"Büyükanne" bağırdım fakat bağrışlarım fayda etmedi çünkü evde kimse yoktu.
Bir kayıp ve onu bulmaya çalışan Helen'in kendisini hiç bilmediği bir evrende bulmasının hikayesi.
Gerçekler acıtabilirdi.
Peki ya Helen bu kadar güçlü müydü?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Teyzene merhaba de küçüğüm."
Dediği şeyi bir kaç dakika idrak etmeye çalıştım.
Teyze mi demişti o?
Üstümden kalktığında şokun etkisiyle hala yerde yatıyordum kalkmam için elini uzattı elini tuttuğumda beni ayağa kaldırdı. "Sen ciddi misin?" Hala inanamıyordum dediği şeye.
Gözlerinden yaşlar düşerken gülümsedi kafasını olumlu anlamda salladı. "Yemin ederim ki gerçek." Beynim hala bir şeyleri algılamaya çalışırken aklıma Ediz geldi hemen ona döndüm. "Onu çözer misin?" O da yeni fark etmiş gibi Ediz'e dolanmış olan sarmaşıkları çözdü.
"Bir an sonsuza kadar sürecek sandım." Yerden kalkmasına yardım ettim.
"Bu arada ben Ada." Eğer dedikleri doğruysa yıllar sonra teyzemle tanışıyordum.
"Bende Helen ve buda Ediz Grifttalya Kralı." Gözleri ben ve Ediz'in arasında gidip geldi.
"Evet tanıyorum kendisini kral sonuçta." Bu kesin benim teyzem çok zeki bir kere.
Yanıma gelip kolunu omzuma attı. "Hadi gelin sizi köye götüreyim seninle tanıştığına sevinecek biri daha var." Teyzemle daha yeni tanışmıştım şimdi kiminle tanışacaktım?
"Bu arada sen neden güçlerini kullanmıyorsun?" Tek kaşını kaldırarak sormuştu bunu.
Ona boynumu gösterdim. "Düşmanımın küçük bir hediyesi." Dikkatle taşı inceledi. "Eminim buna bir çözüm buluruz." Ediz ise bu arada sadece bizi izliyordu.
"Hâlâ seninle tanıştığıma inanamıyorum." Onunda benim gibi şaşkınlık içerisinde olduğundan emindim.
"Evet hayattaki tek ailemin büyükannem olmadığına sevindim." Gülümsemeye çalıştım büyükannem şuan ne haldeydi acaba?
"Matilda nerede? Onu görmeyeli uzun zaman oldu yaklaşık siz dünyaya kaçtığınızdan beridir." İç çektim.
"Şuan düşmanımızın elinde tutsak ama ben onu kurtarmayı bile beceremedim." "Üzülme Helen onu kurtaracağız buna eminim." Gülümsemeye çalıştım.
"Daha yolumuz var mı?" Teyzemle sohbete o kadar dalmıştık ki Ediz'in varlığını bile unutmuştum.
"Çok az kaldı." Biraz yokuş çıktıktan sonra mağara gibi bir yerde durduk.
"Hadi burdan geçeceğiz." Teyzem önden ilerlerken bizde arkasından takip ediyorduk.
"Peri köyüne hoşgeldiniz." Mağaranın sonuna geldiğimizde gördüğüm şey ile büyülendim burası o kadar güzeldi ki kelimeler burayı anlatmama yetmiyordu.
