Life with 5 daddies

24.

Vraag me niet hoe we zijn thuis gekomen maar het is ons gelukt (eerder het fix talent van Harry.) maar we kwamen een boer tegen met een tractor en toen zijn we meegelift. Compleet toeval.

"Shatira wil je weer even op de weegschaal gaan staan?" Vraagt Grace (diëtiste). Ik ga staan met een ander gevoel dan de eerste keer. Ik heb geprobeerd om normaal te eten en dat is enigszins gelukt. "Ga er maar weer af." Zegt ze. Ik zie zayn naar me kijken met goedkeurende blik. Zie je wel, ik kan wel normaal eten! "Ik heb een getal opgeschreven. Alweer? Je valt in herhaling Grace. "45.8." ik weet niet of ze blij is of teleurgesteld is. "Als je zo doorgaat haal ik je van de wachtlijst van de kliniek af." Zegt ze. "Stond ik daarop?" Vraag ik verbaasd. "Ik heb dit gedaan in overleg met je verzorgers." Ik draai me om en kijk de jongens met een vragende en boze blik aan. Mij wordt echt niks verteld remember? "Houd je voorlopig aan het voorgeschreven dieet okè?" Ik knik. Ze steekt haar hand uit. Ik schud hem en draai me om. Ik hoor nog net voordat ik de deur open doe. "Haal vast maandverband of tampons in huis." Hoor ik Grace zeggen. Nog nooit zo blij geweest om ongesteld te worden!

"Sinds wanneer sta ik op die wachtlijst?" Vraag ik als we net buiten zijn. "Sinds je derde afspraak." Zegt Harry. "En mij is niks gezegd?" Vraag ik verontwaardigd. "Kiddo jij hoeft toch niet alles te weten?" Zegt niall. "Misschien wel als het over mij gaat." Roep ik verontwaardigd. "Shatira maak er nou niet zo'n punt van het gaat goed met je reden genoeg voor een feestje!" Roept Louis blij. "Je hebt wel gelijk!" Roep ik blij.
Mijn goede humeur slaat om als we bij jamison zijn.

"Dat het fysiek beter met je gaat betekend niet dat het psychisch ook goed gaat." Gaat het een keer goed komt jamison weer aan. "Kunt u dit uitleggen?" Vraag ik verbaasd. "Meisjes zoals jij," begint hij. Goh ik hoor ook nog bij een soort. "Ik heb hier veel anorexia meisjes gehad die toch terug zijn gevallen in hun oude patroon." Zegt hij alsof hij al weet dat mij dat gaat gebeuren. "En wat nou als ik nou toevallig niet zo ben?" Vraag ik verontwaardigd. "Shatira, we zullen zien wie er gelijk heeft." Zegt hij zeker van z'n zaak. "We zullen zien ja!" Roep ik boos. "Shatira, je denkt dat je heel uniek bent maar ik zal je zeggen dat ben je niet je bent gewoon als elk ander anorexia meisje!" Hij is blijkbaar nog niet klaar met mij de grond in trappen. "Waarom doet u zo minderwaardig over mij?"vraag ik rustig. "Omdat je niks anders verdient." Zegt hij alsof dit allemaal normaal is. "Weet u? Ik heb uw therapieën helemaal niet nodig." Roep ik kwaad. "Ach shatira wat wil je eraan doen?" Vraagt hij glimlachend. Ik kijk hem uitdagend aan. "De waarheid over u vertellen want ik ben namelijk iets anders dan alle anorexia meisjes, ik heb namelijk beroemde ouders met meer macht dan alle andere anorexia meisjes!" Roep ik uitdagend. "Shatira, don't you dare!" Zegt jamison op een zachte uitdagende toon. Maar ik ben nog niet klaar. "Denkt u dat u de enige psycholoog in London bent? Nee ik ook niet." Roep ik sarcastisch. Ik zie jamison schrikken. Zo intimiderend waren mijn woorden toch ook niet? Ik draai me om en zie wat hij bedoelt...