Embracing Her Sweet Lies

Chapter 18

Chapter 18

"Ready?" nakangiti niyang tanong at hinalikan ang noo ko.

I can't deny this pero kinabahan ako ngayon. Ngayon na ang dinner ng family niya ngayon. I'm wearing a Ruched Tie Dress, and my Saint Laurent Janis Pumps. Sumakay na kami sa kaniyang sasakyan at bumiyahe na patungo sa kanila. Their Mansion is not that far from us. Katulad din nang sa lugar namin ay wala ring masyadong bahay. Siguro ay kung pag kukumparahin ang mansion namin sa kanila ay walang pinagkaiba. Malapit din daw ang mansion nila sa dagat. Balak niya rin akong dalhin doon.

Huminto na ang sasakyan niya, oras na para bumaba ngunit may kung ano ang nasa loob ko na hindi ko maipaliwanag.

"Let's go?" He offered his hand to me. Tinanggap ko naman 'yon.

"Are you fine?" he asked. I sighed and bit my lower lip and laughed nervously.

"Maybe?" I chuckled. He laughed too. We walked to their Mansion to enter. The maid greeted us when we entered. Tinuro nila kung nasaan ang mga tao na nasa dining room. Kaya tumuloy kami roon.

Sh*t! Is this it? I'm f*cking a little bit nervous. I'll finally meet his family. Not just his parents but his d*mn whole family!

Habang naglalakad patungo sa dining room nila ay gumagala ang tingin ko at tinitignan ang pasikot-sikot ng kanilang mansyon. Tinignan ko ang kanilang grand staircase paakyat. Tumikhim ako nang bumaling sa akin ang tingin ni Lucian.

Naririnig ko na ang mga boses at tawanan sa dining room habang papalapit kami roon. Lucian grabbed my waist and slid it down to my hip.

"Oh! Lucian, hijo! You're here na! I thought you're not coming," The woman in the white dress said. The lady approached us. I turned my gaze to their luxury long dining table.

Naagaw namin ang pansin ng mga nasa mahabang lamesa na iyon. Napawi ang tawanan nila nang mapansin na may kasama si Lucian.

"Mother," ani Lucian at humalik sa pisingi niya. So that's his mother. She is beautiful and elegant. She looks young as if she wasn't you getting older.

Lumipat ang tingin sa akin ng babae at tinignan ako mula hanggang paa. Hindi ko alam kung ano ang gagawin kaya pilit akong ngumiti at magpapakilala sana ngunit naunahan ako ni Lucian.

"Mother, she's Solana my girl--"

"I'm her friend," putol ko sa kaniya. That's true naman, eh.

"You're his friend? Solana? What a beautiful name and a beautiful lady," matamis siyang ngumiti sa akin.

Naramdaman ko ang kamay ni Lucian na humaplos sa baywang ko, napansin iyon ng babae dahilan na nagbaba ang tingin niya roon. Ngumiti siya at lumapit na kami sa mahabang lamesa kung nasaan ang ibang family ni Lucian. Binati naman agad si Lucian nang makita siya.

"Hijo! We've missed you. You're not visiting na kasi sa amin, hindi ka rin sumama kay Laurene."

"I'm sorry, Tita. I'm just busy with something," sagot ni Lucian.

"Busy with something? Or busy with someone," her Tita chuckled.

I don't know what I am going to do. So I remain silent. Hinapit ako ni Lucian papalapit sa kaniya. Talagang hindi niya tinago kung gaano siya kahigpit na nakahawak sa akin. Nailang ako bigla kaya sinubukan kong pumiglas sa kaniya.

"And who is that beautiful young lady?" baling sa akin ng babae. Ngumiti na lang ako.

"She's Solana--"

"I'm Solana po. Lucian's friend," pagpapakilala ko. Tumango siya sa akin.

Pinaghilaan ako ni Lucian ng upuan at inalalayan pa ako umupo. Lahat sila ay pinapanood ang galaw namin, nasa amin ang atensyon nila.