"Büyükanne" bağırdım fakat bağrışlarım fayda etmedi çünkü evde kimse yoktu.
Bir kayıp ve onu bulmaya çalışan Helen'in kendisini hiç bilmediği bir evrende bulmasının hikayesi.
Gerçekler acıtabilirdi.
Peki ya Helen bu kadar güçlü müydü?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kim olduğumu öğrendiğimde özgür olacağım.
Yüzüme konan öpücükler ile uyandım. "Günaydın bebeğim."
"Günaydın teyze." Aniden doğrulduğumda bir iki saniye gözüm karardı. "İksir içmen için hazır." Sonunda günlerdir çektiğim zulüm bitiyordu.
Elimi yüzümü yıkayıp üstümü değiştirdikten sonra teyzem ile büyükbabamın yanına gittik.
Büyükbabamın yanında Ediz'de vardı. "Günaydın Helenim." Kollarımı beline doladım. "Günaydın büyükbaba." Ediz ile göz göze geldiğimizde dudağının sağ tarafı yukarı doğru kıvrıldı ona göz kırptım hala büyükbabama sarıldığım için o fark etmesede teyzem fark etmişti.
Sonra konuşacağız der gibi bana baktı, konuşalım teyzem sorun değil.
"Şimdi bunu içeceksin ben büyülü sözleri söylediğimde taşın yok olduğunu düşün." Elime iksir şişesini tutuşturduğunda kötü kokusu burnuma geldi istemsizce yüzümü buruşturdum.
Burnumu baş ve işaret parmağım ile kapatırken iksiri tek seferde bitirmek için ağzıma götürdüm.
Tadıda kokusu gibi iğrençti.
İksir bittiğinde büyükbabam anlamadığım tuhaf kelimeleri fısıldadı bende gözlerimi kapatıp taşın yok olduğunu düşünmeye çalıştım.
Gözlerimi açtığımda elimi boynuma götürdüm taş gitmişti sevinçle gülümsedim.
Ne olduğunu anlamadığım sırada geriye doğru uçtum sırtım ağacın gövdesiyle buluştuğunda hissetiğim acı ile ağzımdan bir inleme kaçtı.
"Helen" adımı bağırdıklarını duydum.
Ediz kollarımdan tutup ayağa kaldırdığında burnuma gelen kokusu ile derin bir nefes aldım.
"Güç patlaması yaşadın sorun yok." Büyükbabamın açıklamasıyla ne olduğunu anlamıştım birden özgürleşen güçlerim kullanamadığım günlerin acısını çıkarmıştı.
Kendime gelince heycanla teyzeme döndüm. "Kanatlarımı görmek istiyorum." Acaba ne renkti?
İki elinide omuzlarıma koydu. "Şimdi ilk başta yapman gereken kanatlarının varlığını hayal etmek ilkinde zorlanabilirsin ama diğer seferlerde bu kolaylaşacak merak etme." Gözlerimi kapayıp kanatlarımı düşünmeye çalıştım.
Belki mor, beyaz veya kırmızı bir sürü farklı renk düşündüm gözlerimi açıp arkama baktığımda hayal kırıklığına uğradım kanatlar yoktu.
