AKİRA (Karanlığın Savaşı)

(25) Bu gün de Sağ kalın!

                        "Sevginin önüne hiçbir şey geçemez
                                Derlerdi de inanmazdım,
                                    Belkide... gerçektir!

Burada bazen özel güçlerimin olduğunu bile unutuyorum. çabalamam lazım, başarabilip bilemeyeceğim i öğrenmem lazım, "Akira! Ne oldu?" Lucy nin sesiyle kendime geldim, "sorun yok!" Dedim sakince, hızla yürüyüp kütüğün yanındaki hançerler i bacaklarıma bağlı olan kemerlere yerleştirdim, kılıcımı alıp kemerime sapladım, "Akira! Iyimisin?!" Çocukların garip bakışlarını umursamayarak yaptığım işe devam ettim, "iyiyim, merak etmeyin!" Dedim buz gibi sesimle, "hadi çocuklar hazırsanız başlayalım!" Bay Delroy un sesini duyar duymaz hızla hocaya doğru ilerledim herkes garip gözlerle bana bakıyordu.

"Hocam!" Arkasından seslendim, bana döndü "evet?" Yanına gittim, "gücümü ortaya çıkartmanın yolları ne?" Dedim soğuk bir sesle, gülümsedi "Bu zamanla olan bir şey, bazı insanlar çalışma yaparak öğrenip başarır, bazılarının gücü ise zor durumda kalınca ortaya çıkar beni anlıyorsun değilmi?" Dedi göz kırparak, "hadi çocuklar gidiyoruz!" Dedi bağırarak, ben yerimde kalakalmış söylediklerini idrak etmeye çalışıyordum, yani bol bol çalışmamı yapmam gerekiyor? Ama ne tür çalışmalar? Birinin bana çarpmasıyla olduğum yerden fena bir şekilde sarsıldım, "çekil yolumdan Fare" bana çarpan kişi Ban di, bu çocuk benden ne istiyor anlamıyorum, acaba zihnimi okuyabiliyormu? Hayır hayır okumasın! Zihnim sadece bana özel!

"Akira iyimisin? O dengesiz sana bilerek çarptı!" Arkamdan gelen Clara nın sesiyle ona döndüm, "ha benmi? Evet iyiyim" dedim, "şaka gibi ya bu pislik ne istiyor senden anlamıyorum ki!" Dedi Lucy, "gerçekten iyiyim, sadece yanlışlıkla çarptı!" Dedim sakince, "yanlışlıkla değildi" Luca nın buz gibi sesini duyunca ona döndüm, "y-yolunun üzerinde duran bendim" dedim gözlerimi yumarak, olabildiğince onlardan uzak durmaya çalışacaktım, bu kararı almıştım, ben büyük bir tehlikenin içinde olabilirim, onlarıda kendimle birlikte sürükleyemem, onları uzaktan koruyacaktım, özellikle Luca yı, nedense kendimi ona daha çok yakın hissediyordum, "istersen halledelim şu züppeyi!" Viggo nun heyecanlı sesini duydum, "hayır! Hadi gidelim!" Dedim önlerine geçerek, diğerlerine yetişmiştik, çocuklar kendi aralarında konuşuyorlardı, yine ne ben ne de Luca konuşmamıştık.

Ormanın farklı bir bölgesinde ıssız bir yere gelmiştik, yürüyüş bayağı uzun sürüyordu, "hey çocuklar..." Jack e baktık "bu günde sağ kalın olurmu!" Dedi gülümseyerek, bu günde sağ kalın! Bu biraz zor bir istekti, herkes Jack in söylediğine kendince bir yorum yapmıştı ben ise sadece başımı eymekle kalmıştım, "A-Akira hoca kayboldu, yaklaşmış olmalıyız ne yapmalıyız?" Clara nın endişeli sesini duydum, başımı kaldırdım.

"Hayatta kalın!" Dedim sakince, "bunu zaten yapmaya çalışıyoruz gerizekalı?" Catnıs ın söylediğiyle, ona omuz altından baktım, "bana uymak zorunda değilsin, takımın başı ben değilim! Benden hoşlanmayan biri benim söylediklerimi dinliyorsa bence o normal değildir!" Dedim buz gibi sesimle, "b-ben senin söylediklerinle değil k-kendi beynimle hareket ediyorum bir kere, ezik!" Dedi kendini beğenmiş bir biçimde, "hangi beyinle?" Dedim önüme dönerek, "ikinizde kesin, sırasımı sizce? Neyse bunu söylediğime inanamıyorum ama Fare nin dedikleri doğruydu"  Ban in bu söylediği cümle dudağımın sağ köşesinin yukarı kıvrılmesına sebep oldu, "herkes dağılsın, iblisin biçimine göre hareket edeceğiz, herkes savaşacak! Kimse saklanmasın!" Dedi, "burada dikilmemiz bir şeyi değiştirmeyecek, devam etmemiz gerekiyor" Luca buz gibi sesiyle bize düşüncelerini sunmuştu, "haklı! Devam etmeliyiz, ya biz onlara gideceğiz yada durup onların bize saldırmasını bekleyeceğiz!" Dedim sakince.

"Devam edelim!" Dedi Sam, onlara döndüm, "içim hiç rahat değil" dedi Clara, tam konuşmak için ağzımı açtım derken, Sam Clara nın elini tuttu, Clara şaşkın gözlerle Sam e baktı Sam ciddiyetini hiç bozmadı, "Devam edelim!" Dedi tekrar. Gülümsedim, yükümün hafiflediğini hissediyorum, sevginin önüne hiçbir şey geçemez derlerdi de inanmazdım, belkide... gerçektir!