Romancing The Highlander

CHAPTER THIRTY-ONE: WALKING ON EMBERS

CHAPTER THIRTY-ONE | WALKING ON EMBERS

Heart

THREE months have passed yet I'm still here, trying to pick up my broken pieces one by one by hand. Mahirap pero kinakaya ko naman dahil hindi na lang ito tungkol sa akin ngayon. Four months from now, I will welcome my baby yet I still don't have plans for our future. Sinubukan ko na maghanap ng trabaho kaso kapag nalalaman nilang buntis ako, hindi ako tinatanggap. I should be resting instead and let the father of my child do the work, as per them.

Sana nga gano'n lang kadali na tawagan ang tatay nitong dinadala ko at humingi ng tulong. Hindi kasi nila ako maiintindihan kahit na anong gawin ko na paliwanag. They will judge me as if I made a great mistake in my entire life. Well, I thought this was a mistake before but everything's change and I want my Camilla now. But choosing Camilla is like I'm walking on embers of the people's judgement everyday.

I didn't left because I just want to. Umalis ako dahil nakita ko na wala namang patutunguhan ang relasyon na puno ng pagdududa. I couldn't call it a relationship up until now because everything was all about Dominic, his motion about honesty, his huge ego and my reputation.

My damaged reputation...

Sira na iyon at hanggang ngayon ay hindi ko pa rin lubos maisip na mararanasan ko na ma-detained. I felt so cold and alone that very moment and it wasn't just me. Buntis na ako noon at ngayon ay nasa ika-limang buwan na ako ng aking pagbubuntis. Baby palang si Camilla ay kung ano-ano na naranasan niya habang nasa sinapupunan ko tapos inisip ko pa na alisin siya...

Nalipat ang atensyon ko sa alarm ng aking cellphone.

Camilla's check-up.

Kailangan ko pala mag-pa-check up ngayon! Luminga ako sa paligid at nang makita kung gaano kalayo ang bus stop mula sa kinatatayuan ko ay pinili ko na maupo na lamang. Para akong walang kaluluwa na umupo sa wooden bench sa ilalim ng puno ng Narra.

Napapagod na ako...

Nagpaalam ako kay Leyn na aalis pero hindi ko sinabi saan ako pupunta. Hindi niya kasi ako papayagan na maghanap ng trabaho pero gusto ko na makatulong. Ayoko na ipapasan sa kanya ang lahat kahit maganda ang trabaho niya rito sa Pilipinas.

“Hang-in there, Millie. Gusto ko lang talaga tulungan ang Ninang mo sa mga gastusin sa bahay,” I smiled when Camilla moved.

I heard a chuckle beside, making me sit up straight. Tumingin ako sa ginang na hindi ko napansin kanina nang maupo ako dito.

“Oh? I'm sorry, hija. I find you amusing that's why I chuckled. Did I offend you?”

“Not at all ma'am but I'm quite shocked,”

“Pasensya ka na ulit. Naalala ko lang kasi iyong sarili ko sayo. Ilang buwan ka nang buntis?”

“Five months po today,”

“Oh? Have you gotten to a clinic? Alam mo na ba ang gender ng baby mo?”

Ngumiti ako sa ginang. I didn't find her questions intrusive. In fact, I remembered my Mama because of her. Dahilan kaya hindi ko napigilan na maiyak. Sabi ko magiging proud sila sa akin kaso ito ang nangyari imbis na iayos ko ang buhay ko ay lalo ko lang ginulo. Baka si Camilla lang ang tama sa lahat ng mali kong nagawa.

"Sorry, po,"

“It's all right. Lahat nang nararamdaman mo ay normal, hija.” Masuyong sambit sa akin ng ginang saka marahan niya hinagod ang aking likuran. “When I was in your shoe, ang emosyonal ko rin at pababago-bago ang aking mood. It's an annoying feeling yet blissful. Hindi nga malaman ng asawa ko ang gagawin niya noon.”