Life with 5 daddies

42. Wedding preparations

"Hoe komen jullie aan zo'n groot huis?" Vraag ik verbaasd als ik vanuit de auto het huis zie. "Harry heeft er aan bijgedragen." Zegt Gemma die de kleine ruzies tussen mij en Zac onderhand wel zat is. Gemma parkeert de auto op de luxe oprit. "Welkom in je tijdelijke huis sweetheart." Zegt Zac. "Zac nog 1 keer sweetheart en ik word jaloers." Lacht Gemma. "Hahaha, wat een humor." Lach ik sarcastisch wat een boze blik van Zac verdient maar hij houdt zich opvallend stil.

"Zac laat je jouw kamer wel even zien." Zegt Gemma bemoedigend. Ik loop zuchtend achter Zac naar boven. "Hier is je kamer shatira Enjoy your State." Zegt hij rustig. Ik snap het niet op het vliegveld was hij heel anders. "Zac waarom doe je zo afstandelijk?" Vraag ik. "Shatira ik heb nu andere dingen waarop ik moet focussen." Zegt Zac maar ik begrijp hem niet helemaal. "Maar jullie laten toch abortus plegen?" Vraag ik verbaasd. "Shatira je gaat het allemaal wel begrijpen geef het wat tijd." En hij loopt mijn kamer uit.

"Shatira hoef je niet meer eten?" Vraagt Gemma bezorgd. "Sorry ik kan niet meer." Zeg ik schamend. "Oh ja je kende Zac van die Kliniek ja jij liep daar toch stage honey?" Ik kijk Zac vragend aan maar hij geeft geen kick een echte acteur. "Ja voor een noeuwe film moest ik ervaring opdoen en toevallig zat Shatira in die kliniek." Blijkbaar weet Gemma ook niet van die ene nacht of onze "ruzie" want ze is nog steeds gespeeld opgewekt. "Shatira ik weet niet hoe we je dit van vertellen maar..." Begint Gemma na een tijdje. "Zac en ik hebben besloten om de baby te houden." In afwachting op mijn reactie maar het doet me vrij weinig. "Leuk, weten jullie al wat het wordt?" Vraag ik proberend om enthousiast te doen. "Nee en Shatier er is nog iets wat we je moeten vertellen." Zegt ze afwachtend, ik knik maar gewoon. "We gaan volgende week trouwen." Zegt ze in een adem. "Waarom zo snel?" Vraag ik verbaasd. Ze kijken elkaar aan. "Omdat de baby ook snel komt." Besluit ze dan maar te zeggen maar ze kan nog minder goed liegen dan Harry. "Goh dat is wel een hele verandering voor onze casanova Zac of niet?" Vraag ik plagerig. "Jij bent niet de enige die je leven heeft verbeterd Shatira." Touché Zac Efron, touché.

"Shatira ga je vandaag gezellig mee bruidsjurk shoppen?" Vraagt Gemma als ik de volgende ochtend beneden komt. Ik knik enthousiast. "Leuk maar weet je zeker dat Zac niet mee wil?" Vraag ik voor de zekerheid. "Shatira, Zac mag niets zien ik wil hem verrassen." Ik knik verbaasd en even later rijden we naar een of andere ontwerper.

"Oh Gemma wat een beeldig kind ben je toch!" Roept de ontwerper van de jurk enthousiast. "Alleen nog wat aan dat meisje dat je hebt meegebracht doen want die is ook gevallen en nooit meer opgestaan." Zegt hij dramatisch. Oke misschien zie ik er niet op m'n best uit maar zo erg kan het niet zijn. "Karl, rustig ze is Harry's dochter ze durft nog niet zo goed." Zegt Gemma verontschuldigend. "Harry's dochter? Kan iedereen tegenwoordig kinderen krijgen zonder relatie?!" Vraagt hij verontwaardigd. "Nee hij heeft haar samen met de rest van de band geadopteerd." Legt Gemma uit. "Oh ja die andere 4 jongens met te veel zelfvertrouwen." Mokt Karl. "Meisje op de bank wat vind jij ervan?" Roept Karl naar me. "Meisje op de bank vindt de jurk prachtig maar iets te lange mouwen." Zeg ik lichtelijk bijdehand. "Oh meisje op de bank heeft er verstand van?" Vraagt Karl verontwaardigd. "Ik pas de volgende jurk wel!" Zegt Gemma voordat ik mijn mond open kan doen en krijg een waarschuwende blik. "Meid deze is beeldig echt voor jouw gemaakt!" Kirt Karl enthousiast. Gemma komt de paskamer uit en ik moet Karl gelijk geven hij is beeldig: voorkant is kort, achterkant lang en de getailleerd door een baby-roze strik. "Alleen nog de sluier en ik word hetero." Zegt Karl dramatisch. "We moeten alleen nog wat bedenken voor miss one Direction." Zegt Karl nadenkend. "Had je zelf wat in gedachten Gemma?" Vraagt hij. "Ik dacht aan iets met dezelfde kleuren als ik." Zegt Gemma. "Nou meid waar wacht je nog op de paskamer in en die afschuwelijke kleren uit." Zegt Karl gehaast. "Ik kan mezelf wel omkleden hoor." Zeg ik lacherig. "Meid die jongens zouden je echt een keer wat moeten leren." Ik laat hem binnen in de paskamer en even later heb ik de jurk aan. "Oh dit is helemaal wat ik bedoelde!" Roept Gemma enthousiast maar ik voel me lichtelijk ongemakkelijk in deze jurk (zie foto).
"Stuur me wel een kaartje als de baby geboren is en kleed haar nooit zo aan als miss one direction." Karl zwaait gedag.
Als we eindelijk thuis zijn moet ik denken aan de jongens, zouden zij ook aan mij denken? En dit was pas dag 1 van de 27.. Als ik het maar overleef.