AKİRA (Karanlığın Savaşı)

(24) KORU, SAVAŞ VE KAZAN!

               "Ağlıyorum kendimce içten içe! Düşünüyorum
                      Neden ben diye? Sizce bir gün cevabı
                                   Bulabilecekmiyim?"

Hoca konuşmasını bitirip gitti, o sırada Carlos un olmadığını fark ettim "Carlos nerede?" Dedim sakince, "salak, Sulli ye olanlar için kendini suçluyor!" Dedi Sam, "neden?" Dedim "ya bunlar konuşmuşlar bir ara, Carlos Sulli yi koruyamadığını söyleyip duruyor!" Başımı anlıyorum der gibi salladım, "şimdi nerede?" "Ormana doğru yürüdü" dedi Luca, "tehlikeli değilmi neden durdurmadınız?" Dedim ayağa kalkarak "fazla uzağa gitmediği için, en ufak bir sesi duyabileceğim bir uzaklıkta çünkü!" Dedi buz gibi sesiyle, elimdeki çorba kâsesini yere bıraktım "Ne tarafta?" Dedim, Luca eliyle arkasını işaret etti, "üzerine bir şey al hava soğuk" beynimde yankılanan Luca nın sesini duydum, üstüme baktım hala sıfır kollu crop u giyiyordum, bu nedense gülümsememi sağlamıştı.

Neden gülümsüyorsun ki salak! Durduramıyorum! "kes şunu Akira!" Kendi kendime mırıldanırken çadıra gidip üzerime bir hırka geçirdim, "Clara Sulli uyanınca bana haber verirmisiniz?" Dedim sakince, Clara gülümseyerek başını olumlu bir şekilde salladı. Ormana doğru yürüdüm, hava karardığı için pek bir şey göremiyordum. Ormana girmiştim, "hey!" Arkamdan gelen sesle yerimden sıçradım, "korkuttuğum için üzgünüm!" Carlos yerde oturmuş sırtını ağaca yaslamıştı, öylece kendine düşünüyordu.

Gülümsedim "hayır korkmadım!" Dedim yüzüme baktı "Ah yani korktumda sorun değil anlamında, neyse çok boşladım" bu söylediğim üzerine gülümsedi, gidip yanına oturdum. "Eee Carlos ne düşünüyorsun?" Dedim "hiçbirşey!" Dedi sessizce, "bak Sulli ye olanlar senin suçun değildi, hem sadece kolu ısırılmıştı yani korkacak bir şey yok! İnan bana" dedim, "b-bana korkuyorum demişti, bense söz seni koruyacağım sana bir şey olmasına izin vermeyeceğim dedim ama şu hale bak!" Dedi sesi titriyordu, "Ah bak, Sulli sandığın kadar ele bakan biri değil, yani geleli bir kaç ay oldu, ama onu tanıyacak, seni tanıyacak, sizleri tanıyacak çok zamanım oldu ve umarım olacak! Sulli güçlü bir kız hemde çok, sen onu sürekli korumaya çalışırsan kendini korumayı unutursun, ve inan bana sana bir şey olursa Sulli bir daha asla kendine gelemez, onu koruma demiyorum ama bırak oda savaşsın, bırak birlikte birbirinizi koruyun!" Dedim gülümseyerek, yüzüme baktı, gülümsedi "haklısın, galiba böyle yaparak işler sadece daha kötüye gidecek, teşekkür ederim Akira!" Dedi ve aniden bana sarıldı.

Carlos un yanında kendimi kötü hissetmiyordum, yani onun yanındayken rahattım, kollarımı kaldırıp elimi sırtına koyup sırtını sıvazladım "afferin, işte benim cesur kardeşim!" Dedim gülerek, güldü benden ayrılıp yüzüme baktı. "S-sence Sulli bana karşı nasıl hissediyordur?" Dedi çekinerek, güldüm "nasıl hissettiğini kessin olarak bilemem ama bence oda senden hoşlanıyor!" Dedim, Carlos sevinçle güldü. "Akiraa! Sulli uyandı!" Diye Clara nın bağırışlarını duyduk Carlos heyecanla ayağa kalktı elini bana uzattı! Elini tuttum beni ayağa kaldırdı. Koşmaya başladı "Hadi koş Akira uyanmış!" "Bence sen koş, onunla konuşması gereken kişi sensin!" Dedim gülümseyerek, Carlos hızla koşmaya başladı.

"Bizim Carlos a bak sen!"  Arkamdan gelen sesle yerimden sıçramam bir oldu. "Ow korkuttum mu" dedi Marco, ne korkak çıktın sende be Akira!

"Yok hayır sadece biraz..."  "Ah anladım" dedi yanıma gelerek, kampa doğu yürümeye başladık, "burada ne yapıyorsun?" Dedim sakince, "hiç orada insanlar içinde boğulmuştum, herkes ayrı bir kafada" dedi gülerek, gülümsedim "anlıyorum" dedim "yürürken seslerinizi duydum, Carlosun heyecanlı sesini! Bende yanınıza geleyim dedim, hem bak iyiki ormana yürüyüşe çıkmışım, senle konuşma fırsatımız oldu" dedi, güldüm "evet öyle oldu"  "şey  bu gün sana hayran kaldım ya!" Dedi, Ona baktım "neden?" Korumanın içine girmiştik, "nasıl neden, ben olsam kendimle gurur duyardım, napıcaz napıcaz diye düşünürken bir baktım Akira oradan hızla koşup iblisle savaşmaya gidiyor, o sırada arkadaşımın tepkisi buydu!" Dedi ona döndüm, gözlerini fal taşı gibi açtı, "waaaaaaaoh!" Dedi şaşkın bir şekilde, yüz ifadesi bana kahkaha attırmıştı, "gerçekten öyleydi!" Dedi gülerek, yürümeye başladık. Gözüme bir şey takıldı,  Luca Marco ya çok pis bakıyordu ama ne bakmak, öldürürcesine, gözleri bana kaydı yemin ederim tüylerim diken diken oldu, niye öyle bakıyor bu? Gözlerimi ondan kaçırdım.