Living with an idol ✓

Chapter 22

Vienna PoV

Early in the morning, I was preparing breakfast while thinking about my dream. Ni hindi ko maalala paano ako nakatulog ulit at pagkagising ko ay tulog pa si Kashi kaya nauna na'ko.

Today is monday at may pasok na'ko. MWF ang pasok ko pero sa tatlong araw na'yon ay whole day ang pasok ko, unlike dati na per shift ngayon ay 8 to 8 ang pasok ko.

I want to visit papa and ask her some questions about mama but I still don't know where he live and how can I contact him. Siguro naman ay alam ni Kashi kung saan nakatira si papa kaya baka magtanong nalang ako sa kan'ya or much better kung sasamahan n'ya 'ko pero nah masyado s'yang busy.

Balak ko rin pumunta kay Avan mamaya pagkatapos ng trabaho ko para magpasama bumisita sa puntod ni mama at gusto ko rin makausap si tita Aye, mommy ni Avan. At magtanong sa kanila ng kung ano ano tungkol sa nangyare kay mama.

As of now all I knew was I needed to be more careful with the people around me. I don’t know which of them are wolves in sheep’s clothing.

"Holy shit! Yeobo!" nagulat ako at dumaplis sa kamay ko yung kutsilyong hawak. Naghihiwa ako ng kamatis.

"Fvck hindi ako kumakain ng kamay at daliri" inis n'yang sabi at agad na hinila yung kamay ko papunta sa lababo.

"Are you ok?" tumango ako.

"Tsk kanina pa kita pinapanood at wala ka sa sariling naghihiwa, muntik mo pang hiwain ang daliri mo. Seriously!? Are you really ok?" I just bite my lower lips and diverted my gaze.

Is that really what happened? Damn bakit ganito? I don't know what am I feeling. Bigla akong nakaramdam ng takot at bumilis ang tibok ng puso ko, kinakabahan ako.

"Take a seat, ako na magluluto" inakay n'ya 'ko papunta sa upuan at sapilitang pinaupo. Sinuot n'ya yung isa pang apron na nakasabit bago tumingin sa'kin.

Ngayon ko lang napansin na bagong paligo na s'ya at nakabihis na. Tumingin ako sa orasan na nandito sa kusina at halos manlaki ang mata ko nung makitang 7:00 na.

Agad akong tumayo at pagtakbong umalis sa kusina. I need to take a bath, hindi pa'ko nalilito. Kinuha ko yung susuotin ko panloob at yung uniform bago tumakbo papuntang cr para maligo. Doon narin ako magbibihis.

----------------

"Yeobo, you know what hindi mo naman kailangan pumasok sa trabaho ngayon. Hindi ka mukang ok and I can talk to your manager for you" bakas sa mata n'ya ang pag aalala. Umiling lang ako at nagpatuloy sa pagkain.

"I'm fine, don't worry. Kumain ka na baka malate ka rin" tinuro ko pa yung plato n'ya ma hindi manlang n'ya ginagalaw.

"Do you... want to come with me for check up?" natigilan ako sa sinabi n'ya. Why do I feel like there's something wrong?

"H-huh?"

"Oh don't get me wrong. Ako ang magpapacheck up pero kung ok lang sa'yo, ikaw din sana"

"Marami akong gagawin, ikaw nalang"

"But-"

"Kashi. Just let me do what I need to do ok?" inis kong sabi, nakita ko ang gulat sa ekspresyon n'ya bago dahan dahang tumango.

Hindi na s'ya nagsalita at nanahimik nalang habang kumakain, tanging tunog lang ng pagtama nung kutsara sa plato namin ang naririnig.

Is he mad? Should I say sorry? Pero bakit naman ako magsosorry wala naman akong ginawang masama.

Matapos kong kumain ay tumayo na'ko at pumunta sa kwarto ko para kuhanin yung gamit ko, si Kashi na bahala sa hugasin.

"Hatid na kita" sabi ni Kashi nung makita akong palabas na.