Life with 5 daddies

Hoofdstuk 48.

'Wat doe je?' Mompel ik, het is lastig praten als de lippen van Harry styles tegen de jouwe zijn. Ik probeer Harry terug te duwen maar iets in me zegt dat ik het niet moet doen. 'Het spijt me.' Mompelt Harry en verdwijnt in de menigte, ik blijf alleen achter tussen de feestende mensen. 'Hey kiddo.' Twee handen op mijn schouders doen me omdraaien. Ik kijk in het lachende gezicht van liam, zijn ogen verraden dat hij al veel heeft gedronken, net als Harry misschien. 'Hey liam.' Begroet ik hem afwezig, hij lijkt het niet te merken. 'Je moet straks maar eens terug naar het appartement.' Zegt hij wijzend naar de klok. Ik kijk op de klok en zie dat het al tegen de ochtend is, misschien heeft hij gelijk en moet ik me niet op een feest vertonen waar allemaal volwassenen zijn. 'Wie brengt me dan?' Schreeuw ik in liam's oor want mijn stem komt niet boven de muziek uit. 'Vraag Zayn maar die heeft het minste gedronken.' Zegt hij schouderophalend, net zo snel als hij gekomen was verdwijnt hij. Ik strek mijn nek om boven de menigte uit te komen, althans probeer ik want ik ben niet zo lang en met hakken ben ik nog steeds een van de kleinsten. Het maakt het er ook niet gemakkelijker op dat Zayn ook niet zo ontzettend lang is maar uiteindelijk zie ik hem staan lopend naar de bar. Ik wankel naar hem toe op mijn hakken, ik tik hem op zijn schouder. 'Zayn ik moet van liam naar huis en volgens hem heb jij het minste gedronken dus please.' Zeg ik met mijn liefste glimlach, zijn vriendin perrie komt naar ons toe en begroet me met twee zoenen op mijn wangen. 'Wat ben je groot geworden!' Roept ze uit, ik glimlach verlegen en Zayn rolt met zijn ogen. 'Waar moet ik je naar toe brengen dan want ik laat je niet alleen in een appartement in de Bush Bush.' Zegt Zayn streng. 'Ik ga anders wel mee, ik ben toch al uit gefeest.' Zegt perrie, ik vrolijk gelijk wat op, misschien weet zij raad! 'Sorry dat ik je vriendinnetje heb ingepikt zaynnie.' Zeg ik plagend. Zayn haalt zijn schouders en vist de autosleutels uit zijn broekzak. 'We gaan.' Bromt hij, ik zoek om me heen naar Harry maar ik kan hem niet vinden.

We lopen de zaal uit, op zoek naar de auto op de grote parkeerplaats. 'Zayn niet zo snel, ik kan niet zo snel op deze dingen.' Roep ik als Zayn een voorsprong krijgt van een paar meter, hij draait zich om en biedt me de mogelijkheid om op hem te steunen om mijn hakken uit te doen. Opeens zie ik Harry die tegen een muurtje aan staat geleund met een paar andere jongens. God wat is hij knap! Hij kijkt ook mijn kant op en schudt bijna onzichtbaar zijn hoofd en knikt naar Zayn. Ik haal hulpeloos mijn schouders op. Harry kijkt me streng aan en het oogcontact is intens, of verbeeld ik het me maar?

'Hier zijn de sleutels, slaap lekker kiddo.' Zegt Zayn en ik knuffel hem en verberg mijn hoofd in zijn schouder, ik mompel wat dat lijkt op: jij ook zaynnie. 'Stop Zayn ik word jaloers.' Lacht perrie, Zayn lacht ook en beveelt mij om alvast de auto uit te gaan. No way dat ik naar het appartement ga en hun lekker laat zoenen voor het appartement! Ik stop nonchalant de auto uit en verdwijn in het donker, als ik denk dat Zayn en perrie me niet kunnen zien duik ik in de bosjes. Mijn knot blijf steken in de doorns van de struik en ik vloek zachtjes. 'Sukkels.' Mompel ik met een glimlach als ik ze zie zoenen voor de deur. Ik krijg kramp in mijn teen, maar als ik probeer te verzitten knapt er een tak, ik vloek binnensmonds en knijp mijn ogen stijf dicht in de hoop dat ze te druk bezig waren met elkaar. 'Wie is daar?' Roept Zayn terwijl hij zich losmaakt van perrie. 'Kom tevoorschijn!' Roept hij nog een keer. Perrie kijkt angstig om zich heen en Zayn slaat beschermend een arm om haar heen. Ik begin mijn evenwicht te verliezen en wankel heen en weer op mijn hurken. Met een doffe klap val ik in het zand, Zayn loopt naar me toe en ziet mij met een zoet glimlachje naar hem kijken. Hij smelt echter niet voor mijn liefste glimlach ooit en tilt me op uit de struiken, ik hang over zijn schouder en hij zet me neer op de oprit. 'Waarom dacht ik dat het fotografen waren als ik shatira als dochter heb?' Zucht Zayn terwijl hij mijn schoenen overhandigt. 'Ze is gewoon nieuwsgierig.' Zegt perrie met een knipoog naar mij. 'Houd haar heel.' Zegt Zayn tegen perrie en hij loopt naar de auto en scheurt weg, op weg naar het feest waar Harry me zojuist heeft gezoend.

'Vertel me wat je dwarszit.' Zegt perrie als ze naast me op mijn tweepersoonsbed ploft. Ik kijk haar even verbaasd aan maar ze trapt er niet in. 'Kom op, de hele weg kijk je al zorgelijk, wees nou maar gewoon eerlijk, mij kun je vertrouwen.' Zegt ze terwijl ze mijn handen vastpakt en me doordringend aankijkt. De blik van Harry schiet door mijn hoofd, ik kan het niet vertellen maar ik wil het zo graag doen. Perrie en de rest van little mix zijn een soort van zussen voor me, wat de jongens niet begrijpen leggen zij uit zodat ik er niet helemaal alleen voor sta. Ze knijpt even in mijn hand waardoor ik wakker wordt uit mijn gedachten. Ik haal diep adem, 'Harryheeftmegezoend.' Zeg ik zo snel als ik kan. Perrie lijkt er niet echt van te schrikken tot mijn verbazing. 'Wat? Geen o shatira wat heb je jezelf in de nesten gewerkt?' Vraag ik verbaasd. Ze glimlacht even, 'zo praat ik niet en bovendien zeg ik dat helemaal niet zo heel vaak.' Zegt perrie terwijl ze me een plagerige duw geeft. 'Maar wat moet ik nu?" Vraag ik als ze is opgehouden met lachen, ze kijkt me serieus aan. 'Shatira, ga er maar vanuit dat harry dronken was, hij heeft er vast zelf ook wel spijt van, hij is je vader of broer hoe je het ook wilt noemen , hij zal het vast niet doen als hij nuchter was.' Zegt ze rustig, ik kijk haar beledigd aan. 'Dus ik ben lelijk als iedereen nuchter is?' Vraag ik lichtelijk arrogant. 'Nee, zo bedoelde ik het niet, zou jij verliefd kunnen worden op je zoon?' Vraagt ze met een doordringende blik. 'Nee natuurlijk niet.' Zeg ik stellig. 'Nou Harry kan dus niet verliefd worden op zijn dochter of zusje hoe je het ook wilt noemen.' Concludeert perrie. Ik laat me achterover vallen op het bed en perrie doet hetzelfde. 'Mis jij je ouders als je op tournee bent?' Vraag ik voorzichtig, perrie draait zich om zodat ze me aan kan kijken, 'best vaak maar ik heb een aandenken mee zodat ze altijd bij me zijn.' Zegt perrie wijzend naar de armband. 'Ik dacht dat je die van Zayn had gekregen!' Zeg ik verbaasd, perrie lacht, 'zo romantisch is hij nou ook weer niet!' Lacht ze. 'Maar waarom wilde je dat weten?' Vraagt ze. Ik voel mijn wangen rood worden. 'Ik mis mijn ouders ook heel vaak maar die kunnen niet terugkomen.' Zeg ik verdrietig. 'Wat zouden je ouders zeggen als ze wisten dat je nu geadopteerd bent door one direction?' Vraagt perrie voorzichtig, net zoals iedereen bang dat ze gaat huilen, meestal beginnen mensen dan over het weer maar perrie niet. 'Ze zouden zeggen dat het tegenwoordig allemaal te gek is wat allemaal kan, ze zouden zeggen dat zo'n meisje een moeder nodig heeft en niet vijf jongens van begin twintig.' Zeg ik terwijl er een verdwaalde traan uit mijn ooghoek komt, perrie veegt hem voorzichtig weg en even later lig ik dicht tegen haar aan. 'Misschien heb je geen moeder maar je hebt wel vijf jongens van begin twintig die zielsveel van en houden en ik ook en de rest van little mix ook!' Ik nestel me nog wat dichter in haar armen en val met die gedachte in slaap.