Embracing Her Sweet Lies

Chapter 13

"Hello, Solana?" ani Daddy mula sa kabilang linya.

"Hi Dad! I miss you," sabi ko sa malungkot na boses. I truly mis my Dad.

"I miss you too, my princess. How are you?" aniya. Nakaramdam ako ng lungkot dahil hindi ko na rin nakikita si Daddy. Minsan naman ay hindi kami nagkikita dahil sa mga business niya with Mom, pero hindi iyon nagtatagal katulad ng ganito. It's been a month.

"I'm perfectly fine here, Daddy. How about you po? And Mom? Is there any problem?" tanong ko. Saglit akong nagulat nang maramdaman ko ang mga brasong pumalibot sa aking baywang.

"Don't worry. I'm fine, and your Mother. Wala naman kaming problema, so don't worry. And focus on your studies and your self," aniya.

Tumango-tango ako kahit na hindi niya naman makikita. Napakagat ako sa aking labi dahil sa kamay ni Lucian na humahaplos sa aking tiyan. Nakapatong din ang baba niya sa ibabaw ng ulo ko.

"Solana, if you have any problem there, and if you need something, just tell me. You understand?" Napangiti ako dahil tulad ng dati ay spoiled niya ako. But he doesn't need to do that. May pumalit na sa pag spoiled sa akin.

"Don't worry Dad. Magsasabi lang po ako. Just mind your self there. And Mom," aniko.
"Yes, princess. I need to go now. Bye, I love you."

"Okay, Dad. I love you too," tugon ko. Matapos no'n ay binaba na ang tawag. Hinawi ko ang braso niyang naka pulupot sa akin at hinarap siya.

"How's your Dad?" tanong niya bigla.
"He's fine. He's with my Mother right now. Ikaw? Your parents, how are they?"

"They're fine," tipid niyang sagot. "Busy rin ba sila always?" tanong ko. Tumango lang siya at sinuklay ang buhok ko gamit ang mga daliri niya.

"Hm, are you close with your parents?" tanong ko.

"Yes, but not that much," sambit niya. Ngumuso ako at tumango-tango. I suddenly want to meet his parents. But where's my audacity to meet his parents while while I'm fooling him for my sake.

***

Malaki ang ngiti ko habang sinasalubong ang hangin mula sa bintana ng kotse. Nilabas ko ang kamay ko at dinama ang hangin. Kahit na matagal na ako dito ay hindi pa rin ako masanay sa ganda ng Al Varia. Alam na alam ko na ang kaibahan ng Manila sa Province. Dati ay iniisip ko pa lang na sa probinsya ako mag-aaral at titira ay naiinip agad ako. But I was wrong. Now, I appreciating the breathtaking view of Al Varia.

Napalingon ako kay Lucian na panay ang sulyap sa akin. Napawi ang ngiti ko at binalik ang kamay ko sa loob para makaayos ng upo.

"Sorry," sambit ko. Akma kong isasara ang bintana ng kaniyang sasakyan nang patayin niya ang aircon.

"Its's okay. Walang problema kung ilalabas mo ang kamay mo, just be careful. Wala namang gaanong mga sasakyan dito," aniya.

Napangiti ako sa sinabi niya. Iba talaga siya sa mga lalaking nakakasama ko noon. He's really different from them.

"Where are we going ba?" tanong ko at pinagmasdan siya.

Ngumiti siya at hinawakan ang kamay kong nasa hita ko. Magka holding hands ang aming kamay habang ang isa ay nasa manibela. Umaalis lang ito kung kailangan niyang mag change gear.

"To my favorite play since I was Kid," sagot niya. Inagat niya ang kamay kong hawak niya at nilapit iyon sa kaniyang labi para halikan.

Napangiti ako at pinagmasdan siyang mag drive. Hindi ko ka siya hinintay at lumabay agad ako sa kaniyang sasakyan nang makarating kami.

"Wow..." ang tanging na sambit ko nang tuluyan kong makita ang dulo ng Al Varia. Napalingon ako kay Lucian nang hawakan niya ang kamay ko at dinala ako sa lugar na kung saan ko talaga makikita ang ganda ng Al Varia.