Romancing The Highlander

EPILOGUE | ROMANCED THE HIGHLANDER

EPILOGUE | ROMANCED THE HIGHLANDER

Heart

ANG buong akala ko isang beses lang ako makakaranas ng postpartum depression pero nagkamali ako. When I gave birth to my third child, Jeremiah, I once again experienced postpartum depression. I am at the wit's end which I thought I would never felt again. Hindi naman ako pinabayaan ni Dominic pero sadyang nahirapan lang ako maka-cope up nang mabilis. Dahil siguro sa pagdagdag ng issue na kinaharap ko sa LGC.

Someone took a photo of me and posted it online with a caption that I'm having an affair with one of our investors. That the one I'm carrying wasn't Dominic's child. Mga issue na muntik na sumira sa pamilya ko at maging ang mga magulang ko'y nahirapan na patayin. Totoong nakipagkita ako sa isang investor sa private room niya pero walang halong malisya. Little did I know it was a set-up made by those who wanted to step down and gave up the company.

I was too stubborn to the extent of doing reckless things, which almost caused the life of my newborn child and me. Mama put me on monitored bed rest for weeks before I went to labor. Hirap na hirap ako at halos isang buong araw ako nag labor. When Jeremiah came out, I started to feel different. I couldn't be happy even if I gave birth to a beautiful son.

Iyong matagal ko ng hinihiling ay ibinigay na sa akin ngunit hindi ko magawang magsaya. Iniisip ko ang mangyayari sa akin, sa pamilya ko at hindi pa nakakatulong ang pananahimik ni Dominic. When he decided to sent me to abroad, I thought it's our end. Bakit naman kasi niya paalisin ng walang ibang dahilan? Siniksik ko sa isipan ko na tapos na kami kaya niya ako pinadala sa South Africa.

Of all countries in the world, why South Africa?

Walang nakasagot sa tanong at ako lang din ang humanap ng sagot sa paglilibot ko sa bansang 'di naman pamilyar sa akin.

"You have a family in the Philippines? Then, why you're all alone here?" Natigilan ako sandali. Sa tuwing i-ku-kwento ko na may pamilya ako sa Pilipinas, kasunod na tanong ay laging iyon. I unconciously sashayed my eye on the family sitting right next to us. Sobrang saya nila at hindi ko maiwasang mainggit. "Heart? Heart?" A snapped of finger made me go back to reality. "Someone is looking for you at the lobby."

That woke me up and I stood to check who was my unexpected visitor. Paalis palang ako papunta sa last destination namin dito sa South Africa at naka-prepare na nga mga gamit. From our last destination, I'll go home with renewed heart and mind. I believed Dominic has a reason why he chose to send me away. Hindi ko naman kasi kayang panoorin na unti-unting nasisira ang pamilya ko dahil lang 'di makatotohanang isyu.

"May I know who is my unexpected guests?" tanong ko sa receptionist ng lodge house na tinutuluyan ko.

"It's me," anang tinig na siyang tumugon sa aking tanong. Agad akong lumingon at hinayon ang tingin ko sa nagsalita. Parang gusto ko maiyak nang masino iyon ng mga oras na ito. It was Dominic. The man whom I long for. "I'm sorry, I'm late." The man who sent me away is the same man who fetch me up here.

Hindi ako nag-atubili na lumapit at yumakap sa kanya nang mahigpit. Naalala ko ang unang araw ko dito sa South Africa. Galit pa ako kasi parang tinotoo niya ang tsimis na isang araw ipapadala na lang niya ako sa ibang bansa para lang tumahimik na ulit at 'di maapektuhan ang mga bata. As day went by, I realized the reason behind his decision. Hindi dahil sinunod niya si Papa kung 'di dahil ayaw niyang mas masaktan ako.

"I missed you," I said to him.

"I missed you, too," he answered. Bahagya akong kumalas mula sa pagkakayakap sa kanya. Tiningnan ko maigi ang mukha niya na matagal ko rin 'di nakita ng personal. "We need to go home now. I know that you're still recovering but -"