would never dare to hurt you." Ramdam ko ang sinseridad sa boses nya pero pilit kong sinasara ang tenga ko. Hindi, hindi na uli ako mag papaloko pa sa kanya! I know how cunning he is!

"Lie—I know that you're lying!" Asik ko. Bigla naman nyang hinawakan ang kamay ko at tinignan ako ng diretso sa mata.

"Little mouse—"

"That's not my name! Don't call me names!" Sigaw ko sa pag mu-mukha nya. Mukang naramdaman naman nya na hindi na nya ko madadaan sa mga salita nya kaya bigla syang napa yuko. Pero napa singhap ako nang bigla nyang dalhin ang kamay ko at hinalikan ang likuran ng kamay ko.