"Mabuti naman..." bulong ko. I bitterly nodded.
Mariin akong humugot ng hininga. At aalis na sana nang natigil ako dahil sa higpit pa rin ng hawak niya sa kamay ko.
"Calim. Let go." Utos ko at lumingon sa kanya.
Ngunit mas lalo lang akong nanghina sa nakita ko.
Hindi nakatingin sa Calim sa'kin. He's looking sideways but i saw how his adam's apple moved. Namumula rin ang tainga niya. Kahit nakataligid siya sa'kin kitang-kita ko pa rin ang mata niyang nasasaktan, na parang pinapigilan niya lang ang emosyon niya.
Agad akong umiwas ng tingin para hindi siya makita at pilit na binawi ang kamay ngunit mas hinigpitan niya pa rin ito.
"Let me drive you to your house," sambit nito nang maramdamang umaalis ako sa pagkakahawak niya.
"No!" Mabilis kong tanggi.
Masyado akong marupok, baka mabawi ko rin kaagad ang sinabi ko kanina. I can't be with him in a closed area after this day. Hindi ko kaya ang presensya niya.
"Let me go. Uuwi na ako." Pilit ko pa ring inaalis ang pagkakahawak niya sa'kin.
"Iuuwi kita. I can't let you go home in your own. Masyadong mainit ang panahon." Madiing saad nito.
"Hindi. Kaya kong umuwi. We're done right? Please naman Calim, panindigan mo naman ang sinabi mo." Nanghihina kong saad.
Unti-unting lumapit si Calim sa'kin. "Why so hurry in breaking up with me, Riz?" mahinang tanong nito.
"Face me." Bulong pa niya dahil nakatalikod pa rin ako sa kanya.
Umiling ako. "Just let me go." Mahina kong saad.
Humigpit ulit ang hawak nito sa braso ko ngunit lumuwag rin naman ilang sandali matapos niyang bumuntong hininga.
"Fine. I will not talk about us anymore. Just, let me drive you home. I can't risk it, Riz." Sambit ulit nito.
"I promise, I'll keep quiet. I'll never talk to you and do anything you want. Just let me know you came home safely." Dagdag pa niya.
"Just...just a friendly drive." Bulong nito, ngunit tama lang para marinig ko.
To not further this talk and interaction with him. Nagdesisyon nalang akong pagbigyan siya. Besides he already gave me an assurance. It's also an advantage to me.
Dahan-dahan akong lumingon sa kanya at agad ring umiwas ng tingin nang makitang ang kanyang itsura, i don't know if he's really hurt or just guilty. Basta hindi na muna ako mangingialam sa kanya.
"Let's go," aya ko.
Mabilis siyang tumango at hindi na nga nagsalitang dahan-dahan akong hinila pabalik ulit sa sasakyan niya.
Tahimik niya akong pinagbuksan ng pinto at tahimik ring pumasok ng sasakyan. Tanging pagbuhay lang ng makina ang nagbigay ingay sa pagitan namin tapos wala na, sobrang tahimik nung minaneho na niya ang sasakyan.
Katahimikang para bang nakakabingi na. I almost thought i have no tongue and i can't speak because of our situation but then, i straight my thoughts up when i remembered i ask for this.
Why do i always asking things that i hate to experience?
Ilang minuto ang lumipas mula nung makaalis kami sa Mang Inasal at tinatahak ang daan ng bahay namin, hindi pa rin nagbabago ang posisyon sa pagkakaupo. Takot kasi akong gumalaw dahil parang hindi pwede sa sitwasyon namin.
Until my mouth voluntarily opened. Hindi na talaga kinaya ang katahimikang naghahari sa pagitan namin.
"A-alam mo bang the best ang Papa ko?" kwento ko.
BINABASA MO ANG
A Shade of Confidence (1: Flawed Girls Series)
Chick-Lit"Beauty doesn't have a standard. We are the standard." Hoping to live the life she ultimately dreamed off. Charizel Volteros can't be stopped from doing impulsive decisions. Holding to the hope that soon...she will finally get rid of her insecuriti...
