Ejderhanın Sadakati

47 - İlk Veda

Merhaba sevgili okurlar,

Uzun bir aranın ardından tekrar Wattpad'e döndüm ve sizlere güzel bir haberim var! Uzun zamandır yazmaya ara verdiğim Ejderhanın Sadakati hikayeme geri dönüyorum. Bu kararı yaklaşık bir hafta kadar önce aldım ve yazmış olduğum tüm bölümleri baştan sona okudum, değerlendirdim. Kendimce acemice gördüğüm şeyleri ve hatalı olduğunu düşündüğüm bazı yerleri değiştirme kararı aldım. Uzun ve köklü bir değişiklik yapmayı, farklılıklar ve yenilikler eklemeyi düşünüyorum. Hikayem ve içinde barındırdığı karakterler, benim için özel bir yere sahip ve umarım sizler de keyifle okursunuz. Hikayem ile ilgili sorularınız ya da merak ettikleriniz varsa lütfen çekinmeden sorun. Kitabın düzenlenmiş ve yenilenmiş halini son bölümlerde paylaşacağım. Şu ana kadar paylaştığım bölümleri düzenleyip paylaşana kadar eski bölümleri tutacağım ve daha sonrasında kaldıracağım.

Yazma sürecinde birçok şey öğrendim ve bu hikayenin tekrar paylaşımı için sabırsızlanıyorum. Umarım sizler de heyecanlanırsınız ve bu yolculuğa benimle birlikte tekrar başlarsınız.

Sevgilerle...

"Duyduğuma göre bunağı yere sermiş seninki." kıs kıs gülerken ayaklarını çalışma masalarından birinin üzerine attı Einri. Kollarını kafasının arkasında rahat bir tavırla kavuşturduktan sonra sözlerine devam etti. "Yoksa onu gizli gizli eğitiyor muydun abi?" 

"Henüz değil, zamanı geldiğinde o da olur." parmaklarını kitap raflarında seri hareketle gezdirdi Alwyne. Bir türlü aradığı kitabı bulamıyordu. 

"Şimdi nerede? Başarısını yüzüme vurmak için hala yanıma gelmedi." Abisinin kendisini umursamayarak kitap rafları arasında dolanması sinirini bozmaya başladı. "Abi?" sesinin biraz yüksek çıkmasına dikkat etti. 

"Şu ejderhayla yemeğe gittiler. Gece döndüğünde detayları ona sorarsın." çenesi kasılsa da tepki vermemeye çalıştı genç kral. 

Einri'nin kaşları havaya kalktı. "Ve sen bu konuda bir şey yapmayacak mısın?"

"Ne yapmamı istiyorsun?"

"O piçi öldür diyeceğim de o zaman kadimlerin bizi Thaleia'nın gazabından koruması için dua etmemiz gerekir." gülmek için kendisini zorladı. Her ne kadar iyi anlaştıkları söylenemese de abisinin acı çektiğini biliyordu. Bir yanda ise büyümesine tanık olduğu arkadaşı vardı ve her iki tarafın da kalbinin kırılmamasını istiyordu. 

"Thaleia'yı üzmeden o piçe dokunamayacağımı biliyorsun." Aklına gelen kötü düşüncelerden dolayı kendisinden yükselen sıcaklığı zar zor bastırabildi. 

"Tamam, dediğin gibi olsun. Peki bu gece için ne yapmayı düşünüyorsun? Thaleia'nın baş başa o piç kurusuyla yemek yemesine izin verecek değilsin, değil mi?" abisinin dikkatini çekmek için aklına gelen o riskli soruyu sordu. "Bu gece geleceğinden emin misin? Sonuçta bir kutlama yemeği yenecek. Thaleia'yı düşündüğümüzde etrafta bolca alkolün bulunacağını varsaymak yanlış olmaz."

"Gelecek." dedi Alwyne net bir tonda. Aradığı kitabı sonunda bulunca bir anlığına belli belirsiz gülümsedi. "Bu gece ona anatomi çalıştıracağıma dair sözleştik." İçi kendi notlarıyla dolu deri ciltli kalın anatomi kitabını Einri'nin ayaklarını iterek masaya bıraktı. 

Hınzırca sırıttı Einri. "Demek anatomi ha..." sırıtışı kıkırtılara dönüştü.

"Boş konuşmayı kes!"