Life with 5 daddies

51. Arrival

'Shatira verberg je gezicht.' Sist niall als we door de hallen van het vliegveld lopen, honderden fans verdringen elkaar om foto's te nemen, ik buig mijn hoofd naar beneden zodat mijn haar mijn gezicht bedekt. Ik volg de schoenen van Louis voor me zodat ik niet verdwaal. De jongens lopen met stevige pas door de hal waardoor ik moeite heb met ze bij te houden. 'Eindelijk weg!' Zucht Harry, hij juicht te vroeg want als we door de draaideur lopen staan er weer massa's fans ons op te wachten. 'Wat gaan we nu doen?' Vraag ik een beetje in paniek. 'Blijven draaien totdat er iemand ons komt helpen.' Oppert liam. De deur blijft langzaam ronddraaien en ik zit opeen geperst met de jongens. 'Zayn als je die hand nu niet heel snel van mijn borst haalt ga ik slaan.' Sis ik geïrriteerd. 'Shatier, ik wil wel maar dan val ik om en het is een groot steunvlak.' Zegt hij met een knipoog, ik bloos en zet weer een stap om de draaideur bij te benen. Opeens komt er iemand van de beveiliging de draaideur in. 'Hoe meer zielen hoe meer vreugd.' Mompelt een van ons maar ik weet niet wie, ik begin het aardig benauwd te krijgen van zayn's hand op mijn borst en van Louis gespierde buik die telkens tegen mijn rug aan botst. De beveiligers maken een pad vrij door de menigte en lijdt ons naar een lift.

'Nu mag je het zeggen Harry.' Zegt liam met een grijns, de lift is niet gemaakt voor zes personen dus sta ik in het midden met de lijven van de jongens om me heen gedrukt. 'Ben ik de enige die een beetje claustrofobisch wordt?' Vraag ik met een piepstemmetje. 'Ik denk het, maar het duurt niet lang meer, we moeten nog twee verdiepingen.' Probeert Harry me gerust te stellen en hij slaat een arm om me heen, even verstijf ik maar laat het dan toe. Alsof Harry het over ons heeft uitgeroepen staat de lift met een schok stil. 'Wat is dit?' Vraag ik paniekerig. Doordat niall's hoofd voor het scherm waar de verdiepingen op te zien zijn ervoor zit kan ik het niet zien. 'Shatira, kalmeer, er was eens een boyband.' Begint Zayn met een angstig glimlachje. 'Zayn nu niet! Wat is er?' Vraag ik paniekerig. 'Die boyband adopteerde een meisje, dat meisje zat samen met de jongens van de boyband vast in de lift.' Vervolgt hij. Even dringt het niet tot me door wat hij gezegd heeft maar dan kijk ik hem angstig aan. 'En wat is het einde?' Vraag ik met trillende stem. 'De lift wilde niet meer..' Zegt Zayn met een grijns.
'Ze leefden nog lang en gelukkig.' Zegt Louis snel, want zayn kenende had hij een gruwelijk verhaal opgehangen. Ik laat me tegen de ijzeren deur vallen en weet nog net liam's voet te ontwijken. Harry drukt tevergeefs voor de honderdste keer op het alarm knopje, niemand neemt op. Niall haalt zijn iphone uit zijn broekzak en scrollt door zijn contacten. 'Wie zou ik proberen te bellen?' Hij kijkt fronsend op van zijn telefoon. 'Je moeder?' Harry vraagt het meer dan zeggen. Niall klikt het contact van zijn moeder aan en belt. Na een paar keer overgaan gaat hij over op voicemail, 'geen bereik.' Verklaart hij somber, niall laat zich zuchtend naast me neer ploffen. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en hij strijkt door mijn haar. De rest laat zich ook neerploffen en we zitten als sardientjes in een blik op elkaar gepropt. 'Als ik niet vast zou hebben gezeten in een lift zou dit best gezellig zijn.' Merk ik, de rest knikt. 'We gaan een spelletje doen om de tijd te doden want ik verveel me nu al dood.' Kreunt liam, hij stoot zijn hoofd telkens tegen het frame van een uitklapbaar stoeltje als hij probeert te verzitten. 'Ik ga op vakantie en ik neem mee...' Begin ik zuchtend.

'Ik ga op vakantie en ik neem mee: veertig verdovende middelen, een breekijzer, tape om shatira's mond mee dicht te plakken, een stoeptegel om Harry mee in te slaan, een telefoon die belt zonder bereik en een geest in een lamp.' Dreunt niall zuchtend op. De jongens zijn heel creatief zoals je merkt. 'Shatira jouw beurt.' Mompelt Harry, ondertussen zijn we een beetje van plaats verandert: mijn benen rusten nu op de schoten van Louis en Harry en Harry's benen tussenwerpsel op de schoten van niall en liam, liam's benen rusten op de schoten van mij en Zayn. 'Ik ga op vakantie en neem mee...' En ik dreun het hele rijtje weer op en voeg zelf "een middel waardoor je niet opgesloten zit met vijf jongens" toe, persoonlijk vind ik het heel creatief maar de jongens vinden het wat minder. 'Wij zijn helemaal niet erg!' Roept niall beledigd. 'Nee dat weet ik en ik houd van jullie.' Zeg ik, Harry voelt dat ik een knuffel nodig heb en trekt me naar zich toe. 'Ik ruik eten.' Kreunt Louis, ik hoor verschillende magen rommelen maar de mijne niet, ik ben gewend geraakt aan het hongergevoel waar ik zo van hield. 'Alsjeblieft Louis! Nog even en ik eet jullie allemaal op.' Kreunt Zayn. 'Wie als eerste?' Vraagt zayn nieuwsgierig. 'Shatira als laatste.' Ik voel mijn wangen rood worden. 'Waarom?' Vraagt niall verbaasd. 'Daar zit het minste vlees aan.' Is Harry's antwoord. Ik geef Harry een verontwaardigde tik op zijn achterhoofd. 'Ik dacht dat je een Compliment gaf! Jongens zijn allemaal hetzelfde.' Roep ik gefrustreerd. 'Shatira, straks als we thuis zijn heb je tijd zat om feministisch te doen en willen we best een paar interviews regelen om je zorgen over uit te spreken maar alsjeblieft niet nu.' Smeekt liam, ik haal zuchtend adem. Dan opeens krijg ik een soort van ingeving. 'Wacht waar is mijn handtas?' Ik kijk zoekend om me heen en niall vist het ding onder zich vandaan, 'een lekker kussen.' Zegt niall schouderophalend als hij de verbaasde blikken ziet. Ik rommel door de spullen in mijn tas. 'Wat zoek je?' Vraagt Harry verbaasd, ik schud geïrriteerd mijn hoofd want ik kan het niet vinden. 'Geef hier.' Beveelt Zayn, hij haalt alles uit mijn tas. 'Eens even zoeken, telefoon heb je geen bereik mee.' Mompelt Zayn en ik schud mijn hoofd, hij legt de spullen in de open ruimte in het midden neer. 'Lippenbalsem is altijd handig maar niet nu.' Gaat hij vrolijk verder. 'Maandverband is zeer nuttig vooral nu.' Zegt Zayn met een knipoog, ik word rood en de jongens beginnen te lachen waardoor ik nog roder word. 'Hou op! Wees blij dat ik niet zwanger ben!' Roep ik wanhopig uit. 'Geloof me shatier dat zijn we, shatira als ze ongesteld is is erg maar als je zwanger bent wil ik niet eens aan denken.' Zegt niall droog. 'Het gaat jullie niet eens om het feit dat ik dertien en zwanger ben?' Vraag ik sarcastisch. Zayn gaat door met spullen uitladen. 'Oplader was handig als er een stopcontact was in deze godvergeten lift.' Hij geeft het aan mij en ik leg het weg. 'Een boek is leuk, en kijk eens wie er op de voorkant staat.' Zegt Zayn sarcastisch doelend op de foto van Dylan. 'Een haar borstel is natuurlijk nodig.' Gaat hij sarcastisch verder. 'Shatira, vind je het gek dat die tas van jouw altijd zo vreselijk zwaar is?' Vraagt niall sarcastisch, ik bloos want dit is het begin pas. Zayn ritst het zijvakje open en de jongens kreunen dat er nog een vakje is. 'Ik dacht dat jij een meisje was dat niet zoveel in haar tas had zitten maar je kan hier een jaar mee door.' Kreunt Louis. Zayn pakt het cadeau eruit en ik maak het gretig open. Het bevat zoals ik al dacht een breekijzer, het komt alleen sneller van pas dan ik had gedacht.

'Duw harder dan!' Roept Louis als Zayn en Harry proberen met een breekijzer de deur open te krijgen. De jongens gaan er met hun volle gewicht en meeste spierkracht aan hangen en ik sta klaar om er tussen te springen zodra er een spleetje is om me er tussen te wurmen. Er komt een klein spleetje tevoorschijn maar het is niet zoals ik verwacht had licht, het is donker en ik kan nog net de contouren van een trap onderscheiden. 'Ben zo terug!' Zeg ik vastberaden. Ik wurm me tussen het spleetje door maar een borst blijft steken, 'ik wist dat je dit geen vrouw moest laten doen.' Mompelt Zayn, 'kan ik er wat aan doen dat die dingen over there groeien?' Zeg ik spottend. Ik zet me af en de liftdeur gaat met een klap dicht. De eerste stap is gezet,nu nog de overige paar honderd.