Life with 5 daddies

53. Curious? Nah...

Ik zit aan de keukentafel op mijn telefoon vergezeld door mijn hoog pedagogisch begaafde ouders die geen zin hebben in het goede voorbeeld geven. Plotseling wordt er aangebeld, iedereen kijkt tegelijk op van zijn telefoon. 'Wie doet er open?' Vraag ik, de jongens kijken mij smekend aan en ik begrijp de hint. Degene die voor de deur staat belt weer aan, deze keer langer en duidelijk geïrriteerder dan net. 'Mens doe eens rustig, wees blij dat er iemand komt!' Roep ik gefrustreerd. Ik haal de deur van de drie sloten en ruk hem met een boos gezicht open. 'Zegt u het maar.' Zeg ik ongeïnteresseerd naar de deurpost kijkend. Een vrouw van eind veertig gekleed in saaie kleren die ze denk op te leuken met een sjaaltje kijkt me priemend aan. 'Ben jij shatira Delarian?' Vraagt ze terwijl ze me strak aankijkt, haar stem bezorgt me kippenvel. 'Dat ben ik ja, hoe kan ik u helpen?' Vraag ik zo beleefd mogelijk, de vrouw heeft een saai kapsel, tussen haar blond/bruine haren zit soms een verstopte grijze haar. Zayn verschijnt naast me en kijkt me streng aan. 'Ik verwachte u al, komt u binnen.' Ik geloof mijn oren niet, ik houd Zayn tegen als hij achter de vrouw aan wil lopen. Ik kijk hem vragend aan maar hij zegt niets en glimlacht alleen maar veelbetekenend. De vrouw neemt zonder wat te zeggen plaats aan de keukentafel, op mijn plek maar ja wat maakt het ook uit?! 'Shatira, dit is vanaf nu je privé docente, je weet dat wij binnenkort op tournee gaan en je bent leerplichtig dus hebben we miss Kobrian gevraagd of zij les wilt geven.' Zegt liam rustig, ik kijk ze verontwaardigd aan, Harry kijkt me streng aan en ik herstel me en schenk haar een arrogante glimlach. 'Nou fijn dat u tijd voor mij wil vrijmaken.' Zeg ik, ik kan er niks aan doen dat er een venijnige ondertoom in zit. 'Shatira veel plezier bij miss Kobrian, wij gaan naar de studio.' Zegt Louis met een glimlach maar kijkt me dreigend aan, oftewel: shatira als je het flikt om deze vrouw huilend weg te krijgen krijg je van mij een Oscar. Ik heb wel eerder les gehad van iemand anders dan de jongens maar toen liepen de docentes meestal huilend weg en de docenten pakten hun autosleutels en verdwenen dan, misschien vonden ze de zout in hun koffie, hun partner bellen met de boodschap dat het uit is of ze grappige bijnamen geven toch niet zo grappig als ik dacht. Maar deze keer hebben ze dus iemand gevonden die niet zo snel huilend weggaat of verdwijnt.

'Waar ben je gebleven met biologie, miss Delarian.' Vraagt ze zodra de jongens de deur uit zijn. Ik heb er een hekel aan als mensen me bij mijn achternaam noemen, de achternaam van mijn ouders. 'Seksuele voorlichting.' Zeg ik zo onschuldig mogelijk, ze kijkt me fronsend aan en schrijft dan wat dingen op in een map. 'Kun je het zien?' Vraagt ze fronsend als ik mijn nek bijna verdraai om het te kunnen lezen. 'Niet helemaal.' Zeg ik peinzend, ze slaat de map met een klap dicht en ik veer omhoog van schrik. 'Mag ik je lesboek even?' Vraagt ze kil, ik schuif hem met een rood hoofd naar haar toe, ik weet precies wat er staat, namelijk: evolutie. Zayn die me probeerde de evolutietheorie uit te leggen is al een hele tijd terug, miss Kobrian kijkt me even afkeurend aan maar laat haar niet uit het veld slaan. 'Goed zoals je al eerder hebt geleerd gaat evolutie over...Charles huppeldepup...decennia geleden...australopethicus afarensis...' de stem van miss Kobrian is zo ontzettend slaap verwekkend dat ik geen moeite doe om een gaap te onderdrukken. 'Let je nog op?' Vraagt ze streng, ik word rood en knik gewillig. 'De stamboom van de mens is...' vervolgt de vrouw maar ik geef haar geen kans om verder te praten. 'Heeft u een man?' Vraag ik nieuwsgierig, ze kijkt me fronsend aan maar legt dan zuchtend het boek neer zodat ik eindelijk haar hele gezicht kan zien. 'Ik was getrouwd maar ik ben nu gelukkig vrijgezel, maar goed de wortelen van de mens beginnen in...' vervolgt ze snel, ik laat het er niet bij zitten en onderbreek haar weer. 'Heeft u kinderen?' Vraag ik terwijl ik haar in me opneem. 'Ik heb een dochter die op dit moment in Amerika studeert en een volwassen zoon die werkt als advocaat.' Zegt ze terwijl ze mijn nieuwsgierige blik ontwijkt en staart naar de grote plasma televisie. 'Ziet u uw kinderen vaak?' Ga ik nieuwsgierig verder, ze zucht en even denk ik een glimlach te zien maar die verdwijnt snel. 'Jij weet ook van geen ophouden hè? Je verzorgers hadden me gewaarschuwd dat je nieuwsgierig was maar het is ook echt waar.' Ze praat op een toon alsof ze het achtste wereldwonder heeft ontdekt. 'Is daar wat mis mee?' Vraag ik beledigd, 'maar ik heb nog steeds geen antwoord op mijn vraag.' Zeg ik nieuwsgierig. 'Dat is helemaal niet wat jou hoort te interesseren, we gaan verder met biologie, iets wat je wel zou moeten interesseren.' Zegt ze streng, ik haal zuchtend adem en miss Kobrian gaat ongestoord verder.

'Hoe was je eerste lesdag?' Vraagt Harry met een grijns. 'Geweldig, ik ben blij dat ik meer heb geleerd over evolutie en ruimtefiguren.' Zeg ik sarcastisch. 'Ben benieuwd wat ze in het verslag heeft geschreven.' Zegt Zayn lachend, ik trek wit weg,misschien wast het niet zo'n goed idee om haar uit de tent te lokken door haar bij haar voornaam te noemen en haar intieme vragen te stellen als ik wist dat er een verslag werd gemaakt. 'Verslag?' Vraag ik paniekerig, niall lacht om mijn paniekerige uitdrukking. 'Dingen uitgespookt die wij niet mogen weten?' Grijnst Harry, 'alsof jij altijd de braafste was op school.' Bijt ik hem toe. Zayn heeft ondertussen de map te pakken leest de aantekeningen voor. 'Liegt, buitengewoon nieuwsgierig, noemt bij voornaam, vergelijkt wiskunde met pizza.' Somt Zayn op, 'hoezo vergelijk je dat met pizza?' Vraagt Louis verbaasd, 'ik moet toch een manier vinden om dat te begrijpen maar zij voelt zich dan blijkbaar aangevallen.' Zeg ik schouderophalend. 'Wordt chagrijnig als je haar bij haar achternaam noemt.' Gaat Zayn verder, weer een vragende blik deze keer van niall. 'Ik ben gewoon chagrijnig geboren!' Mok ik, 'helemaal niet!' Zegt niall verontwaardigd. 'Was je erbij?' Kaats ik terug, deze opmerking is genoeg om hem het zwijgen op te leggen. 'Is er nog iets positiefs of heeft het weeshuis ons voorgelogen?' Kreunt Harry, Zayn kijkt op van het verslag en kijkt me aan met een blik van: shatira are you serious? 'Je bent goed met mensen.' Zegt Zayn, hoe bedoelt ze dat nu weer? 'Nou dan ben ik toch nog niet hopeloos!' Zeg ik triomfantelijk. De rest kijkt me droog aan, 'shatira, je weet dat je ooit een keer je diploma moet gaan halen en dat je dat niet doet door wiskunde te vergelijken met pizza?' Vraagt liam droog, 'misschien wel.' Zeg ik somber.

Hij heeft gelijk, ooit moet ik ervoor zorgen dat mensen me anders gaan zien dan shatira van one direction, en die tijd komt steeds dichtbij.