elçin: *konum*
elçin: sana da uyarsa bugün okul çıkışı ödevi yapabiliriz.
demir: uyar bana, istersen ödevi bende de yapabiliriz.
demir: senin için sorun olmasını istemem.
elçin: sorun olacağını sanmıyorum bende yapabiliriz.
demir: pekâlâ.
demir: o zaman okul çıkışında önce kırtasiyeye uğrayıp gereken malzemeleri alır sonra da sana geçeriz.
elçin: tamamdır.
elçin: benimle yapmayı kabul ettiğin için teşekkür ederim.
demir: teşekkür etmene gerek yok.
demir: biliyorsun, sen ismimizi vermeseydin bir başkası benim için bunu yapmazdı.
demir: ikimiz de o sınıfta kendimizi fazlalık gibi hissediyoruz.
demir: bizim dışımızda herkesin yakın olduğu illa ki bir kişi var.
elçin: doğru.
elçin: sence de artık bizim de o sınıfta yakın olduğumuz bir kişi bile yok mu?
demir: var.
demir: ama olmasın, Elçin.
demir: bu tarz şeyler düşünme lütfen.
demir: umutlanmanı istemiyorum.
demir: sana boş yere umut vermek istemiyorum.
demir: ödevimizi yapalım ve yine eski halimize dönelim olur mu?
demir: ne bana yaz ne de beni gör Elçin.
demir: bunu sadece senin için söylüyorum.
demir: beklediğin şeyleri sana verecek adam ben değilim.
demir: ne sevgine karşılık verebilirim ne de seni mutlu edebilirim.
demir: bunu kendine yapma.
demir: ben sana bunları söylüyorken kendini bir yalana inandırma.
demir: bizden hiçbir şey olmaz Elçin.
demir: olamaz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yara İzi ❧ ᴛᴇxᴛɪɴɢ
Short Story❧ tamamlandı. ❧ elçin: çünkü senin de gözlerin sevgiyle bakıyor. elçin: belki yarım kalmış bir hikâyenin ağır yükünü omuzlanıyor gözlerin. elçin: tamamlanmamış bir kitabın en acı sayfasında kalmış gibi gözlerin.
