Life with 5 daddies

63. First things worst

'Shatira kom nou mee.' Zayn sjort me aan mijn arm mee naar de auto. 'Ik moet nog-' zeg ik wild trappend en slaand, Zayn legt zijn hand over mijn mond en tilt me de auto in, de jongens gaan morgen op tournee en ik verblijf de eerste week bij Harry's ouders. 'Ze gaan je echt niet bijten.' Stelt Harry me gerust, ik kijk hem achterdochtig aan. Niall zit links naast me en rechts zit Zayn zelf. Harry start de auto en ik kijk chagrijnig voor me uit. 'Ik had ook mee kunnen gaan.' Mok ik, niall glimlacht liefkozend, 'Kiddo toch, wie had er voor je moeten zorgen?' Vraagt hij minachtend, ik denk diep na. 'Fans? Die hadden je vermoord, wij? Wij zijn te druk.' Somt niall hoofdschuddend op. 'Ik kan ook voor mezelf zorgen.' Voeg ik er verloren aan toe, niall glimlacht en schudt lichtjes zijn hoofd.

'Kind, wat heb ik je lang niet meer gezien!' Roept Harry's moeder Anne, ze omhelst me stevig, Harry rolt met zijn ogen. 'Wat ben je groot geworden, krijg je we, genoeg te eten, je bent zo mager!' Vraagt ze bezorgd, ik bloos en knik vlug. 'Willen jullie thee?' Vraagt Anne, 'doe maar.' Antwoord Harry, 'Gemma is er ook met Zac, het is al bijna zover.' Zegt Anne uitgelaten, ik kijk Harry met grote ogen aan, 'dat had je niet gezegd!' Sis ik kwaad, Harry haalt grijnzend zijn schouders op, 'sorry, maar jij bent er live bij als je nichtje of neefje komt.' Zegt hij grijnzend, ik kijk hem niet-begrijpend aan maar Harry is de kamer al in vertrokken. 'Hey, shatira!' Gemma staat op van de bank en probeert me te omhelzen wat nogal moeilijk gaat door haar enorme buik, Zac zit onderuitgezakt op de bank, hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Hey, sweetheart.' Zegt hij nonchalant, ik merk het maar half op want ik ben te druk bezig met nadenken wat voor een straf ik krijg als ik meega in de koffers van de jongens, ik schud mijn hoofd als ik denk wat er gaat gebeuren, ik krijg honderd jaar huisarrest en de jongens kijken me nooit meer aan. 'Wil je wat in je thee?' Vraagt Anne, Louis port me, 'nee dank u.' Zeg ik vlug, 'noem me toch Anne!' Roept ze lachend, ik lach niet gemeend en kijk Harry boos aan. 'Waar gaan jullie als eerste naartoe?' Vraagt Gemma om de awkward silence te verbreken. 'San fransisco, we vliegen vannacht.' Antwoord niall met een grijns, ik kijk hem ontsteld aan, 'dat zal wel een hele verandering zijn hè shatira?' Gemma glimlacht liefjes, 'het valt mee.' Zeg ik schouderophalend, 'jij bent natuurlijk wel wat gewend.' Zegt Zac veelbetekenend, 'nog één woord en ik ga slaan.' Sis ik geïrriteerd, Louis klopt me op mijn schouder en glimlacht. Anne bied me een koekje aan, ik weeg de opties af in mijn hoofd, hem nemen, of de waarheid vertellen. 'Mam, shatira heeft wat problemen met eten gehad en daar is ze nu van aan het herstellen.' Neemt Harry het voor me op, Gemma kijkt me medelevend aan, Zac wist dit natuurlijk al heel lang. Anne kijkt me bezorgd aan, 'kind toch, wat doet de maatschappij wat met je.' Zegt ze hoofdschuddend als ze zich op een stoel laat zakken, ik glimlach schaapachtig naar haar. 'Hoeveel weken ben je nu zwanger?' Vraagt Zayn aan Gemma, Gemma glimlacht trots, '37 weken, het gaat bijna gebeuren!' Zegt ze enthousiast, 'daar gaat ie dan, Zac de knappe acteur naar brave huisvader.' Lacht liam, Zac glimlacht zuur en kijkt mij aan maar ik negeer zijn blik compleet. Wat wordt dit gezellig!

'Ik denk dat wij maar eens gaan.' Zegt Harry die op zijn horloge heeft gekeken, de rest stemt in en ik hoor niet langer bij de rest. Ik sta ook op, we lopen naar de hal met Harry's vader desmond en Anne in ons kielzog. 'Je gedraagt je shatira.' Zegt Louis streng als ik hem omhels, 'dat kan ik beter tegen jullie zeggen.' Grinnik ik, ik moet moeite doen om niet in snikken uit te barsten. 'Je vermoordt Zac niet.' Zegt Harry als hij me omhelst, ik knuffel hem terug en mompel wat tegen zijn schouder. 'Val niet uit bed.' Zegt niall plagerig, ik geef hem een plagerige duw als antwoord. Desmond, Anne en ik zwaaien de jongens uit. 'Wat een stoere meid ben je.' Zegt Anne, ze slaat haar arm om me heen en trekt me naar zich toe. 'Ik kan niet anders.' Zeg ik zachtjes, desmond glimlacht trots, 'dat is mijn kleindochter!' Zegt hij trots, kleindochter, het blijft raar. Ik loop de kamer weer in, een stuk somberder dan net. Ik neem naast Gemma plaats en Gemma slaat een arm om me heen. Als desmond en Anne in de keuken zijn om eten klaar te maken grijp ik mijn kans om Gemma en Zac uit te horen. 'Wordt het een jongen of een meisje?' Vraag ik nieuwsgierig, Zac en Gemma kijken elkaar kort aan. 'Dat kan je snel genoeg zien.' Antwoord Gemma geheimzinnig, 'maar wat nou als ik jullie niet weer zie!' Zeg ik dramatisch, Gemma lacht ongemakkelijk. 'Shatier, lieverd, we blijven tot de bevalling bij mijn ouders wonen want ons huis wordt verbouwd.' Zegt ze liefkozend, ik kijk haar met grote ogen aan. 'En Harry en de rest wisten dit?' Vraag ik verbaasd, Gemma knikt lichtjes. 'Eten is klaar!' Roept desmond vanuit de keuken.

'Dit is je slaapkamer, je spullen staan er al.' Zegt Anne die de deur van de zolderkamer opendoet, de kamer is heel licht, alles is beige of wit. 'Bedankt,' zeg ik, Anne laat me alleen in mijn kamer. Ik ga op het grote bed zitten en pak mijn telefoon, geen berichten van de jongens, teleurgesteld pak ik mijn iPod en doe mijn oortjes in, elke liedje van one direction spoel ik door. 'Kan ik binnenkomen?' Zac verschijnt om de hoek van de deur, ik slaak een gil van schrik, door mijn muziek hoorde ik hem helemaal niet aankomen. Ik haal mijn schouders op en Zac zucht, hij neemt plaats naast mij op bed, ik trek mijn oortjes uit. 'Sweetheart, wij blijven hier nog hooguit drie weken, ik heb geen zin in telkens kleine ruzietjes.' Zucht Zac, ik kijk strak voor me uit, 'Shatira, ik had nooit wat met je mogen proberen, ook vanwege je leeftijd en je eetstoornis, maar als ik Gemma dat vertel laat ik haar in de steek en de baby.' Zegt hij, oké ik begrijp hem heel goed maar dat hoeft hij niet te weten. 'Had je dat niet eerder kunnen bedenken?' Vraag ik scherp, 'die avond dat ik uit de kliniek werd gezet vertelde Gemma me dat ze zwanger van me was.' Zucht hij, ik knik als teken dat ik het hem vergeef. 'Heeft dat plan met Dylan gewerkt?' Vraagt Zac nieuwsgierig, 'ik wist gewoon dat jij daarachter zat!' Roep ik lachend, plagerig geef ik hem een duw. 'En nee het heeft niet gewerkt nee.' Zeg ik stellig, 'what a shame! Hij vindt je hartstikke leuk!' Roept Zac verontwaardigd, 'maar ik hem niet op die manier Efron!' Zeg ik net zo verontwaardigd, 'wat ben jij toch onmogelijk.' Zegt Zac hoofdschuddend, 'hoezo onmogelijk?' Vraag ik verbaasd, 'positief of negatief?' Ik kijk hem vragend aan. Zac glimlacht, 'onmogelijk zoals ik het zeg.'