o n d ö r t

88 14 9
                                    

elçin: *konum*

elçin: sana da uyarsa bugün okul çıkışı ödevi yapabiliriz.

demir: uyar bana, istersen ödevi bende de yapabiliriz.

demir: senin için sorun olmasını istemem.

elçin: sorun olacağını sanmıyorum bende yapabiliriz.

demir: pekâlâ.

demir: o zaman okul çıkışında önce kırtasiyeye uğrayıp gereken malzemeleri alır sonra da sana geçeriz.

elçin: tamamdır.

elçin: benimle yapmayı kabul ettiğin için teşekkür ederim.

demir: teşekkür etmene gerek yok.

demir: biliyorsun, sen ismimizi vermeseydin bir başkası benim için bunu yapmazdı.

demir: ikimiz de o sınıfta kendimizi fazlalık gibi hissediyoruz.

demir: bizim dışımızda herkesin yakın olduğu illa ki bir kişi var.

elçin: doğru.

elçin: sence de artık bizim de o sınıfta yakın olduğumuz bir kişi bile yok mu?

demir: var.

demir: ama olmasın, Elçin.

demir: bu tarz şeyler düşünme lütfen.

demir: umutlanmanı istemiyorum.

demir: sana boş yere umut vermek istemiyorum.

demir: ödevimizi yapalım ve yine eski halimize dönelim olur mu?

demir: ne bana yaz ne de beni gör Elçin.

demir: bunu sadece senin için söylüyorum.

demir: beklediğin şeyleri sana verecek adam ben değilim.

demir: ne sevgine karşılık verebilirim ne de seni mutlu edebilirim.

demir: bunu kendine yapma.

demir: ben sana bunları söylüyorken kendini bir yalana inandırma.

demir: bizden hiçbir şey olmaz Elçin.

demir: olamaz.

Yara İzi ❧ ᴛᴇxᴛɪɴɢHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin