Life with 5 daddies

57. The truth, and not only his and mine

De manier waarop hij het zegt maakt me zorgen, ik laat me voorzichtig op het tweepersoonsbed zakken. Dylan komt naast me zitten en pakt mijn hand. 'Shatira, kun je je ons eerste gesprek nog herinneren?' Vraagt hij voorzichtig, ik knik traag, 'ik wilde bevestiging en jij was de enige die het me gaf.' Zegt hij, hij kijkt me niet aan maar staart in plaats daarvan voor zich uit. 'En ik dacht dat jij en ik voor elkaar gemaakt waren.' Gaat hij onzeker verder, elke keer als hij iets zegt voel ik me schuldiger. 'Toen kwam dat gedoe met Zac en jij, ik wilde het niet geloven en ik was ook kwaad op je, ik dacht dat jij hetzelfde voor me voelde.' Hij kijkt nog steeds naar de muur, ik probeer zijn blik te vangen maar het lukt me niet. 'Jij wilde vrienden zijn en ik dacht voor een moment dat dat ook oké was maar toen zag ik dat de jongens aan het rondvragen waren voor jongens voor hun dochter zag ik mijn kans schoon.' Even denk ik dat ik tranen zie maar ik kan het me ook verbeelden. 'Ik gaf me op met een valse naam, en toen vertelde je me dat je me niet zag als boyfriend, de waan waarin ik de afgelopen maanden had geleefd dat jij mijn vriendin was verleden tijd, maar ik kan je het niet kwalijk nemen.' Ik denk dat hij verwacht dat ik iets ga zeggen, ik zoek koortsachtig naar iets om te zeggen maar niets lijkt goed genoeg. 'Wat rot voor je Dylan, ik heb het nooit zo gezien, het spijt me.' Zeg ik zachtjes, het klinkt ongelooflijk stom uit mijn mond, hij haakt zijn blik af van de muur en kijkt me aan. 'Ja rot ja.' Zegt hij sarcastisch, ik schrik van de toon, waarom weet ik wel hoelang Louis erover doet om zich te scheren maar niet om iets troostends te zeggen?! 'Dylan, alsjeblieft, ik bedoel het niet zo, het spijt me echt ontzettend maar ik doe mij en ook jou er geen plezier mee om een relatie te nemen.' Zeg ik, dylan kijkt me gekwetst aan maar knikt dan langzaam. 'Wil je koffie?' Vraagt hij plotseling, 'uhm is goed?' Ik knik traag, blijkbaar heeft hij het er moeilijker mee dan het lijkt. Hij loopt naar het keukentje en ik hoor het apparaat rammelen.

'Je kan hier wel blijven slapen.' Zegt Dylan een paar uur later, ik kijk instinctief op de klok: half één. Ik kijk hem een beetje bezorgd en achterdochtig aan. 'Shatira, geen probleem, anders had ik het heus niet aangeboden hoor.' Zegt hij met een scheve grijns, ik grinnik voorzichtig. 'Of misschien wel, zayn en de rest hadden me vermoord als ik je buiten had laten slapen, dus eigenlijk ben ik wel verplicht om hun mooie dochter bij me te laten slapen.' Zegt hij spottend, 'eigenlijk wel ironisch want ik mag met geen enkele jongen slapen totdat de jongens hem drie jaar hebben gestalkt en me drie pakjes condooms hebben meegegeven.' Lach ik, Dylan lacht ook en even lijkt de gespannen sfeer helemaal omgeslagen. Ik laat vermoeid achterover vallen op het zacht verende bed. Dylan volgt mijn voorbeeld, ik ga voorzichtig wat dichter bij hem liggen, hij duwt me niet weg tot mijn verbazing. Het volgende moment doe ik mijn ogen dicht en dan is alles heel ver weg.

'Wat zijn ze schattig hè?' Hoor ik in de verte, slaperig doe ik één oog open, ik kijk in de blauwe ogen van niall, ik duw hem loom weg, ik sta traag op uit bed, naast me wordt Dylan ook grommend wakker. Harry gooit mijn kleren naar me toe en wiebelt suggestief met zijn wenkbrauwen, 'dat jij dat doet hazz betekent niet dat ik zo ben.' Fluister ik verontwaardigd. Ik kleed me aan, Dylan heeft zich schijnbaar al aangekleed, ik knuffel hem en zwaai gedag, hij lijkt even te verstijven onder mijn aanrakingen maar dan ontspant hij zich.

'Wat een gezellige boel daar!' Zegt niall spottend, ik geef hem een plagerige duw, de mensen langs het zwembad kijken ons nieuwsgierig aan, ik bloos. 'We zijn gewoon vrienden.' Zeg ik geïrriteerd. 'Shatira, je sliep samen met hem in een bed,' zegt Harry ontsteld, een oudere vrouw maakt een afkeurend geluid en kijkt Harry haar nonchalant aan. 'Sorry mevrouw, goede voorlichting is de helft van de bescherming!' Roept Harry tegen de vrouw, even lijkt ze van haar stuk gebracht maar dan schudt ze minachtend haar hoofd. 'Harry waarom deed je dat nou?' Vraag ik lachend, ik voel de blik van de vrouw branden in mijn rug. 'Die vrouw moet niet zo preuts doen.' Zegt Harry schouderophalend, niall lacht en geeft zijn vriend een plagerige duw. 'Misschien moet je eens wat preutser worden styles!' Lacht hij, Harry wisselt eventjes een korte blik met mij en glimlacht dan naar niall. We lopen door de gang op weg naar onze kamer, onderweg proberen mensen foto's te maken maar ze worden tegengehouden door de beveiliging voorin de gang. Als ik de deurklink naar beneden wil doen houden niall en Harry me tegen. 'Shatira, ik zou niet naar binnen gaan, Louis is nog "bezig"' zegt Harry veelbetekenend, ik kijk hem vragend aan maar dan snap ik de hint doormiddel van een luide kreun aan de andere kant van de deur. 'Dus hij had het gezellig vannacht?' Vraag ik sarcastisch, 'oh maar deze is niet van vannacht, deze is van vanmorgen.' Zegt niall met een grijns, 'hoe moet ik ooit een goed opgevoed, keurig meisje zijn als ik zo'n voorbeeld heb?' Kreun ik, 'wij zijn een hartstikke goed voorbeeld!' Zegt Harry verontwaardigd, 'nee eigenlijk zijn we dat niet maar het was het proberen waard.' Zegt niall schouderophalend. Een gil aan de andere kant van de deur, Harry rolt met zijn ogen en sleurt me mee naar de ontbijtzaal.

'Waar is Zayn?' Vraag ik nieuwsgierig als ik alleen liam aan de tafel zie zitten. 'Perrie.' Zegt liam met krakerige stem, 'maar perrie is hier toch niet?' Vraag ik verbaasd. Liam kijkt me even glazig aan, 'ze zijn op tournee, en ze zijn hier nu dus Zayn is ernaartoe, overmorgen dat ze twee jaar lang verloofd zijn.' Antwoord niall voor hem, 'OMG! Gaan ze een feestje houden?' Vraag ik enthousiast, de jongens kijken elkaar aan en ik kijk ze vragend aan, 'of wordt het een feestje waarop ik niet ben uitgenodigd?' Vraag ik beschuldigend, ze schudden tegelijk hun hoofden, ik begrijp er niets van. 'Wat dan?' Vraag ik zacht. 'Zayn wil er een punt achter zetten.' Zegt liam langzaam. 'Maar alle pennen zijn hier leeg, en de dichtstbijzijnde winkel is drie kilometer verderop, hoe wil hij dat doen?' Vraag ik verbaasd, Harry grinnikt. 'Jullie bedoelen het figuurlijk hè?' Vraag ik met zelfspot. 'Waarom? Ze zijn zo leuk samen!' Vraag ik teleurgesteld, 'Zayn wil niet verder, maar praat er maar niet over, jij weet van niets!' Zegt niall dreigend, ik knik snel. Louis komt aan tafel zitten, zijn haar zit door de war. 'Was het lekker vriend?' Vraagt Harry spottend, 'jij bent niet de enige die lol mag hebben hoor!' Zegt hij geïrriteerd. Harry lijkt niet uit het veld geslagen en begint te lachen. Ik hoor een dichtslaande deur en ik draai me nieuwsgierig om, daar staat Zayn met een gezicht dat op onweer staat. HELL NO!