AKİRA (Karanlığın Savaşı)

(35) AZİM GÖSTER!!!

                      Azmin sonu Başarının başlangıcıdır!!!

2 HAFTA SONRA

Kulak çınlatan bir sesle gözlerimi açtım, "Akiraaaaaa! Kalk hadi kalk kalk kalk!!! Uyan güzel uyaaaan! Aç gözünü Akiraaaam!!!" bu kız deliydi! Yaklaşık bir haftadır Clara nın sesiyle uyanıyordum, alarm kurucam dedikten sonra aniden telefonumu alıp sesini bağırarak kaydetmişti ve alarm sesi yapmıştı!

Elimi uykulu bir şekilde kaldırıp telefonumu aldım, saate baktım 05:03 dakika geçiyordu, yataktan doğrulup ayaklarımı sarkıttım, ve ayağa kalktım, tamamen iyileşmiştim, lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım, saçlarımı salaş bir at kuyruğu yaptıktan sonra kulaklığımı takıp dışarı çıktım ve ormana doğru koşmaya başladım.

Bu 2 haftada çok şey değişmişti, bizim çocuklar bana çok yardım etmişti, Luca ile şu zihine konuşma olayını geliştirmiştik, odaklanmak yeterli oluyordu yani... Konuşmak istediğin kişiye odaklanman yeterli oluyormuş, Jack gibi gece görüşüm yoktu! Hiro gibi bir şeyler çizerekte bir işler yapamıyordum, Sam gibi zamandan hızlı koşamıyordum, şimdi 'e sen ne becerebiliyorsun?' diyeceksiniz ama benimde yapabildiğim bağzı şeyler vardı, Clara bana ateşi yönetmeyi öğretmeye çalışıyordu, evet onu yapabiliyordum ama yapamıyordum! Ay tamam karışık bir dille anlattım, şimdi ateşi kontrol etme gücüne sahibim ama tam olarak kullanamıyorum, hatta bir keresinde yangın çıkartıyordum, Allah'tan Sulli havuzda yüzüyordu da su kütleleri oluşturarak yangını söndürmüştü, Lucy ve Luca bana yakın temas dövüşünde çok yardımcı olmuşlardı.

Carlos bana yardım etmeye çalıştı ama galiba onun gibi buzdan kuleler yapamıyorum, Sulliyi izledim, su kütlelerini nasıl kontrol ettiğine baktım, o kadar güzel görünüyordu ki, ve bana öğretmeye çalıştı sadece bir avuç kadar suyu havaya kaldırabildim ve bu beni çok zorlamıştı, bay Erwin bana 4 elementle bir bağlantımın olduğunu söylemişti ve düşünebiliyormusunuz rüzgarı yani havayı kontrol edebiliyordu, bana öğretmeye çalıştı ama pek yapabildiğimi söyleyemem.

Viggo hayvanlarla konuşabiliyordu, bu mükemmel bir güçtü bence, telekinezi tam olarak yapamıyordum, sadece kaşık gibi nesneleri hareket ettirebiliyordum, ve biliyormusunuz bay Erwin bana bitkiler ile iletişim kurmam için Catnıs tan yardım istememi söyledi! Sizce ben bunu yaparmıyım? Asla!

O yüzden bu işi kendim halletmeyi planlıyorum. Telefonumu çıkartıp saate baktım 06:13 dakika geçiyordu hiç durmadan U dönüşü yaparak daha hızlı koşmaya başladım, sonra yetişemezsem Sulli acıktım diye başımın etini yer, odama gidip hızla duşa gidim, dar siyah pantolonumu bacaklarımdan geçirip üzerimede bol gri bir sweatshirt geçirdim, saçşarımı kurutup son bir kez taradım, telefonumu alıp ekranına baktım ah tam zamanında hazırlanmışım, odadan çıkıp Clara nın kapısını çaldım Clara kapıyı açar açmaz aynı anda "günaydın" demiştik, sonrada güldük, bizim kızlar odalarından çıktı "aah ne bu gürültü!" dedi Lucy saçlarını karıştırarak, "bizimkiler çıldırma aşamasında, UYKUM GELİYOĞR!" dedi Sulli son cümleyi ağlamaklı söylemişti! Güldüm "günaydın canlarım" dedim gülümseyerek "günaydın bebeklerim" dedi Clara "Günaydın yavrularım" dedi Lucy "günaydın Ablalarım da ben açım hadi gidelim" dedi Sulli, birlikte merdivenlere kadar gittik.

Bizim çocukları beklemeye başldadık, Sulli kafasını Lucy nin omuzuna yaslamış esniyordu, Clara telefonuyla uğraşıyordu, Lucy de öyle, bense ayaklarımla uğraşıyordum,  "bizim kızlar yine hazır olda bekliyor" dedi Jack, başımı kaldırdım, Jack ellerini ensesinin arkasında birleştirmiş bilmiş bilmiş yürüyordu, diğerleride arkasından geliyordu, "her sabah sizi bekliyoruz, bide kızlar keç hazırlanıyor diyorlar!" dedim sinirle, "sorun geç hazırlanmamız değil..." dedi Carlos Sullinin yanına giderek, Sulli kafasını Lucy nin kolundan kaldırıp Carlos un omuzuna yasladı, "hele tipine, resmen kullanıldığımı hissettim!" dedi Lucy, Sulli güldü, "yani... Seninde uykun geliyorsa omuzlarım boşta" dedi Viggo Lucy e çapkın bir bakış atarak, Lucy Viggo nun koluna yumruk attı, hepimiz gülmüştük.