P E R A

26. BÖLÜM

26.Bölüm; Bebek

Pinhani - Bilir O Beni

🌍

Sonu görünmeyen bir tünelin içinde, tek bir ışık sızıntısına doğru koşuyormuş hissi kalbimi yoruyordu. Tüm hayatımın bir yalanın üzerine kurulu olduğu gerçeği de bu yorgunluğun üzerine biraz daha yükleniyordu.

Asla bitmeyeceğini düşündüğüm o gece sonunda bitmişti. Ben gitmiyorum diye eve gitmeyen Fiber oturduğumuz bankta, başını omzuma yaslayarak uyuyakalmıştı. Doğalı bir kaç saat olmuş güneşin ışıkları gözlerimi alırken Fiber huzursuzca kıpırdanarak uyandı.

"Saat kaç?" Diye mırıldanırken sesi boğuk ve pürüzlüydü.

"Bilmiyorum." Diye yanıtladım onu omuzlarımı indirip kaldırarak. Telefonumu nerede bıraktığımı hatırlamıyordum. Fiber hafifçe doğrularak cebinden telefonunu çıkardı. Saat yedi buğu geçiyordu. Tarih de gözüme ilişti.

"Bugün 21 şubat mı?" Diye sordum şaşkınlığımı gizlemeyerek.

"Ne oldu?" Dedi Fiber kaşlarını çatarak.

Adetim iki hafta gecikmişti.

"Adetim iki hafta gecikti!" Dedim lafı dolandırmadan. Mide bulantılarım da aklıma gelince içime düşen şüphe beni bayıltacak kadar çok dengemi sarstı. Aklıma gelen şeyin gerçek olma ihtimali beni korkuturken Fiber bir anda bana döndü. Şok içerisinde bana bakakaldı.

"Peki, bu bilgiyi bana neden verdin?" Diye sordu şaşkınca.

"Her hangi bir sağlık problemim olmadığına göre gecikmesi normal değil!" Diye mırıldandığımda kaşlarını çatarak bana baktı. Bir terslik olduğunu fark edebilmişti.

"Bir sağlık problemin mi var?"

"Hayır Uygar, hamilelik gibi durumlarda gecikebilir." Dedim bıkkınca. Ama Fiber anlamamak için yemin etmiş gibiydi. 'Eee' der gibi başını sallayınca sıkıntılı bir nefesi ciğerlerime doldurdum. "Yani hamile olabilirim!"

Şok içinde dudakları aralandı ve "Kimden?" Diye bağırdı.

"Eda'dan!" Diye karşılık vermemle bir an beni ciddiye aldı ve şok içinde eliyle ağzını kapattı. Ama bir kaç saniye sonra yüzüme bıkkın bir bakış attı.

"Çok komik amına koyayım ya!" Diye hayıflandığında kıkırdadım.

"Lan bir dakika!" Diye bağırınca şaşkınca irkildim. "Hamile mi olabilirsin?" Diye bağırdı yeniden. Ben kocaman olmuş, şaşkın gözlerle ona bakarken, o bağırarak tüm sokağı işletmeye devam etti. "Dayı mı oluyorum kız ben?"

Normal şartlarda sevdiğim adamın bebeğini taşımak, ondan bir parçaya bedenimde sahip olmak beni mutluluktan sarhoş edebilirdi. Ancak dün öğrendiklerimden sonra, benden bunca şeyi sakladıktan sonra bu ihtimal beni ölesiye korkutuyordu.

"Dur bir, daha belli değil! Hemen sevinme, daha bilmiyoruz." Dedim onu sakinleştirerek. Benimde sakinleşmem gerekiyordu, zira kalbim bu tempoya ayak uyduramayacak ve duracaktı. "Önce emin olmamız lazım."

"Nasıl emin olacağız?" Diye sordu çocuksu bir heyecanla.

Ne kadar korkuyor olsam da, bu heyecan benim içimi de kaplamıştı. Ya öyle bir şey varsa. O zaman ne yapacaktım?

Kaya'yı affedebilir miydim?

Yeniden ona güvenebilir miydim?

Hayır! Diye haykırdı içimden güçlü bir ses.