Embracing Her Sweet Lies

Chapter 34

Chapter 34

Bago pa siya makapag salita ay tinalikuran ko na siya. Patuloy lang akong naglalakad hanggang sa hindi ko namalayan na sumunod na pala siya sa akin. She grabbed my hand again. Mariin kong ipinikit ang mga mata ko at pinipigilan ang sarili na magalit sa kaniya. I don't want to make a scene. At ayokong pumatol sa immature na 'to.

Nilingon ko siya at matalim na tinignan. "Don't f*cking touch me," I glared at her.

"I'm talking to you!" she hissed.

"So talk to someone else," iritidao kong sambit.

She scoffed. Umirap siya at humakbang papalapit sa akin.

"You, sl*t. Manloloko ka na nga, mang-aagaw ka pa. As if I'll let you. Hahanapin ko lahat ng kadumihan mo para lang ipamukha sa kanila na hindi ka karapat dapat sa kanila."

I chuckled playfully. "Try harder, then. Good luck on that. If you want, I'll cheer for you." I said sarcastically and turned my back on her. Ngunit hindi pa rin siya nagpaawat at hinabol ako.

"B*tch! How dare you! Mang-aagaw ka talaga!" My eyes widened. She's making a scene! She's really trying my patience. Napapatingin na ang iba na malapit lang sa amin. Sa lakas ng boses niya ay napapalingon na ang iba.

"Will shut your f*cking mouth? I don't argue with people below me. This is embarrassing for you," mariin kong sambit.

Tinaasan niya lang ako ng kilay. "You're the one who should shut your mouth."

Nakakunot ang noo ko siyang tintignan nang kumuha siya ng wine sa lalaking may hawak ng tray.

I scoffed irritatedly when I realised what she's planning to do. "What will you do, huh? Will play a role like an innocent b*tch?" Umismid ako at inirapan siya.

"Why not?" aniya. Ngumisi siya at lumapit sa'kin, pasimpleng tinapon ang wine sa puti niyang dress. Kinuha niya ang kamay ko akmang ipapahawak ang wine glass. Namilog ang mga mata ko at agad na hinawi iyon bago ko pa mahawalan dahilan na mabasag ang wine glass.

Her eyes widened. "How dare you! Why are you doing this? I'm not doing anything to you!" sigaw niya. My forehead furrowed.

Gulat ang mga iba na nanonood sa amin. "Stop doing this to me, Solana!" aniya. Suminghap ako at mariing napapikit sa problemang ginagawa niya.

"You're f*cking crazy. Pinapahiya mo lang ang sarili mo, alam mo ba 'yon?" I said.

"What are you talking about?" She continued sobbing. Nagtataka ang tingin ng iba sa amin.

And just like what happened back then, they're judging me again.

Isang babae ang lumapit sa amin at dumiretso ito kay Madison. "What's happening here? Madison?"

Humikbi siya na parang sobrang nasaktan. "She did this to me. I-I don't know. I didn't do anything to her. I just talked to her about Felix. And she did this."

Suminghap ang babae at bumaling sa'kin. She's familiar to me. She's related to Lucian. "Your mother should know this," anito sa kaniya.

"Felix should know this, Tita."

Kumunot ang noo niya. "Felix? Okay I'm going to tell him about this-"

Naputol ang sasabihin nito nang dumating si Lucian na nakakunot ang noo. Lumiwanag ang mukha ni Madison nang makita itong papalapit. Ngunit biglang nagbago ang emosiyon niya na parang inapi.

I rolled my eyes and scoffed. Pathetic. Kahit na lumuhod ka pa hindi ka kakampihan niyan.

"Lix! I'm glad you came. Look what happened to me," aniya sa paawang boses. Nilingon ako ni Lucian at hinawakan ako.