Life with 5 daddies

26.

"Ik word hier niet blij van shatira." Zegt Grace. Het kan me gewoon niets schelen. Laat haar toch niet blij zijn dit zegt ze vast bij elke patiënt. "Ik had de vorige keer echt hoop maar misschien toch valse hoop." Gaat ze verder, mens wat kan zij zeiken zeg! "Wat heb jij hier op te zeggen shatira." Vraagt ze alsof dit allemaal heel grappig is. "Niks. Gewoon niks." Zeg ik onverschillig. "Shatira, besef je wat je je lichaam aandoet?" Ik haal mijn schouders op, ik weet het allemaal al. Ik weet al wat ze zo gaat zeggen. "Shatira, ik wil je graag een paar dagen ter observatie hebben in mijn kliniek net buiten London." Ze zet zich schrap voor mijn uitbarsting maar ik kan het niet opbrengen om te schreeuwen. Ik voel me alsof ik net mijn laatste pijlen heb afgevuurd. Ik ben moe, sluit me maar gewoon op. Doe maar wat moet moet je met zo'n anorexia meisje? Ik draai me om en loop weg, de laatste keer dat vrij ben.

Een warme hand die de mijne vasthoudt. Ik volg de hand naar zijn arm,schouder, nek en zie Dylan's hoofd. Ik kijk hem met betraande ogen aan. "Waarom ben je hier?" Vraagt Dylan. "Weet je nog dat ik je vertelde over mijn eetprobleem? Nou ik sta hier dus onder toezicht omdat ik teveel ben afgevallen." Zeg ik met een met tranen verstikte stem. "Maar waarom ben je dan zo verdrietig?" Vraagt Dylan voorzichtig. "Ik moet een paar dagen opgenomen worden." Snik ik. "Ach dat overleef je heus wel ik sluip gewoon elke nacht in je kamer." Oppert Dylan. "Maar wat doe jij hier?" Vraag ik na een tijdje te hebben gezeten. "Ik heb het net uitgemaakt met mijn vriendin en ben bang dat ze met een kettingzaag achter me aan gaat." Lacht Dylan. "Dat is kut." Zeg ik droog. "Waarom ging het uit?" Vraag ik nieuwsgierig want zo'n kreng ben ik wel. "Ik had niet meer gevoelens voor haar." Zegt Dylan alsof het niks is. "Hoelang hadden jullie?" Vraag ik nieuwsgierig. "13 maanden." Mijn mond valt open van verbazing, zo lang! "En je zit hier niet te huilen of je schuldig te voelen?"vraag ik verbaasd. "Nah." Zegt hij onverschillig. "Maar please kom echt een keer langs want ik ga dit echt niet overleven zonder je!" Smeek ik. Hij knikt met een sexy lachje. God wat is hij knap. "Dylan!" Een mannenstem hoor ik achter me roepen. Ik draai me om en zie.. ZAC EFRON!!!! "Gast het is net uit met Monica en je zit nu al te flirten met een nieuw meisje?" Lacht hij. Zac steekt z'n hand uit. "Zac by the way." Ik schud zijn hand. "Shatira Delarian." Zeg ik verlegen. Zac kijkt me vragend aan. "Ben jij niet van one direction?" Vraagt hij. Ik knik. "Hoe kennen jij en Dylan elkaar?" Vraag ik. "Van that awkward moment." Legt Dylan uit. "Maar wat doe jij hier?" Vraagt zac. "Uhm ik word over een paar minuten opgenomen voor mijn anorexia." Zeg ik beschaamd. Ik zie dat zac zijn hoofd schud. "Hoezo over een paar minuten?" Vraagt zac. "Ik ben gevlucht." Lach ik. Dylan en zac beginnen te lachen. "Maar waar kom jij eigenlijk vandaan?" Vraagt Dylan. "Monica belde me compleet overstuur dat jij het had uitgemaakt en dat je een vreselijk persoon bent, dus ik dacht ik ga de boosdoener even vragen wat er aan de hand is." Legt zac uit. Het valt me op dat zac ook zo ongelooflijk knap is. "Ach ik heb iets gedaan met een ander meisje omdat mijn gevoelens voor Monica verminderden en dat vond Monica niet zo leuk." Zegt Dylan onverschillig.

"Shatira Jezus Christus hier zit je!' Roept Harry, "heyy Harry ouwe!" Roept zac lachend. "Heyy zac casanova!" Lacht Harry. "Bevalt het vader zijn je?" Vraagt zac. "Vader zijn valt mee maar vader zijn van haar is erger dan je denkt." Zegt Harry. "Misschien moeten jullie over me roddelen als ik er niet bij ben." Geef ik de tip. "Maar hoe dan ook, shatira geniet nog maar even van de buitenlucht want die ga je vanaf nu niet meer zien." Zegt Harry alsof het een grap is. Harry sleurt me mee. "Ik meende het!" Roep ik wat natuurlijk bedoel is dat hij langs moet komen.

"Nou ik zie jullie over een paar dagen." Zeg ik onverschillig. "Shatira ik meen het, je doet je best!" Fluistert zayn me toe als hij me omhelst. "Je bent toch niets anders van me gewend?" Vraag ik plagerig.
Ik zie de auto wegrijden en moet even slikken wat heb ik mezelf aangedaan.