Life with 5 daddies

21.

"Wat had ze allemaal over me te klagen?" Vraag ik op de terugweg. "Dat je brutaal was en dat dat invloed zou hebben op je herstelprocess en dat als je nog meer afvalt je op moet worden genomen." Verklaart zayn. Bij het woord opgenomen trek ik wit weg. Opgenomen betekend:nooit meer taco's van Harry, nooit meer uitgaan en bovendien de kans dat ik er nooit meer uitkom. Waar ben ik mee bezig?! De tranen stromen over m'n wangen. "Kiddo kom op, je overleeft dit heus wel." Zegt niall. Alsjeblieft laat dit allemaal een nare droom zijn.

Harry helpt me uit de auto en draagt me naar binnen omdat ik geen kracht meer heb om te lopen. "Hoelaat is het?" Vraag ik. Tien voor half 5 zie ik op de klok. De eerste hindernis komt:een stuk fruit eten. Ik begin koortsachtig na te denken over een smoes. Ongesteld? Nee de jongens hebben net ook meegekregen dat ik dat waarschijnlijk de komende tijd niet meer word. Ziek? Nee dat geloven ze nooit. Ik kom tot de conclusie dat ik echt moet eten. Ik loop naar fruitschaal en zie liam en Louis me met een veelbetekende aankijken. Wat heeft de minste calorieën? Mandarijn? Nee die zijn allebei bijna verrot. Peer? Nee veel te groot. OMG hoe dom ben ik dat ik nog niet eens weet welk fruit de minste calorieën bevat. Ik besluit een appel te pakken. Ik neem traag een hap. Ik voel hem letterlijk een weg naar mijn maag zoeken doordat ik vandaag nog bijna niks heb gegeten. Ik kan het niet. Ik neem nog een klein hapje. Alsjeblieft laat deze kwelling stoppen! De tranen beginnen weer te komen. Weer een hap. Ik ren naar de WC en spuug alles weer uit. Elke keer als ik denk dat het er allemaal uit is komt er weer een golf. Ik voel mijn wangen nat worden van de tranen. Ik tril helemaal na elke aardbeving. "Shatier gaat het?" Hoor ik liam vragen. Ik wil antwoorden maar er komt nog een golf. "Het gaat." Zeg ik zwak. Ik hoor hem weglopen. Ik kijk in de spiegel en ondanks alles moet ik lachen om mijn betraande gezicht. Mijn haren nat van het zweet en ben blij dat ik nog kan lachen. Ik loop met tegenzin naar beneden. "Wat was dat?" Vraagt zayn."ik kon die appel niet binnenhouden sorry." En loop door. "Kiddo, dringt het wel tot je door?" Vraagt liam. "Ik ben niet achterlijk hoor maar het is nu te laat!" Zeg ik nijdig. Ik loop kwaad naar boven. "Shatier!" Hoor ik vanaf Harry's kamer. Ik loop naar binnen en ga naar binnen.

"Waarom doet iedereen zo spastisch erover dat ik mager ben?" Vraag ik na een tijdje. "Misschien omdat je niet eens meer normaal kan lopen je geen eten meer kan verdragen en je niet geholpen wil worden." Zegt Harry. "Ach laat ook maar." Besluit ik. "Shatira, 1 ding, we maken ons zorgen over je en dat moet je als een compliment zien." Ik knik en kijk weg omdat ik niet wil laten merken dat ik moet huilen. Ik sta op en sluit mezelf op in m'n kamer. Ik heb zelfs de bekendste boyband zover gekregen dat ze me zorgen om me maken wat een compliment zeg! Goed gedaan!

"Shatira eet nou eens wat meer." Zegt Louis. "Gast als ik dat had gekund had ik dat echt wel gedaan hoor!" Zeg ik nijdig. Ik kauw langzaam op een doperwt. Ik kauw langzaam want ik ben bang dat ik het anders uitspuug. Ik zit te zweten over 10 doperwten wat voor een sneu persoon ben ik?

Na het eten ga ik even naar buiten om een rondje te lopen. (Goed voor de spijsvertering.)
"Shatira?" Ik hoor een stem achter me voorzichtig vragen. Ik draai me nijdig om maar zie dat het Dylan is. "Hey lang niet meer gezien!" Zeg ik blij. "Hoe is het me jou nu dan?" Vraagt hij nieuwsgierig. "Iets minder en met jou?" Ik probeer niet over m'n eetprobleem te praten, het houdt mensen op afstand. "Waarom iets minder?" Vraagt hij verbaasd. "Ik heb ietsjes te weinig gegeten de laatste tijd en dat is nu een beetje een groot probleem." Zeg ik. "Maar waarom ben je nog steeds in Londen?" Vraag ik verbaasd. "Ik slaap bij m'n vriendin want ik heb haar al 3 maanden niet gezien vanwege the maze runner." O hij heeft een vriendin. Ik probeer de teleurstelling niet te laten merken of zien maar voel het wel. "Leuk!" Proberend zo vrolijk mogelijk te klinken. "Maar ik ga want m'n benen houden het niet meer doei!" Ik draai me om en loop met tranen in m'n ogen naar huis toe. I'm a skinny heartbroken adopted girl. Life couldn't be better.