A Shade of Confidence (1: Flawed Girls Series)

CHAPTER 14

Habang pinaglalaruan ang mga daliri, tumitig ako sa likod na Mama na nagtsatsaa sa verandah. Kanina pa ako nandito, kakauwi ko lang galing sa gym at agad akong nagdesisyon na kausapin si Mama tungkol sa larawan ko. Ngunit parang malalim yata ang iniisip ni Mama at hindi ako makatyempo. Pero okay na rin 'yun dahil nagdadalawang isip pa talaga akong ituloy, nakakatakot kasi. Baka hindi pa napaamo si Mama, baka mabigat pa rin ang loob niya.

Nanatili lang akong nakatayo sa pintuan ng verandah, hanggang sa biglang gumalaw si Mama. Kaya bigla akong naalerto. 

Nagtatanda itong iikot paharap sa'kin dahilan kung bakit gustong-gusto kung tumakbo paalis. Mabuti nalang at matigas ang paa ko, ayaw magpadala kaya nanatili akong nakatayo nang tuluyan na ngang humarap si Mama sa'kin.

"Cha," bulalas nito habang nangungunot ang noo.  "What are you doing here?" tanong nito.

Mariin kung kinagat ang labi galing sa loob ng bibig at tiningnan si Mama. Ilang segundo ang lumipas ng pagtitig ko sa kanya kaya litong-lito na itong tumingin sa'kin. "What?"

Malakas akong bumuntong hininga, tinigil ang paglalaro ng mga daliri at buong tapang na humakbang palapit kay Mama.

"Ma, I'm sorry..." Nakakagat labi kong paumanhin saka dire-diretsong lumapit sa kanya at mahigpit itong niyakap. Na ikinabigla ni Mama.

"Sorry sa nagawa ko kanina..." saad ko habang nakayakap sa kanya.

Ilang segundo ang lumipas bago ko narinig ang mahinang pagtawa ni Mama bago sinuklian ang yakap ko.

"I'm sorry din anak..." bulong niya dahilan kung bakit mas lalo akong napasiksik sa kanya.

Marahan niyang hinaplos ang likod ko kaya napakipit ako.

Since young, my mom is my safe haven, my safe zone from all the things that this world can make me hurt. Siya lagi ang takbuhan ko kapag may problema, may masakit sa'kin at lalo na kapag nabubully ako. Kaya naninibago ako nung sinagot ko siya at nung sinampal niya ako, dahil hindi namin 'yun nagawa sa isa't isa noon. And I hope, it will never happen again because in this age, I'm still dependent to her.

"Cha, you know i want the best for you right?" rinig kung bulong ni Mama habang magkayakap pa rin kami.

Marahan akong tumango bilang sagot.

"And you know i don't want you to feel insecurities," dagdag niya.

Tumango ako at umahon sa pagkakayakap niya. "Ma, alam ko po." Maliit akong ngumiti.

"Pero..." Mahina akong napabuntong hininga at tumitig sa kanya.

"Pero?" tanong ni Mama, gustong ipagpatuloy ang sinabi ko.

"I don't feel insecurities because of those pictures," mahinang saad ko dahil alam kung 'yun ang ibig niyang sabihin at tumitig kay Mama, mahinang nagdadasal na maintindihan niya ako.

"Lagi mong sinasabi 'yan. May i know why?" tanong niya.

Napangiti ako.

"Since young, i had alot of insecurities po. Alam mo naman 'yun Ma diba? That made me think that, what if i go slimmer. What if I'll get rid of my fats? And such. Lots of what ifs. And suddenly it became one of my goals to go thin. I go to gym, do hardcore exercises. Undergo to strict diets and even take meds for me to be thin. But...it doesn't turn out well. Hindi man lang nabawasan ang timbang ko. I felt like i have no hope. Then, this modelling opportunity came, and those edited photos. As i stared at my edited pictures for the first time. I felt like i suddenly reached those goal. I was so happy Ma, I'm to delighted while looking at it, but it fade when people around me disagreed..." Mariin akong napabuntong hininga matapos sabihin 'yun.