Life with 5 daddies

58. The break-up

'Hey vriend! Hoe was het?' Vraagt niall enthousiast, iedereen weet gelijk z'n taak: niall de geboren onschuld, Harry de eerlijke, liam die advies geeft, Louis die voor afleiding zorgt en ik, ik probeer hem te troosten wat meestal het tegenovergestelde effect heeft. Zayn laat zich neerploffen op een van de stoelen. 'Ik houd dit niet langer vol.' Zucht hij, ik doe net alsof ik van niets weet, ik kijk hem vragend aan. 'Je moet doen wat het beste voor je is, en zij zal het hoe dan ook verkeerd opvatten en je proberen te slaan.' Zegt Harry schouderophalend, Zayn kijkt hem ontsteld aan maar Harry haalt zijn schouder op. 'Ze gaat het doen, geloof me nou maar.' Zegt Harry droog. 'Hebben jullie het al gehoord? Ze hebben hier fruit als ontbijt!' Zegt Louis verrast, Zayn kijkt hem chagrijnig aan, 'Louis, alsof ik niet doorheb waar jullie mee bezig zijn.' Zegt hij geïrriteerd, ik moet toegeven: fruit als ontbijt is wel het slechtste wat ik heb gehoord. 'Sta je nog steeds achter je beslissing?' Vraagt liam serieus, 'ja dat wel maar-' zucht Zayn, liam geeft hem geen tijd om antwoord te geven, 'nou dan lijkt het me vrij duidelijk.' Zegt hij luchtig, ik heb nog steeds niets gezegd en speel wat met de menukaart die voor me ligt, 'wat vinden jullie, moet ik het uitmaken met perrie?' Zucht Zayn, ik had al mijn praatje voorbereidt: je hart volgen, doen wat goed voor je voelt. De rest van de jongens had ook al zijn praatje voorbereidt maar Zayn kijkt alleen naar Harry, Harry die niet bang is om zijn mening over iets te geven en wat duidelijk nu ook het geval is. 'Gast, geef toe, je bent te jong om te trouwen en het was impulsief, maak het gewoon uit want anders krijg je die shit op je dak dat je moet trouwen en dan is het te laat.' Zegt Harry luchtig, Zayn knikt traag en lijkt er vrede mee te hebben.

Twee dagen later is het zover: Zayn gaat het uitmaken met perrie.

'Kom op gast, je kunt het!' Spreekt Louis hem moed in, Zayn haalt diep adem en loopt naar het restaurantgedeelte waar perrie op hem wacht. Ik zit samen met Harry en niall achter een kamerplant verstopt en achter de andere zitten liam en Louis, natuurlijk wil ik deze legendarische gebeurtenis live meemaken! 'ik vind het zo leuk dat je me hier naartoe hebt genomen! We zien elkaar de laatste tijd zo weinig!' Hoor ik perrie kirren, ik kreun van medelijden, zij gaat pijn lijden. Ik besef me opeens dat mijn pet uitsteekt. (Zwarte shots, witte tanktop tot navel, neon-roze BH en een witte pet van Zayn.) 'doe af!' Sist niall in mijn oor, ik draai het ding om zodat de klep naar achteren zit, alleen door de beweging maakt de plant geluid. Perrie en Zayn zitten op een meter afstand van ons, perrie kijkt vragend naar de plant maar Zayn schudt lichtjes met zijn hoofd, 'perrie ik ben hier om-' begint Zayn maar halverwege stopt hij, hij draait zich om naar ons werpt ons hulpeloze blikken toe, Louis gebaart dat hij door moet praten. 'Ik weet waarom ik hier zit, ik denk er precies hetzelfde over.' Zegt perrie rustig, ik geloof mijn oren niet. 'Je bedoelt dat jij en ik het over hetzelfde hebben nagedacht?' Vraagt Zayn verbaasd, perrie knikt enthousiast. 'Jij vindt ook dat het impulsief was en het misschien op den duur gaat vervelen?' Vraagt Zayn verrast, perrie knikt weer. 'Ik weet waar je het over hebt, we gaan elk jaar naar hetzelfde op vakantie en dit jaar konden we het ook niet laten om te boeken, met zoveel fans is dat niet slim.' Zegt perrie met haar ogen rollend, Zayn verstijft, ik hoor Harry naast me vloeken. Ik krijg ondertussen kramp in mijn onderrug maar het zou veel te veel geluid maken om nu te gaan verzitten/verbuigen. 'Perrie, ik heb het over iets anders.' Kreunt Zayn, ik heb op dit moment zoveel medelijden met perrie dat het pijn doet, maar dat kan ook komen van de kramp. 'Wat bedoel jij dan?' Vraagt perrie nietsvermoedend, de over schenkt hun champagne bij. 'Perrie, ik wil er een punt achter zetten.' Zegt Zayn nou, even blijft perrie verbluft zitten maar dan verandert haar houding, 'uh-oh.' Hoor ik niall fluisteren. 'JIJ WIL HET NIET UITMAKEN MET MIJ? IK MAAK HET NU UIT MET JOU!' Schreeuwt ze verhit, in een fractie van een seconde pakt perrie het glas champagne en gooit het in Zayn's gezicht, Harry grinnikt maar ik geef hem een verontwaardigde por in zijn zij. 'ZOEK HET OOK UIT!' Gilt ze hysterisch, ze rent huilend weg. 'Oh verdorie.' Sis ik, ik wurm me tussen niall en Harry uit en ga haar achterna.

Ik vind perrie in het schoonmaak-hok, het was makkelijk te vinden aangezien het geluid van haar hakken makkelijk te volgen was. 'Ga weg.' Snuft ze, ik ben amper het hok in en nu wordt ik al weggestuurd, ik haal diep adem en blijf staan. Perrie zit onderuitgezakt tegen de muur, in het halfdonker zie ik haar ogen glanzen van de tranen. 'Ik zei ga weg!' Zegt ze geïrriteerd, 'ik ga niet weg voordat jij je beter voelt.' Zeg ik stellig, 'dan kun je lang wachten.' Zegt ze spottend, ik rol met mijn ogen en laat me naast haar neerploffen, dan maar een andere tactiek. 'Weet je, toen ik mezelf sneed dacht ik dat het de pijn bestreed, maar ik voelde me alleen maar slechter, ik wilde van niemand iets aannemen, vooral van de jongens niet. Ik was ontzettend kwaad toen ze me naar een psycholoog stuurden, en nu ben ik dankbaar voor wat ze hebben gedaan maar overgaan gaat het nooit.' Zeg ik voorzichtig, perrie kijkt me vragend aan. 'Wat heeft het hiermee te maken?' Vraagt ze verbaasd. 'Dat ik nu de psycholoog ben, je moet me nu niet wegsturen want dan ben je weer alleen, je zal je nog een tijdje fucked up voelen maar dat zal je moeten accepteren en dat kun je niet alleen.' Zeg ik, ik kijk haar doordringen aan en leg een hand op haar arm. 'En jij noemde jezelf dom?!' Vraagt ze spottend, er valt een lange stilte. 'Ik had helemaal niets door! Hoe kom ik zo stom zijn?' Kreunt ze, ik sla een arm om haar heen, raar hoe je opeens degene moet troosten die jou normaal troost. 'Je bent helemaal niet stom, waaraan had jij het moeten merken?' Vraag ik verontwaardigd, 'weet ik niet.' Zegt ze schouderophalend, 'je hebt wel zijn dure shirt verpest.' Zeg ik droog, perrie glimlacht door haar tranen heen, 'dan is dat pech voor hem, hij heeft het verdiend.' Zegt ze stellig, 'misschien had ik liever moeten zijn, meer seks hebben misschien, dan was hij wel gebleven dat weet ik zeker.' Zegt ze dan opeens verwijtend naar zichzelf, ik houd haar een stukje van me af. 'Je was geweldig perrie, alsjeblieft ga jezelf niets verwijten!' Zeg ik streng, perrie kijkt me boos aan, 'waarom niet?!' Zegt ze geïrriteerd, ik haal diep adem, dan maar eerlijk zijn. 'Perrie, kijk waar ik ben geëindigd! Kijk mijn armen en benen maar.' Ik houd mijn arm voor haar neus, de littekens zijn goed zichtbaar in het schemerdonker, perrie strijkt er zachtjes over. 'Sorry.' Fluistert ze, 'je kon het niet weten.' Zeg ik schouderophalend. Perrie staart naar haar hand, haar ringvinger waar de trouwring omheen zit. 'Wat zal ik ermee doen?' Vraagt ze doelend op de ring, 'geef maar aan mij, dan stop ik hem in zijn broek met een dreigbrief van jou, reken maar dat je nooit meer last heb van hem.' Zeg ik bemoedigend, perrie glimlacht zwakjes. 'Dank je shatira.' Fluistert ze, 'waarvoor?' Vraag ik verbaasd, 'dat je bent gekomen om me te troosten, dat je je niet weg liet jagen door mijn vijandigheid.' Zegt ze zacht. 'Dat is toch vanzelfsprekend?!' Zeg ik verontwaardigd. Perrie knuffelt me waardoor ze me bijna platdrukt.

'Perrie, shatira, zijn jullie hier?'